پایگاه خبری «ساوت فرانت» نوشت: «استفاده نظامی از موشک بالستیک میان‌برد «اورشنیک» برای نخستین‌بار در تاریخ روسیه، موجی از ترس و وحشت را در مطبوعات غربی به همراه داشت.» روزنامه «دیلی میل» محاسبه کرد یک موشک بالستیک جدید، چقدر زمان نیاز دارد تا از محل آزمایشش به پایتخت‌های اروپایی برسد. این زمان به ترتیب ۱۱ دقیقه برای برلین، ۱۳ دقیقه برای رم، ۱۵ دقیقه برای پاریس و ۱۶ دقیقه برای لندن خواهد بود.
افزون بر استفاده نظامی از موشک «اورشنیک»، دکترین هسته‌ای روسیه هم تغییر کرده است. در حال حاضر، استفاده از سلاح‌های کشتار جمعی در صورت وجود تهدید غیرهسته‌ای برای امنیت ملی مجاز است، نه تنها برای فدراسیون روسیه، بلکه برای بلاروس، نزدیک‌ترین متحد آن. این تهدید می‌تواند از طریق موشک‌های کروز، پهپادها، هواپیما‌های مافوق صوت و دیگر هواپیماها، همچنین هواپیما‌های تاکتیکی ایجاد شود. پیش از این، دکترین تنها موشک‌های بالستیک را مجاز می‌دانست.
چقدر احتمال دارد که در این درگیری از سلاح‌های هسته‌ای استفاده شود؟ تاکنون می‌توانیم به‌طور قاطع بگوییم روسیه قصد ندارد از آنها علیه اوکراین استفاده کند؛ زیرا سرزمین‌های اوکراینی زمین‌های تاریخی روسیه هستند که بر روی آنها نمایندگان ناتو کنترل دارند. حمله به کشور خود و آلوده کردن آن به تشعشعات برای قرن‌ها منطقی نیست. چشم‌انداز یک حمله هسته‌ای تاکتیکی روسیه مستقیماً علیه ناتو اکنون بسیار مبهم است. حداقل تا ۲۰ ژانویه ۲۰۲۵ نمی‌توان درباره آن صحبت کرد، زیرا مسکو منتظر است ببیند راهبرد دولت ترامپ برای اوکراین چیست.
استفاده از سلاح‌های هسته‌ای تاکتیکی ممکن است در سه سناریو اتفاق بیفتد: اول، ورود تمام نیرو‌های نظامی ناتو به اوکراین. دوم، حمله نیرو‌های ناتو به جمهوری بلاروس، زیرا روسیه نیروی کافی برای مقابله با نیرو‌های پیمان آتلانتیک شمالی ندارد و ارتش بلاروس به تنهایی قادر به حل وظایف دفاع نیست. سوم، تلاش ناتو برای تغییر روند جنگ با استفاده از قدرت هوایی نه نیرو‌های نظامی؛ بلکه مثلاً برای تحمیل منطقه پرواز ممنوع، مشابه مداخله ۲۰۱۱ در لیبی.
اولین حمله هسته‌ای تاکتیکی و همچنین حملات بعدی نه بر روی خاک اوکراین، که بر روی پشت جبهه نزدیک و دور پیمان آتلانتیک شمالی انجام خواهد شد. دشوار است بگوییم چه کسی از تبادل حملات هسته‌ای تاکتیکی سود خواهد برد. دخالت ناتو در یک مناقشه دور از منافع پیمان با تلفات سنگین و بی‌سابقه ممکن است منجر به نارضایتی عمومی و بحران سیاسی در غرب شود.