شهید غریب اسارت

«محمد رضایی» متولد ۱۳۴۶ در مشهد بود. او یکی از مسئولان غواصان اطلاعات عملیات تیپ ۲۱ امام رضا (ع) بود که همراه با دیگر نیرو‌های عمل‌کننده در عملیات کربلای ۴ با رشادت فراوان به عنوان خط‌شکن وارد درگیری با دشمن شد و با وجود نبود نیرو‌های پشتیبانی، موفقیت‌هایی نیز به دست آورد. او در جریان همین عملیات و در دی ماه ۱۳۶۵ به اسارت بعثی‌ها درآمد. محمد رضایی معروف به «علی مشهدی» به اردوگاه مفقودان ۱۱ تکریت برده شد. بعد از شناسایی این آزاده به وسیله بعثی‌ها، او را چندین بار شکنجه کرده و سرانجام در سال ۱۳۶۶ بر اثر شکنجه‌های سخت او را به شهادت رساندند.
محمد به دلیل آگاهی نداشتن از حفاظت گفتار و اطلاعات و شناخت نیرو‌ها از یکدیگر در اردوگاه مخوف تکریت ۱۱ لو رفت و عراقی‌ها او را شناسایی کردند و او در چندین مرحله به شدت مورد ضرب و شتم و شکنجه با انواع و اقسام وسایل قرار گرفت. 
آزاده دفاع مقدس «عباسعلی مؤمن» یکی از شاهدان عینی شکنجه و شهادت «محمد رضایی» در تکریت ۱۱ است. او در این باره می‌گوید: «بعثی‌ها بعد از چند بار شکنجه و بازجویی شهید رضایی، وقتی دیدند به نتیجه نمی‌رسند، اقدام وحشیانه‌ای کردند؛ عدنان و علی آمریکایی گرگ‌صفتان بعثی بودند که بازجویی و شکنجه شهید رضایی را بر عهده داشتند، اما موفق به تخلیه اطلاعات از این اسیر ایرانی نشده بودند. این دو بعثی ابتدا شهید رضایی را جلوی حمام لخت کردند و با کابل و چوب به جانش افتادند. شیشه خرده‌های پنجره کوچک حمام روی زمین ریخته شده بود. این دو ظالم، محمد را روی زمین غلت می‌دادند و این شیشه خرده‌ها به بدن آقامحمد فرو می‌رفت. بعد از این همه شکنجه وقتی دیدند، محمد رضایی حرف نمی‌زند و فقط ناله می‌کند، آب نمک بر روی زخم‌های شهید رضایی ریختند. آنها باز هم دست‌بردار نبودند. محمد به‌خاطر شکستگی دست و پا، توان حرکت نداشت و ناله‌هایش لحظه به لحظه ضعیف‌تر می‌شد، محمد رضایی با همان صدای ضعیفش حضرت زهرا (س) و حضرت ابوالفضل (ع) را صدا می‌زد. عدنان و علی آمریکایی برای اینکه صدای محمد را نشوند، قالب صابون را داخل دهان محمد گذاشتند و تا حلق او فرو بردند. با این کار آنها راه تنفس محمد بسته شد و وی با مظلومیت به شهادت رسید. دیگر صدای ناله او را نشنیدیم. بعد هم پیکر محمد را از اسارتگاه خارج کردند.
پس از بازگشت اسرا به کشور، تعدادی از دوستان او در اردوگاه خبر شکنجه و شهادت محمد را به خانواده می‌دهند. چند سال بعد در نتیجه تبادلی که بین ایران و عراق صورت می‌گیرد، در سال ۱۳۸۱ پیکر اسرای شهیدی را که در قبرستان الکرخ عراق به خاک سپرده شده بودند، نبش قبر می‌کنند تا به کشور بازگردانند در بین این شهدا، پیکر «محمد رضایی» سالم یافت می‌شود. بعد از انتقال پیکر شهید به ایران، این شهید در مسجد امام سجاد (ع) شیروان آرام می‌گیرد.