صلح نمایشی در خارج؛ آشفتگی واقعی در خانه

* دونالد ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا در ماه‌های اخیر به‌نوعی جبهه تقابل خود را به همه کشور‌های جهان گسترش داده است. از ونزوئلا تا روسیه، ایران، چین و حتی متحدان غربی. در این میان ایران همواره به یکی از بخش‌های ثابت همه سخنرانی‌های ترامپ تبدیل شده و به‌بهانه‌های مختلف به امور داخلی ایران گریزی می‌زند. این درحالی است که ترامپ در عرصه داخلی با چالش‌های مختلفی مواجه است و گویی سعی دارد با این فرافکنی‌ها به‌نوعی افکار عمومی را از این چالش‌ها به مسائل خارجی منحرف کند. رهبر معظم انقلاب اخیراً در دیدار قهرمانان و مدال‌آوران ورزشی و المپیاد‌های علمی جهانی به این مسئله اشاره و تأکید کردند: «.. شما چه‌کاره‌ی دنیایید؟ چه ربطی به آمریکا دارد که ایران امکانات هسته‌ای و صنعت هسته‌ای دارد یا ندارد؟ این دخالتها، دخالت‌های ناباب، ناجور، غلط و زورگویانه است. شنیدم در همه‌ی ایالات آمریکا الان مردم در خیابان‌ها دارند علیه او شعار می‌دهند؛ طبق این گزارش‌ها، هفت میلیون جمعیت در شهر‌های مختلف علیه این شخص دارند شعار می‌دهند. اگر شما‌ها خیلی توانایی دارید، بروید اینها را آرام کنید! بروید اینها را ساکت کنید و به خانه‌هایشان برگردانید.»

اعتراضات گسترده مردم آمریکا که از ۱۸ اکتبر ۲۰۲۵ شروع شد یکی از بزرگ‌ترین جنبش‌های اعتراضی در تاریخ معاصر این کشور است. میلیون‌ها شهروند، از نیویورک و شیکاگو گرفته تا روستا‌های کوچک داکوتای شمالی، در اعتراض به سیاست‌های اقتدارگرایانه ترامپ به خیابان آمدند و شعار «نه به پادشاه» سر دادند. این جنبش نه‌تنها نمادی از مخالفت با تمرکز قدرت در دست سیاستمداری تندرو مثل ترامپ است، بلکه درخواست بازگشت به قانون اساسی و حقوق مدنی است، همان قوانینی که تنها بر روی کاغذ نوشته شده و هیچگاه عملی نشده است.

دلایل شکل‌گیری این اعتراضات متعدد است: تعطیلی گسترده دولت فدرال، سیاست‌های مهاجرتی تهاجمی، محدودیت رسانه‌ها، اعزام نیرو‌های فدرال به شهر‌های تحت کنترل دموکرات‌ها و تلاش برای گسترش اختیارات اجرایی؛ اینها همگی فضایی از نارضایتی و ترس از اقتدارگرایی ایجاد کرده‌اند. معترضان معتقدند که ترامپ در پی تبدیل مقام ریاست‌جمهوری به موقعیتی شبیه پادشاهی است؛ همان چیزی که بیش از ۲۵۰ سال پیش آمریکایی‌ها علیه آن انقلاب کردند.

اما نکته جالب این است که ترامپ به جای توجه به این درخواست‌های داخلی با بدترین الفاظ مخالفان را خطاب کرده و به سیاست تهاجمی در عرصه خارجی برای انحراف افکار عمومی روی آورده است. این سیاست تهاجمی در مورد ایران به اوج خود رسیده و ترامپ در دخالتی آشکار خواستار اعمال محدودیت‌هایی بر برنامه هسته‌ای و فشار بر تهران برای پذیرفتن صلح تحمیلی است. اما واکنش قاطع رهبر معظم انقلاب اسلامی در مورد این زیاده‌خواهی‌ها برای وی این مسئله را مسجل کرد که ایران مانند برخی بازیگران و کشور‌های دیگر، ضعیف و بی‌اراده نیست و هیچگاه مذاکره و صلح تحت فشار را قبول نخواهد کرد.

علاوه‌براین دخالت‌های آمریکا در امور داخلی کشور‌های مختلف و در مقابل تمسخر مخالفان داخلی و تظاهرکنندگان، صدای رسانه‌های آمریکایی را نیز درآورده و بیشتر رسانه‌های جریان اصلی، سیاست‌های تهاجمی ترامپ در عرصه خارجی را نه درراستای منافع ملی آمریکا بلکه به‌عنوان ماجراجویی‌هایی خطرناک از سوی ترامپ می‌دانند که هزینه‌های زیادی را بر آمریکا در جهان تحمیل کرده است.