تل آویو طرح کوچ اجباری ساکنان نوار غزه را چگونه دنبال می کند؟

ایستادگی فلسطینی‌ها طی سه ماه گذشته با وجود تشدید و تداوم جنگ حاکی از مخالفت آنان با «کوچ اجباری» بوده و در نتیجه، اجرای این طرح، هر چند زمان جنگ طولانی شود، امکان‌پذیر نخواهد بود.
اوایل جنگ غزه، رژیم غاصب طرح «کوچ اجباری» ساکنان نوار غزه را ارائه کرد؛ اما با توجه به مخالفت کشورهای عربی، از جمله مصر و نیز تمایل نداشتن ساکنان این منطقه، این طرح در هاله‌ای از ابهام قرار گرفت. اکنون اما زمزمه‌های این طرح خطرناک بار دیگر از زبان مقامات تل‌آویو شنیده می‌شود. 
بر اساس شواهد میدانی، به دلیل جنگ هولناک سه ماهه، نوار غزه می‌رود تا به یک مکان غیرقابل سکونت تبدیل شود. طبق گزارش سازمان ملل متحد، حدود 85 درصد مردم غزه در اثر جنگ آواره شده و حتی اگر بتوانند به خانه‌های خود بازگردند، چیز زیادی برای آنان باقی نمانده است؛ زیرا طبق آمار رسمی، نزدیک به 70 درصد خانه‌ها در غزه آسیب دیده یا به کلی ویران شده است. 
از طرفی، به گفته وزارت بهداشت غزه، تاکنون بیش از 22 هزار فلسطینی به دست رژیم جانی صهیونیستی به شهادت رسیده و بسیاری در معرض خطرهای جدی قرار دارند. با فروپاشی زیرساخت‌های بهداشتی و پزشکی در غزه پیش‌بینی می‌شود، حداقل یک‌ چهارم مردم این منطقه در طول سال جاری میلادی، عمدتاً در اثر بیماری یا دسترسی نداشتن به مراقبت‌های پزشکی، جان خود را از دست بدهند.
در بحبوجه فاجعه انسانی در غزه، «یوآف گالانت» وزیر جنگ رژیم صهیونیستی گفته است، ممکن است جنگ در غزه سال‌ها طول بکشد و تا زمانی که جنگ پایان نیابد، اسرائیل اجازه نخواهد داد آوارگان حداقل برای یک‌سال به خانه‌های خود باز گردند. 
در واقع، رژیم صهیونیستی از طرح کوچ اجباری عقب‌نشینی نکرده و بلکه آن را به شرایط و زمان مناسب موکول کرده است؛ به گونه‌ای که با تشدید فجایع انسانی و خارج شدن نوار غزه از شرایط مناسب زیست، فلسطینی‌ها ناچار به ترک منطقه و کوچ به سمت مصر یا سایر کشورها شوند. رژیم صهیونیستی نام این روند را «مهاجرت داوطلبانه» نامیده و اعلام کرده است سعی خواهد کرد جابه‌‌جایی اهالی غزه را تسهیل و تسریع کند؛ اما در اصل همان کوچ اجباری و تحت فشار است که البته این طرح با مخالفت بسیاری از کشورها مواجه شده است.
«عبدالفتاح ‌السیسی» رئیس‌جمهوری مصر و دولت جو بایدن گفته‌اند که با جابه‌جایی مردم غزه به ‌شدت مخالفند. با وجود این، دولت رژیم صهیونیستی بر این تصور است که ایجاد شرایط خروج قهری فلسطینی‌ها از باریکه غزه، به تدریج توافق کشورهای خارجی را جلب خواهد کرد، به ویژه مصر که با توجه به وابستگی سیاسی و مالی به آمریکا قادر به ادامه مخالفت نخواهد بود. 
در میان مقامات آمریکایی هم زمزمه‌هایی از موافقت با تخلیه نوار غزه شنیده شده و گفته‌اند بهتر است اهالی غزه به کشورهای حامی حماس بروند. برای فلسطینی‌ها، اما خروج از فلسطین همچون یک کابوس است؛ چون نیک می‌دانند که اگر غزه را ترک کنند، بعید است که رژیم صهیونیستی به آنها اجازه بازگشت به سرزمین‌شان را بدهد. به عبارتی، سرنوشت آنان همانند حدود 5 میلیون آواره فلسطینی خواهد شد که از سال 1948 به بعد خارج از فلسطین به سر برده و هیچ گاه امکان بازگشت نیافته‌اند. 
به این ترتیب، با وجود آنکه اوایل جنگ گفته می‌شد رژیم صهیونیستی برنامه مشخصی برای آینده غزه ندارد، اما اکنون به نظر می‌رسد موضوع کوچ اجباری جدی‌تر از قبل مطرح شده است. در وضعیت فعلی، اعضای کابینه جنگی «بنیامین نتانیاهو» به صراحت ادعا می‌کنند که هدف‌ رژیم صهیونیستی در غزه تنها شکست حماس نیست؛ بلکه می‌خواهند بسیاری از مردم، غزه را ترک کنند. 
در این راستا، نتانیاهو از نزدیک‌ترین فرد کابینه‌ خود «ران درمر» وزیر امور استراتژیک تل‌آویو خواسته است، برای باز کردن درهای مصر و مسیرهای دریایی به روی مردم غزه طرحی را ایجاد کند تا بتوانند جمعیت غزه را به حداقل ممکن کاهش بدهند. نتانیاهو همچنین از بایدن و رهبران انگلیس و فرانسه تقاضا کرده است تا مصر را به ‌پذیرش صدها هزار پناهنده از غزه، تحت فشار قرار دهند. 
از طرفی، به تازگی در نشست حزب لیکود، یک قانونگذار این حزب از نتانیاهو درخواست کرد تا تیمی را برای تسهیل خروج فلسطینی‌ها از غزه ایجاد کند. وزیر امنیت رژیم صهیونیستی هم طی اظهارات مشابهی تأکید کرده است، جابه‌جایی فلسطینی‌ها از غزه به تدریج در حال تبدیل شدن به سیاست رسمی و کلیدی کابینه است.
هدف اصلی رژیم غاصب از طرح کوچ اجباری غزه به یک سرزمین خالی یا کم جمعیت و بی‌خطر و در نتیجه کنترل امنیتی و سیاسی و در نهایت انضمام آن به اسرائیل است؛ پروژه خطرناکی که راستگرایان افراطی این رژیم از دیرباز درصدد تحقق آن بوده‌اند. 
اما واکنش فلسطینی‌ها به طرح ضد انسانی رژیم اشغالگر چیست؟ ایستادگی فلسطینی‌ها طی سه ماه گذشته با وجود تشدید و تداوم جنگ و آمار بالای شهدا و تخریب گسترده زیرساخت‌های غزه حاکی از مخالفت آنان با کوچ اجباری بوده و در نتیجه اجرای این طرح، هر چند زمان جنگ طولانی شود، بسیار بعید خواهد بود.
از طرفی، تلاش گروه‌های مقاومت و به ویژه حماس آن است که با مدیریت میدانی و روند جنگ، رژیم صهیونیستی را به پذیرش آتش‌بس و توقف جنگ وادار کند. در این صورت پروژه کوچ اجباری عملاً ملغی شده و با آغاز روند بازسازی و کمک‌های انسانی، سکونت در غزه برای اهالی این منطقه امکان‌پذیر خواهد شد. 
تحرکات جهانی اعم از نهادهای بین‌المللی و دولت‌ها، چه در جهت مخالفت با طرح خطرناک رژیم صهیونیستی و چه در راستای پایان دادن به جنگ نیز می‌تواند ایده کوچ اجباری را برای همیشه به محاق ببرد؛ هر چند با توجه به همسویی ایالات متحده آمریکا با سیاست‌های توسعه‌طلبانه رژیم صهیونیستی نمی‌توان امید چندانی به جامعه جهانی داشت. 
منبع: هفته نامه صبح صادق/ / فرزان شهیدی