تجاری‌سازی دارایی‌های مصرفی با قانون مالیات بر سوداگری از بین می‌رود

کارشناس و تحلیلگر اقتصادی گفت: قانون مالیات بر سوداگری تلاش می‌کند جلوی سرمایه‌گذاری بر دارایی‌هایی را بگیرد که کاربرد آنها مصرفی است لذا کارکرد سرمایه‌ای ندارند.

پایگاه بصیرت / گفتگو با محمد کهندل

محمد کهندل کارشناس و تحلیلگر اقتصادی در گفت‌و‌گو با پایگاه خبری تحلیلی بصیرت در خصوص اهمیت توجه به اجرای قانون مالیات بر سوداگری و سفته‌بازی مهمترین دلایلی که اجرای این قانون را بسیار مهم و ضروری می‌داند را بیان کرد و گفت: تورم یکی از موضوعات چالش‌برانگیز اقتصاد ایران است، زیرا طی سال‌های گذشته یکی از بزرگترین نگرانی‌ها و مطالبات مردم از دولتمردان موضوع تورم، و کاهش نرخ تورم بوده است، موضوعی که متأسفانه تاکنون مسئولین نتوانسته‌اند در خصوص کاهش نرخ تورم و تک نرخی کردن تورم در راستای پاسخ به مطالبه مردم اقدام خاصی انجام دهند.

وی در این باره خاطر نشان کرد: بی‌تردید نرخ تورم را با فرمول‌های اقتصادی برگرفته از علم اقتصاد می‌توان کاهش داد. افزایش و سرگردانی نقدینگی و فرار پول از بخش تولیدی به سمت خرید دارایی‌های سودآور بدون فعالیت مولد یعنی تجاری کردن دارایی‌هایی مثل ارز، زمین، مسکن، اتومبیل و... از جمله عوامل موثر بر افزایش نرخ تورم به شمار می‌رود. به این دلیل باید مالیات بر سوداگری و سفته‌بازی را بسیار جدی گرفت و اجرایی کرد.

محمد کهندل معتقد است: در این موضوع شکی نیست که دارایی‌های مصرفی مثل مسکن و خودرو نباید تجاری‌سازی شوند. یعنی سیاست‌گذار، ناظر و مجری قانون و دستگاه قضا باید با افرادی که کالا‌های مصرفی را برای دریافت سود بیشتر به کالای تجاری تبدیل می‌کنند به شدت برخورد کند.

وی در این باره خاطر نشان کرد: شدت عمل را می‌توان در گام اول با دریافت مالیات به منصه ظهور رساند. نباید اجازه داد سوداگران و سفته‌بازان مسکن که در تمام طول تاریخ و در تمام جهان به عنوان کالای مصرفی ساخته می‌شود را دستخوش درآمد‌های بی‌حساب خود کنند و با تحمیل گرانی در بخش مسکن بر مردم، جامعه را در حوزه‌های اقتصادی، اجتماعی و حتی سیاسی دچار معضلاتی جدی کنند.

وی در این باره افزود: باید با کسانی که با نرخ ارزی که از محل صادرات تأمین می‌شود و باید صرف واردات کالای اساسی و مواد اولیه مورد نیاز تولید و سایر نیاز‌های ضروری کشور شود بازی می‌کنند و با نوسان‌گیری به دنبال درآمد‌های حداکثری هستند برخورد شود. ستاندن مالیات‌های سنگین از آنها در گام اول بسیار مهم است.

محمد کهندل افزود: حاکمیت نباید با کسانی که برای کسب ثروت کالای ضروری برای آحاد مردم را خریداری و کمیاب و گران می‌کنند از در آشتی درآید، بلکه باید با آنها برخورد‌های سختی صورت بگیرد، زیرا با موج‌سواری روی نرخ ارز زمینه‌ساز افزایش نرخ کالا‌ها و تورم‌های ماندگار در اقتصاد می‌شوند و به تبع این وضعیت نارضایتی مردم را بیشتر و جامعه را ناتوان از تأمین معیشت خود می‌کنند.

کهندل معتقد است: خرید دارایی‌ها به غیر از موضوع خدمات‌دهی آن دارایی در هر اقتصادی غلط است. خریدن مسکن فقط برای سکونت است، نه برای دلالی و کسب سود. اگر مسکن برای کسب سود خریداری شود غلط است. خرید ارز برای واردات درست است و مصارف دانشجویی و درمان بیمارانی که مورد تایید قرار گرفته‌اند و سایر امور واجب نه برای پس‌انداز و سودآوری بیشتر. خرید خودرو برای سوار شدن و سواری دادن به خانواده است نه برای انبار کردن در پارکینگ به قصد افزایش نرخ و کسب سود بیشتر.

وی تأکید کرد: قانون مالیات بر سوداگری تلاش می‌کند جلوی سرمایه‌گذاری بر دارایی‌هایی را بگیرد که کاربرد آنها مصرفی است، لذا کارکرد سرمایه‌ای ندارند. این قانون تلاش می‌کند این موضوع را در جامعه نهادینه کند که خودرو برای استفاده کردن است، نه برای افزایش قیمت یا موج‌سواری و کسب درآمد. لذا سفته‌بازی به معنای خرید دارایی به منظور کسب سود باید از جایی کنترل شود که این قانون آن را دنبال می‌کند.