۱- بعد از ناکامی و شکست حمله نظامی مشترک آمریکا و رژیم صهیونیستی به ایران اسلامی که به اعتراف صریح ترامپ و نتانیاهو با هدف براندازی نظام «‌Regime change‌» صورت گرفته بود، به ناگاه شاهد صدور بیانیه‌ای از سوی برخی از مدعیان اصلاحات بودیم که با وقاحت بر ضرورت «‌تغییر پارادایم‌» در جمهوری اسلامی ایران تاکید داشتند. توضیح آن‌که «‌پارادایم‌» در یک نظام حکومتی به معنا و مفهوم اصول و مبانی و الگوی حکومتی است و تغییر پارادایم (Paradigm Shift‌) که مدعیان اصلاحات خواستار آن شده بودند، ترجمه فارسی همان تغییر نظام «‌Regime change‌» بود که ترامپ و نتانیاهو درپی آن بودند. البته بیانیه آمریکا و اسرائيل‌پسند مدعیان اصلاحات با اعتراض برخی دیگر از اصلاح‌طلبان نیز رو‌به‌رو شد.
۲- صدور این بیانیه و تاکید بر تغییر پارادایم در نظام اسلامی ایران مخصوصاً بعد از پیروزی جمهوری اسلامی در جنگ ۱۲ روزه‌، آن‌هم در مقابل مجموعه آمریکا، رژیم صهیونیستی، ناتو و برخی از کشورهای وابسته عربی، مفهوم خاصی داشت و از وابستگی آشکار و یا غیرمستقیم و ناخودآگاه صادر‌کنندگان بیانیه به دشمن حکایت می‌کرد. چرا که نظام در جنگ ۱۲ روزه، از یک آزمون سخت با پیروزی بیرون آمده و شایستگی خود را برای چندمین بار به اثبات رسانده بود. مدعیان اصلاحات پس از این پیروزی خواستار تغییر شده بودند‌(!) یعنی دقیقاً خواسته آمریکا و اسرائيل را دنبال می‌کردند. آیا غیر از این است؟! 
۳- خطا، اگر یک بار و دو بار و سه بار باشد می‌توان آن را ناشی از نادانی، بی‌دقتی و اشتباه محاسباتی تلقی کرد ولی خطا وقتی پی‌در‌پی تکرار می‌شود، دیگر «‌خطا‌» نیست، «‌خط‌» است! و از این روی تکرار ماجرای یاد شده از سوی برخی مدعیان اصلاحات (و البته نه همه آنها‌)، حاکی از خط مشکوک و سؤال‌برانگیزی است که این جماعت پیگیر آن بوده و دنبال می‌کنند! تازه‌ترین نمونه این حرکت مرموز و دشمن‌پسند، اظهارات اخیر آقای حسین مرعشی، دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی است که در شماره دیروز روزنامه سازندگی، با تیتر بزرگ و عنوان «ضرورت مصالحه بزرگ‌»! چاپ شده است. بخوانید! 
۴- دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی می‌نویسد: «در نظام‌های موفق دنیا، هر کس که قدرت اصلی را در دست دارد همان شخص مسئول نیز هست؛ رئیس کابینه، نخست‌وزیر ژاپن، صدراعظم آلمان، رئیس‌جمهور فرانسه، رئیس‌جمهور آمریکا، نخست‌وزیر هند یا پاکستان فرقی نمی‌کند. اما در ایران قدرت اصلی طبق قانون اساسی به ولایت فقیه واگذار شده است. این قدرت در مواردی به کار کشور آمده مثلا در دوران جنگ یا در بحران‌های نظامی اخیر، وجود یک قدرت مرکزی مفید بوده است. اما این قدرت در سیاست داخلی، سیاست خارجی، اقتصاد، فرهنگ و مسائل اجتماعی فعال نیست. در این حوزه‌ها، قدرت در اختیار رهبری است اما مسئولیت اداره کشور بر دوش دولت قرار دارد، در حالی که دولت همه‌ قدرت را در اختیار ندارد»!
۵- این واقعیت تلخ که مدعیان اصلاحات چند دوره ۸ ساله،زمام امور اجرائي کشور را در اختیار داشته‌اند و نتیجه و حاصل آن خسارت‌های فراوان و فاجعه‌بار بوده است، بیرون از موضوع یادداشت پیش‌روی است و پیش از این بارها به گونه‌ای مستند به آن پرداخته‌ایم. ماجرای حضور آنها در دولت آقای پزشکیان و مشکلاتی که پدید آورده و این روزها به جای شرمندگی و پوزش از مردم، ادعای طلبکاری می‌کنند نیز، در گزارش و تیتر اصلی کیهان امروز «‌نوبت به پاسخگویی که رسید، مدعیان اصلاحات منتقد دولت شدند‌» آمده است. آنچه در این نوشته مورد نظر است، همسوئی آقای مرعشی و برخی دیگر از مدعیان اصلاحات با دشمنان تابلو‌دار نظام است که به دلیل تکرار نمی‌تواند بی‌ارتباط با خواسته اعلام‌شده(و یا خدای نخواسته دیکته‌شده‌) دشمنان بیرونی باشد!
۶- دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی در حالی از کمبود اختیارات دولت سخن می‌گوید که تاکنون نه ایشان و نه سایر مدعیان اصلاحات به این دو پرسش منطقی کمترین پاسخی نداده‌اند که اولاً؛ با انبوه اختیاراتی که داشته‌اند کدام اقدام مثبت و قابل توجهی را انجام داده‌اند؟! و ثانیاً؛ قرار بود چه اقدامی را برای مردم و نظام انجام بدهند که برای انجام آن از اختیار لازم برخوردار نبوده‌اند؟! بله، با اختیاراتی که به شما داده شده بود، می‌خواستید تحریم‌ها را لغو کنید ولی آن را بیش از دو برابر کردید! و یا با این برداشت که امروزه دوران گفتمان است و دوران موشک گذشته است‌(!) می‌خواستید صنایع موشکی را متوقف کنید که اختیار آن را نداشتید و اگر اختیار داشتید، امروزه آمریکا و اسرائیل همه ایران را شخم زده و میلیون‌ها نفر را قتل‌عام کرده بودند! جناب مرعشی یادتان هست که در اوج مذاکرات غیرمستقیم ایران و آمریکا، در حالی که رهبر معظم انقلاب از بی‌اعتمادی خود به آن خبر داده بودند و آمریکا بعد‌ها اعلام کرد که مذاکره تله جنگ بوده است! جنابعالی از آمادگی آمریکا برای سرمایه‌گذاری 
دو هزار و پانصد میلیارد دلاری در ایران خبر می‌دادید؟! و از این طریق (البته شاید ناخودآگاه‌) جاده مذاکره را صاف می‌کردید؟! آن هم در حالی که همه خبرها از زورگویی آمریکا حکایت می‌کرد! آن ادعای شما از کجا آمده بود؟! و اگر اختیار داشتید مملکت را دودستی تحویل دشمن نداده بودید؟! و بالاخره به قول آقای سعید لیلاز «اختیاراتی را که به دولت روحانی (و طبعاً به هر دولتی) داده‌اند، اگر به چوب خشک هم داده بودند، کارهایی کرده بود‌»‌... بگذریم!
۷- و اما، پیرامون سخن سخیف دبیرکل حزب کارگزاران درباره اختیارات رهبر معظم انقلاب تنها به همین نکته بسنده می‌کنیم که اختیارات حضرت ایشان بود که اجازه ندادند برخی از فتنه‌انگیزان و همکاران آشکار آمریکا و اسرائيل با حکم قطعی و قانونی که در همه دنیا نیز پذیرفته شده است به دار مجازات آویخته شوند! و‌...
کوتاه سخن آن‌که جناب آقای مرعشی، این نکته از حضرت امام رضوان‌الله تعالی‌علیه نیز گفتنی و برای جنابعالی و همفکرانتان شنیدنی و عبرت گرفتنی است. امام راحل ما(ره) وقتی می‌خواستند لاف زدن‌های آمریکا را پاسخ بدهند به این بیت از خواجه حافظ استناد کردند که می‌گوید «‌ای مگس، عرصه سیمرغ نه جولانگه توست ... عرض خود می‌بری و زحمت ما می‌داری»‌... اما حضرت امام بیت یاد شده را این‌گونه خواندند «‌ای مگس عرصه سیمرغ نه جولانگه توست ... عرض خود می‌بری و کذا و کذا...» یعنی آقای آمریکا تو فقط عِرض و آبروی خود را می‌بری وگرنه در حد و اندازه‌ای نیستی که زحمت ما بداری!

تأکید ترامپ بر صدور دستور حمله رژیم صهیونیستی به ایران و پذیرش مسئولیت آن اگرچه از همان آغاز جنگ تحمیلی ۱۲روزه برای مردم ایران آشکار بود، چراکه رژیم صهیونیستی را در حد اندازه و توان حمله به ایران نمی‌دانستند، اما اعتراف ترامپ به این جنایت در شرایطی که در پایتخت امریکا از مردمش شکست‌خورده است، معنای ویژه‌ای می‌یابد. مروری بر تحولات دوساله اخیر در منطقه غرب آسیا و انتخاب مجدد ترامپ به عنوان رئیس‌جمهور (پادشاه) امریکا، تردیدی باقی نمی‌گذارد که روی کار آمدن مجدد ترامپ قبل از اینکه محصول یک انتخابات سالم در امریکا باشد، محصول توافق فرا دولتی‌های امریکاست تا با نادیده گرفتن جرم ترامپ در سازمان‌دهی هواداران برای حمله به کنگره در پایان دور اول ریاست‌جمهوری‌اش، بار دیگر او را روی کار بیاورند تا به روند افول قدرت امریکا و شکست‌هایش، پایان بدهند، چراکه در سه دهه گذشته قدرت و نفوذ امریکایی که بعد از فروپاشی شوروی در پی کدخدایی جهان بود، به‌شدت نزول کرده و تمام راهبرد‌های طراحی‌شده امریکایی‌ها برای بازگرداندن قدرت امریکا به ویژه در غرب آسیا به شکست انجامیده و به رغم تحمیل هزینه ۸ تریلیارد دلاری بر مردم امریکا نتوانسته بودند مهره نیابتی‌شان یعنی رژیم صهیونیستی را نجات داده و شکست‌های متعدد این رژیم در جنگ‌های سی‌وسه روزه و... این رژیم را به سمت فروپاشی فرومی‌برد. اما ترفند فرا دولتی‌های امریکا نه‌تنها کارگر نیفتاده و رژیم صهیونیستی هر چه بیشتر در باتلاق جنایت‌هایش در منطقه فرورفته، بلکه ترامپ را نیز دارد با خود غرق می‌کند. 
 افول قدرت امریکا در سال‌های اخیر به لحاظ اقتصادی و فزون یافتن اوراق قرضه امریکا از جی دی پی امریکا و نفرت جهانی از رژیم امریکا در جهان به دلیل سازمان‌دهی، هدایت و حمایت از جنایت‌های رژیم جنایتکار صهیونیستی در کشتار زنان و کودکان بی‌گناه فلسطینی، لبنانی و... بدیهی‌ترین نتیجه‌اش شکست در داخل خاک این کشور از مردم امریکاست که برای او لقب پادشاه را برگزیده‌اند، قبل از اینکه ترامپ بتواند در عرصه جهانی با ادعای مهار ۸ جنگ برای خود کارنامه مثبتی را ثبت کند، او را وادار به اعتراف به آغاز جنگی می‌کند که بعد از ۱۲ روز و درخواست آتش‌بس دست‌هایش را در برابر ملت ایران بالابرده بود، با این تصور که می‌تواند برای خود کارنامه بسازد و برخی سران بزدل منطقه و برخی کشور‌های دست‌نشانده امریکا که حاضرند چاپلوسی فردی، چون ترامپ را بنمایند و او برای آنها پشیزی قائل نیست و به آنها به عنوان کیف پول و یا... نگاه می‌کند، زیر سلطه خود نگه دارد. درزمینه پذیرش مسئولیت حمله رژیم صهیونیستی به ایران، نکاتی چند قابل‌ذکر است:
۱- پذیرش مسئولیت حمله به ایران در شرایطی است که به رغم جنایات امریکا و رژیم صهیونی علیه مردم ایران در آغاز جنگ، امریکا و رژیم در زیر باران موشک‌های ایران تاب نیاورده و بعد از دوازده روز درخواست آتش‌بس نمودند، این یعنی اعتراف به شکست و ناتوانی در رسیدن به اهداف چراکه تداوم حملات ایران به سرزمین‌های اشغالی می‌توانست به له شدن بیشتر و نابودی رژیم صهیونیستی منجر شود. 
 ۲- یکی از اهداف اعلامی ترامپ از این حملات از بین بردن توان هسته‌ای ایران بود که پاسخ رهبر معظم انقلاب به این ادعا «به همین خیال باش» حکیمانه‌ترین پاسخی بود که باید به این ادعا داده می‌شد. 
۳- از بین بردن مقاومت از اهداف اعلامی و اعمالی ترامپ و نتانیاهو در این تجاوز بود، اما به رغم این جنایات دوساله، مقاومت همچنان محکم و پابرجاست چراکه ترامپ جزو شروطش برای مذاکره با ایران عدم‌حمایت از مقاومت است و این نشان‌دهنده آن است که مقاومت همچنان زنده است و خار چشم ترامپ و نتانیاهو و دیگر مزدوران رژیم صهیونیستی و حامیان آنها در منطقه است. 
۴- شکست جمهوری خواهان و ترامپ در انتخاب شهردار نیویورک به رغم تهدید‌های ترامپ در آستانه انتخابات نسبت به قطع کمک‌های دولت فدرال به نیویورک به دلیل شعار‌های ضد صهیونیستی مطرح‌شده توسط شهردار منتخب، در کنار اجتماع هفت‌میلیونی نه به پادشاه در سراسر امریکا، نشان‌دهنده فاصله‌گیری مردم امریکا از انتخابی است که فرا دولتی‌های امریکا در پاییز سال ۱۴۰۲ بر مردم این کشور تحمیل کرده بودند و این نشان‌دهنده تحول در جامعه امریکاست. 
۵- این اعتراف ترامپ اگرچه ممکن است باهدف ترسانیدن مردم ایران صورت گرفته باشد، اما مردم ایران با مقاومت و ایستادگی، پاسخ او را در میدان دادند. اگرچه این اعتراف ماهیت تجاوزکارانه امریکا را به جهانیان نشان داد و بهترین فرصت را برای ایران ایجاد کرد تا ماهیت این تجاوز را بیشتر به جهانیان شناسانیده و از طریق مراجع بین‌المللی محاکمه متجاوز را خواستار شوند. 
۶- اعتراف ترامپ به اینکه من مسئول حمله اسرائیل به ایران بودم، به معنای آن است که مذاکرات از ابتدای دولت ترامپ فریبی بیش نبود؛ و این روشن‌ترین پاسخ به کسانی است که هنوز هم در توهم مذاکره با امریکا به سر می‌برند. 
۷- اعتراف ترامپ یافته‌های قبلی مردم ایران را ثابت کرد که ترامپ فاقد عقلانیت سیاسی است، چراکه تصور می‌کند این اعتراف می‌تواند بر بحران مشروعیتی که در داخل امریکا به آن دچار شده فائق آید، فارغ از اینکه اعتراف ترامپ به این جنایت، اهداف امریکا در جهان را بیش‌ازپیش برای نیرو‌های مقاومت مشروع می‌سازد. 
۸- در نقطه مقابل، اما صلابت و اقتدار رهبری معظم انقلاب در مواجهه با جنگ شناختی دشمن، در پسا جنگ ۱۲ روزه، تحیر مراکز اندیشه ورزی امریکایی را برانگیخته است. هفته گذشته پاتریک کلاوسون پژوهشگر ارشد در انستیتوی واشنگتن برای سیاست خاور نزدیک در مقاله‌ای تحلیلی با تأکید بر اینکه رفتار ایران دفاعی نیست؛ مراقب باشید، به بیانات اخیر رهبر معظم انقلاب در دیدار با دانشجویان و دانش‌آموزان استناد کرده و می‌نویسد: سخنان آیت‌الله خامنه‌ای را می‌توان بهترین شاخص برای سنجش وضعیت کنونی جمهوری اسلامی دانست. بررسی اظهارات او در چند ماه گذشته، از افزایش محسوس اعتمادبه‌نفس ایران حکایت دارد. او در ادامه می‌افزاید: برخلاف برداشت عمومی در غرب، رهبران ایران نشانه‌ای از نگرانی نسبت به آسیب‌پذیری نظامی کشور بروز نداده‌اند. 
آنها اطمینان دارند که ابزار کافی برای پاسخ‌گویی به هر حمله‌ای را در اختیاردارند؛ همین احساس قدرت، دلیل عدم شتاب تهران برای احیای مذاکرات هسته‌ای نیز هست. ایران مانند کشوری که نیازمند دفاع فوری است رفتار نمی‌کند؛ بلکه به وضعیت راهبردی خود اطمینان دارد. براین اساس، واشینگتن باید فرض را بر آن بگذارد که توافقی پایدار با تهران در کوتاه مدت شکل نخواهد گرفت و ایران مسیر خود را برای به چالش کشیدن منافع امریکا ادامه خواهد داد.