غزه، آمریکا و درسی برای ایران

در تاریخ ۱۳ اکتبر ۲۰۲۴، وزرای خارجه و دفاع آمریکا نامه‌ای به رژیم صهیونیستی ارسال کردند که طبق قوانین ایالات متحده، واشنگتن موظف است فروش سلاح و همکاری با دولت‌هایی که مانع ارسال کمک‌های آمریکا می‌شوند، متوقف کند. همچنین، به این رژیم ۳۰ روز مهلت دادند تا «اقدامات فوری و پایدار» برای بهبود بحران انسانی در غزه انجام دهد. این نامه شامل مجموعه‌ای از اقدامات مشخص بود که از رژیم صهیونیستی انتظار می‌رفت انجام دهد؛ از جمله افزایش چشمگیر تعداد کامیون‌هایی که وارد غزه می‌شوند، لغو فرمان تخلیه که میلیون‌ها نفر را آواره کرده و متوقف کردن قانون جلوگیری از فعالیت آن.

به نوشته نشریه «فارن افرز»، هشت گروه امدادی بین‌المللی در گزارشی دقیق درباره ۱۹ اقدام مشخص که دولت آمریکا از اسرائیل خواسته بود انجام دهد، اذعان کردند که اسرائیل در ۱۵ مورد هیچ اقدام معنا‌داری انجام نداده و تنها به‌طور جزئی به چهار مورد عمل کرده است. با این حال، واشنگتن از هر اقدامی علیه رژیم صهیونیستی خودداری و استدلال کرده که اقدامات نیمه‌تمام و وعده‌های مبهم نیز به عنوان پاسخ به این نامه به شمار می‎آید. این امر، واضح‌ترین نمونه از شکست وحشتناک دولت آمریکا در پاسخگویی به رژیم صهیونیستی به‌دلیل نقض تعهدات انسانی آن در جنگ غزه است. 

این نشریه نامه وزرای آمریکایی را اعتراف ضمنی به مسئولیت مستقیم رژیم صهیونیستی برای شرایط غیرقابل قبول غزه خواند و در توضیح سیاست‌های اشتباه واشنگتن در قبال جنایت غزه نوشت: «نخست اینکه آمریکا دیپلماسی حقوق بشری را به آتش‌بس پیوند زد، در صورتی که مذاکرات آتش‌بس به بن‌بست رسیده بود. دوم اینکه اراده سیاسی در بالاترین سطوح دولت آمریکا برای پاسخگو کردن اسرائیل به تعهدات انسانی خود تحت قوانین آمریکا و قوانین بین‌المللی وجود ندارد.» 

فارن افرز افزود: «برت مک‌گورک، مشاور ارشد بایدن، در نوامبر ۲۰۲۳ مدعی شد که دستیابی به آتش‌بس مهم‌ترین کاری است که دولت آمریکا می‌تواند برای بهبود شرایط انسانی در غزه انجام دهد. این اظهارات واکنش شدید گروه‌های امدادی و کارشناسان حقوقی را در پی داشت؛ چرا که مشروط کردن کمک‌های انسانی آشکارا قوانین جنگ را نقض می‌کند. قوانین بین‌المللی به وضوح می‌گوید که نمی‌توان برای فشار به یک جمعیت غیرنظامی مانع کمک‌های انسانی شد. انجام چنین کاری مجازات جمعی و یک جرم جنگی واضح است. از نظر قانونی، طرفین درگیری موظفند کمک‌رسانی به غیرنظامیان را تسهیل کرده و از آن محافظت کنند، صرف‌نظر از وضعیت هرگونه مذاکرات آتش‌بس.»

به نوشته این نشریه، تنها بهبود اقدامات رژیم صهیونیستی در مورد دسترسی به کمک‌های انسانی پس از افزایش فشار آمریکا در ماه‌های اول سال میلادی جاری رخ داد. در فوریه، بایدن یک یادداشت امنیت ملی صادر کرد که از بلینکن خواسته بود تا ارزیابی کند که آیا رژیم صهیونیستی با مسدود کردن کمک‌ها به غزه قوانین آمریکا را نقض کرده است؟ زمانی که بلینکن به کنگره گزارش داد که اسرائیل کمک‌ها به غزه را مسدود نکرده، ارتش این رژیم حمله ویرانگر خود را به رفح آغاز کرد، که تا آن زمان نیمی از جمعیت غزه در آن پناه گرفته بودند. اسرائیل گذرگاه مرزی رفح را بست و عبور از گذرگاه شالوم را برای گروه‌های امدادی غیرممکن و اصلی‌ترین راه‌های ارسال کمک به غزه را مسدود کرد. حمله رفح ضربه‌ای مهلک بود به تلاش‌های انسانی برای کمک به غزه در حال رنج، که دیگر هیچگاه بهبود نیافت. 

فارن افرز با اشاره به دورویی مقامات آمریکایی در عمل کردن به سخنان خود، خاطر نشان کرد: «پارادوکس غم‌انگیز اینجاست که در سال ۲۰۱۸، مجموعه‌ای از افرادی که بعدتر در دولت بایدن به قدرت رسیدند، از جمله مشاور امنیت ملی، وزیر امور خارجه، مدیر اطلاعات ملی، نماینده سازمان ملل و مدیر آژانس توسعه جهانی آمریکا، نامه‌ای سرگشاده نوشتند و در آن استدلال کردند که برای مجبور کردن یک متحد سرسخت به پایبندی به تعهدات انسانی، واشنگتن باید حمایت نظامی خود را از این متحد تعلیق کند. در آن نامه از «چک سفید» حمایتی ترامپ برای عملیات نظامی سعودی‌ها در یمن که فاجعه انسانی به بار آورده بود، انتقاد کردند. نویسندگان نامه با ادبیاتی که به طرز عجیبی مصداق سیاست‌های امروزشان در قبال اسرائیل بود، «حماقت حمایت بی‌قید و شرط» را زیر سؤال بردند.»

حتی اذعان آشکار نهاد‌های بین‌المللی و گروه‌های امدادی به وقوع جنایت نسل‌کشی در غزه نتوانسته مانع از حمایت آمریکا از ماشین کشتار رژیم صهیونیستی شود، حمایتی که نه تنها مغایر قوانین داخلی خود، که برخلاف ادعا‌ها و اظهارات پیشین مقامات فعلی است و این مهم‎ترین درس برای کسانی است که هنوز دل در گرو سخنان پر زرق و برق مقامات آمریکا دارند.