انقلاب اسلامی ایران در سال ۱۳۵۷، نقطه عطفی در تاریخ معاصر کشور بود که تأثیرات عمیق و گستردهای بر تمامی شئون جامعه، به ویژه بر جایگاه و نقش زنان در عرصههای فرهنگی و هنری گذاشت. برخلاف تصور رایجی که بعضاً در خارج از مرزها تبلیغ میشود، حضور زنان در این حوزهها نه تنها محدود نشد، بلکه با درک جدیدی از هویت اسلامیـ ایرانی و با حمایتهای ساختاری، رشد و شکوفایی بیسابقهای را تجربه کرد که دستاوردهای آن در سطح ملی و بینالمللی کاملاً مشهود است.
اگر به آمار و ارقام و همچنین کیفیت آثار خلق شده نگاه کنیم، حضور زنان ایرانی در عرصههای سینما، تئاتر، موسیقی (با حفظ موازین)، ادبیات، تجسمی و صنایع دستی، اصلاً قابل مقایسه با دوران پیش از انقلاب نیست.
در حوزه سینما و کارگردانی، شاهد ظهور نسل درخشانی از فیلمسازان زن هستیم که آثارشان جوایز معتبر جهانی را کسب کردهاند و صدای زنان و مسائل اجتماعی ایران را به دنیا رساندهاند. در دوران پیش از انقلاب، تعداد انگشتشماری از زنان به صورت جدی در این حوزهها فعالیت داشتند، در حالی که پس از انقلاب، با تأسیس نهادهای حمایتی و فضای جدید فرهنگی، شاهد یک جهش بزرگ در تعداد و عمق فعالیتهای هنری زنان بودیم.
در زمینه ادبیات، بهویژه داستاننویسی و شعر، شمار نویسندگان زن با سبکهای متنوع به شکل چشمگیری افزایش یافته است. کتابهای زنان نویسنده ایرانی به زبانهای مختلف ترجمه شده و جوایز داخلی و خارجی متعددی را از آن خود کردهاند.
یکی از مهمترین و الهامبخشترین عرصههایی که پس از انقلاب اسلامی برای زنان گشوده شد، حوزه ادبیات مقاومت و دفاع مقدس است. زنان ایرانی، چه به عنوان فعالان و پشتیبانان مستقیم در دوران جنگ و چه به عنوان مادران، همسران و دختران شهدا و رزمندگان، تجربهها و مشاهدات عمیقی دارند که منبع غنی برای خلق آثار ماندگار شده است.
پس از انقلاب، شاهد ظهور نویسندگان زن متعددی هستیم که توانستهاند با آثار مرتبط با دفاع مقدس، مرزهای ادبیات مقاومت را گسترش داده و جوایز متعدد ادبی را کسب کنند. سهم زنان در تولید محتوای جذاب، خوشخوان و تأثیرگذار در حوزه ادبیات مقاومت، به اندازهای است که بسیاری از پژوهشگران، این دوره را دوران طلایی خاطرهنگاری و ادبیات دفاع مقدس به دست زنان میدانند.
این حضور، نشاندهنده ظرفیت بالای زنان برای تبدیل شدن به راویان اصلی حافظه ملی و نگهبانان ارزشهای مقاومت و ایثار است که خود یکی از مهمترین دستاوردهای فرهنگی پس از انقلاب اسلامی در حوزه زنان به شمار میآید.
بخش قابل توجهی از نویسندگان موفق در ادبیات مقاومت (اعم از خاطرهنویسی، داستان و پژوهش)، زنان هستند. آنها توانستهاند با ظرافت و دقت زنانه، ابعاد انسانی، عاطفی و اجتماعی مقاومت را به تصویر بکشند و آثاری مانند خاطرات مادران شهدا یا روایات زنان رزمنده را به گنجینه فرهنگی کشور اضافه کنند. این حضور، نشاندهنده یک «تجلیگاه جدید» برای بانوان ایرانی است که در آن، نقش خود را فراتر از کلیشهها، در خط مقدم فرهنگسازی، حفظ حافظه تاریخی و مقاومت ملی ایفا میکنند.