وبگاه آمریکایی «اینسایدر» در یادداشتی به قلم «پائول ایدون» تحلیلگر و ستوننویس نظامی-سیاسی در منطقه غرب آسیا، به درسی که ارتش آمریکا باید از انتقام موشکی ایران علیه پایگاه «عینالاسد» در عراق، نسبت به جنگ احتمالی با روسیه یا چین بگیرد، پرداخت.
در ابتدای این یادداشت آمده است: «حمله بیسابقه ایران با استفاده از موشکهای بالستیک [به پایگاه آمریکا در] عراق در ژانویه ۲۰۲۰، نمای نگرانکنندهای از آسیبهای کمتر دیدهشده اما طولانیمدتی که سربازان آمریکایی احتمالا در جنگهای آینده متحمل خواهند شد، ارائه کرد».
این رسانه سپس به بازخوانی کوتاهی از انتقام موشکی ایران پرداخت و نوشت: «پنج روز پس از ترور ژنرال ایرانی، قاسم سلیمانی در حمله پهپادی آمریکا در بغداد، ایران با شلیک ۱۱ موشک بالستیک به پایگاه هوایی عینالاسد در هشتم ژانویه ۲۰۲۰، تهدید خود برای مقابله به مثل را عملی کرد. صدها سرباز آمریکایی در این پایگاه چیزی را تجربه کردند که به آن بزرگترین حمله بالستیک علیه آمریکاییها در تاریخ میگویند»..
نگارنده این یادداشت ادامه داد: «نیروهای آمریکایی فقط چند ساعت قبل از حمله اخطار دریافت کردند و پایگاه هم هیچ پدافند هوایی قادر به رهگیری موشکها نداشت. هنگامی که ۱۱ موشک که هر کدام حامل کلاهکهای ۴۵۰ تا ۹۰۰ کیلوگرمی بودند، شروع به برخورد کردند، برخی از سربازان آمریکایی در اثر انفجارها از مواضع خود در برجهای نگهبانی به بیرون پرتاب شدند. سایر نیروهای آمریکایی در سنگرهایی که در زمان حکومت صدام ساخته شده بودند، پنهان شده بودند».
اینسایدر ضمن «معجزه» توصیف کردن کشتهنشدن نظامیان آمریکایی در این حمله، توضیح داد: «اما ۱۰۹ نفر از نظامیان آمریکایی در عینالاسد نهایتا دچار آسیبهای مغزی تروماتیک شدند و احتمالاً تا پایان عمر خود سردردهای مکرر و علائم مرتبط با اختلال اضطراب پس از سانحه را خواهند داشت. سرگرد رابرت هیلز ارشدترین پزشک در پایگاه در طول حمله بود. او در مصاحبهای بیش از یک سال بعد گفت که درک محدودی از آسیبهای مغزی که چنین حملهای میتواند ایجاد کند وجود دارد».
این وبگاه به نقل از «رابرت هیلز» نوشت: «مطالعات زیادی روی این سطح از موج کوبهای که فشار بیش از حد و فشار منفی که بلافاصله پس از آن بارها و بارها در معرض این امواج قرار میگیرد، انجام نشده است. دلیل آن نیز این است که این حمله موشکی بسیار منحصر به فرد بود، زیرا هرگز در تاریخ اتفاق نیافتاده است که نیروی زمینی آمریکا در معرض بارش ۱۱ موشک بالستیک قرار گیرد».
نگارنده این یادداشت سپس به گزارشی که در ماه آگوست توسط مجله کالج جراحان آمریکا منتشر شد، اشاره کرد که در آن تصریح شده بود آسیبهای مغزی تروماتیک فقط در درگیریها علیه یک دشمن تقریبا برابر، در میان سربازان آمریکایی «شایعتر» است. از طرفی، اکثر ۶۰ هزار کشته و زخمی که ارتش آمریکا در جنگهای بعد از سال ۲۰۰۱ متحمل شده، ناشی از شلیک اسلحههای سبک و سلاحهای کمپیچیدهتر مانند بمبهای دستساز، خمپارهها و راکتهای کوچک بود.
این گزارش مجله کالج جراحان آمریکا، انتقام موشکی ایران علیه پایگاه عینالاسد را به عنوان یک «نمونه مدرن نادر» معرفی میکند که در جریان آن نیروهای آمریکایی با سلاحهای تقریبا برابر خود روبهرو شده و در نتیجه تعداد قابل توجهی از آنها دچار آسیبهای مغزی تروماتیک شدند.
اینسایدر سپس به جنگ احتمالی آمریکا با روسیه یا چین اشاره کرده و نوشت که با توجه به این احتمال که دشمن تقریبا برابر، از سنسورها و تسلیحات دوربرد قادر به رسیدن به پشت خط مقدم استفاده کند، تخلیه نیروهای نظامی مجروح از میدان نبرد بسیار دشوارتر خواهد بود.
در پایان این یادداشت آمده است: «با افزایش احتمال وقوع یک جنگ یا حتی درگیری محدود با یک دشمن تقریبا برابر و از بین رفتن مزایای دیرینه ارتش آمریکا، توسعه تکنیکهایی برای پیشگیری و درمان آسیبهای مغزی تروماتیک ضروری است. حمله به عینالاسد نمایش گوشه کوچکی از خطرات مرگباری بود که نیروهای آمریکایی در میدانهای نبرد آینده با آن مواجه خواهند شد».