تعریف خط فقر مطلق و آخرین آمار جمعیت زیر خط

بانک جهانی در سال ۲۰۲۲ خط فقر مطلق جهانی را بر حسب برابری قدرت خرید کشور‌ها ۲.۱۵ دلار در روز مشخص کرده است. به عبارتی دیگر، افرادی که هزینه روزانه آنها کمتر از ۲.۱۵ دلار باشد، در فقر مطلق به سر می‌برند و در تامین نیاز‌های اولیه خود دچار مشکل هستند. خط فقر مطلق به حداقل سطح درآمدی اشاره دارد که برای تأمین نیاز‌های اساسی زندگی یک فرد یا خانوار کافی است. این نیاز‌ها شامل غذا، آب آشامیدنی سالم، مسکن، آموزش اولیه و خدمات بهداشتی ضروری می‌شود. هزینه مسکن معمولا بخش عمده‌ای از این نسبت را شامل می‌شود. به همین دلیل، قیمت مسکن به عنوان شاخصی برای تعیین خط فقر مطلق در نظر گرفته می‌شود. بر اساس آخرین آمار منتشر شده توسط مرکز آمار، در سال گذشته از جمعیت ۸۵ میلیون و ۳۲۹ هزار نفری کشور، ۲۳۰ هزار نفر زیر خط فقر مطلق جهانی زندگی می‌کنند. این روند تا سال ۸۸ صعودی بوده و در این سال به قله خود در ۶۸۸ هزار نفر رسیده است. با روی کار آمدن دولت دهم، پرداخت یارانه‌های نقدی از اواخر سال ۸۹ آغاز شده است. یارانه ۴۵ هزار و ۵۰۰ تومانی قدرت خرید دهک‌های پایین درآمدی را به طور قابل توجهی بالا برد. به طوری که در سال ۹۱ تعداد افراد زیر خط فقر مطلق به حداقل خود در حدود ۶۱ هزار نفر رسیده است. البته این روند ادامه‌دار نبوده و با افزایش چشمگیر نرخ ارز و تورم، اثر مثبت یارانه‌ها بر معیشت خانوار‌های کم درآمد کاهش یافت. در سال ۹۷، با خروج آمریکا از برجام، تضعیف اقتصاد و افزایش شدید نرخ ارز، تعداد بیشتری از مردم به زیر خط فقر مطلق فرو رفتند. به طوری که، جمعیت زیر خط فقر مطلق از ۲۱۹ هزار نفر در سال ۹۶ به ۴۱۸ هزار نفر در سال ۹۷ رسیده است. با ادامه این روند و شروع بحران کرونا، این آمار در سال ۹۹ به ۶۵۹ هزار نفر رسیده که بعد از سال ۸۸ بالاترین مقدار ثبت شده است. دولت سیزدهم در سال ۱۴۰۱ با اجرای سیاست موسوم به جراحی اقتصادی اقدام به حذف ارز ۴۲۰۰ تومانی برای کالا‌های ضروری کرد. دولت جهت جبران فشار اقتصادی وارد شده به مردم در نتیجه این سیاست، اختصاص یارانه ۳۰۰ و ۴۰۰ هزار تومانی را در پیش گرفت. به همین دلیل جمعیت زیر خط فقر مطلق کاهشی شده و در سال‌های ۱۴۰۱ و ۱۴۰۲ به ترتیب ۳۴۷ هزار نفر و ۲۳۰ هزار نفر محاسبه شده است.