قرآن در بحث غدیر از اتفاقی که در این روز بزرگ افتاده، با این بیان پرده بر میدارد که «الْيَوْمَ يَئِسَ الَّذينَ كَفَرُوا مِنْ دينِكُمْ فَلا تَخْشَوْهُمْ وَ اخْشَوْنِ الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتي وَ رَضيتُ لَكُمُ الْإِسْلامَ ديناً». خدا می‌فرماید آنها نمی‌توانند شما را تهدید بکنند، اگر نگرانی هست، از طرف من شما نگران باشید که مراعات حدود من را نکنید. با این ادبیات از این حادثه عظیم پرده‌برداری می‌شود؛ حال اگر با تحلیل‌هایی که در باب غدیر شده، مقایسه کنید، می‌بینید بسیار متفاوت است. شما خطبه غدیریه وجود مقدس رسول‌الله(ص) را ببینید؛ فضاها و جهان‌ها و عوالم و مسائلی را که حضرت در این خطبه تقریر می‌کنند و فضاهای درگیری بین شیطنت و هدایت را بیان کرده و بعد در این فضا غدیر را مطرح می‌کنند؛ مقایسه کنید با حرف‌هایی که زده شده و زده می‌شود؛ حتی کتاب واقعاً ارزشمندی مثل الغدیر که بیش از نیم قرن است یک شوک جدی به اهل سنت وارد کرده است و تازه آنها دارند به خودشان میآیند و دنبال تدارک هستند، حال فضایی را که این کتاب تعقیب میکند، با فضای خطبه حضرت مقایسه کنید... یک عده از روشنفکران مدعی، که قائل به حکومت دینی و قائل به امامت سیاسی نیستند، وقتی مسئله خلافت را میخواهند مطرح کنند، خیلی ساده می‌گویند، ما مردم میخواهیم زندگی اجتماعی بکنیم و یک نظام اجتماعی داشته باشیم، در این نظام اجتماعی عقلانیت و دانش‌های تجربی و تجارب طولانی خودمان در اختیار است؛ میخواهم نظامی بسازم؛ طبیعتاً با اختیار و معطوف به اراده خودشان این نظام را میسازند که این هم یک فرآیند رو به پیشرفت و تکاملی دارد. کار انبیاء این بوده که عوالم را برای انسان مشهود میکردند. بیّناتی میآوردند و فضاهایی را برای انسان ترسیم میکردند که در آن فضاها روشن میشد انسان چه کار باید بکند؛ اگر ما گرفتار بت‌ها و تعلقات شدیم، پیداست مسیر راه‌مان چیست؛ انبیاء ما را از کل عالم بیرون میبردند و نمی‌گذاشتند کل نظام خلقت با همه طول و عرضی که دارد، به بتکده ما تبدیل بشود. بحث از یک حقیقتی بوده که «الله اکبر من أن یوصف» همه این کائنات با عظمتش در مقابل او قابل مقایسه نیست. این فضایی بوده که انبیاء ترسیم میکردند. حال با همین نگاه قرآن را ببینید و فضایی که قرآن ترسیم میکند، چیست؛ همه جا همینطور است. شما وارد موضوع تربیت هم میخواهید بشوید، همین است. در چه فضایی میخواهید «تربیت» را تعریف بکنید، اگر در آن فضا قرار است انسان متناسب با توسعه تعریف شود، طبیعتاً تربیت انسان کار مدیران توسعه می‌شود.
