امروز هر کسی در جمهوری اسلامی خواه مسئول باشد، خواه یک فرد عادی وظیفه دارد به اندازه خود و به سهم خود در زمینه اقتصاد حساسیت داشته باشد و برای رونق اقتصادی و ایجاد اشتغال فکر کند.
یادداشت: نوشتن درباره
اقتصاد مقاومتی خوب است، برگزاری همایش و جلسه و سمینار هم برای ترسیم راه
چگونگی خروج از رکود و بن‌بست‌های اقتصادی مثبت و قابل ستایش است؛ اما سؤال
اینجاست که خروجی این نوشتارها و ویژه‌نامه‌ها و نشستن‌ها و برخاستن‌ها
کجا و چگونه در اقتصاد تأثیر گذاشته است و مردم نتیجه این همه گفتن‌ها و
شنیدن‌ها را کجای زندگی‌شان لمس کرده‌اند؟ به راستی، این همایش‌ها کجا به
گشایش در اوضاع اقتصادی منجر شده است؟! متأسفانه، بسیاری از نهادها،
مسئولان و... حرکت در مسیر اقتصاد مقاومتی را تنها در نوشتن و شعار دادن و
برگزاری همایش یافته‌اند و کار را به جایی رسانده‌اند که رهبر معظم انقلاب
پس از تذکرات فراوان و ابلاغ سیاست‌های اقتصاد مقاومتی در دیدار نمایندگان
مجلس شورای اسلامی فرمودند، خجالت این حقیر از بیکاری یک جوان از شرمندگی و
خجالت جوان بیکار در خانواده‌اش بیشتر است.
امروز هر کسی در جمهوری
اسلامی خواه مسئول باشد، خواه یک فرد عادی وظیفه دارد به اندازه خود و به
سهم خود در زمینه اقتصاد حساسیت داشته باشد و برای رونق اقتصادی و ایجاد
اشتغال فکر کند. امروز از سیاست‌گذاری و اقدامات کلان تا دقت در خرید کالا و
انتخاب کالای تولید داخل همه جزء باید‌های ماست. اوضاع نابسامان اقتصاد
تنها و تنها از گذرگاه اقتصاد مقاومتی به سامان خواهد شد و گذر از این مسیر
با یک عزم همگانی و تصمیم ملی ممکن خواهد بود. همه ما باید برای رسیدن به
وضعیت مطلوب به یک تصمیم مشترک برسیم. اقدام مسئولان بدون همراهی مردم و
تلاش مردم بدون حمایت مراکز تصمیم‌گیر و صاحبان سرمایه تلاش‌های ابتری
خواهد بود که تنها به تشدید رکود اقتصادی و ناامیدی بیشتر فعالان این حوزه
خواهد انجامید.
