وقتی سرمایه‌گذار ایرانی به دلیل قوانین دست و پاگیر تولید و عدم حمایت نهادها و سازمان‌های مسئول از یک سو و سهولت و سودآوری چندین برابر واردات کالا از سوی دیگر انگیزه‌ای برای سرمایه‌گذاری ندارد، [...]
یادداشت: کارخانه لوازم
خانگی ارج رسماً تعطیل شد؛ اگرچه این خبر هنوز از سوی مدیران این شرکت و
برخی از مسئولان وزارت صنایع تکذیب می‌شود؛ اما واقعیت ماجرا این است که چه
ارج همچنان با حداقل ظرفیت به فعالیت خود ادامه دهد و چه دستگاه‌هایش
خاموش، کارگرانش اخراج و درهایش پلمپ شده باشد، تفاوت چندانی وجود ندارد،
چراکه این موضوع انکارشدنی نیست و همه اذعان دارند که کارخانه ارج با قدمتی
نزدیک به ۷۰ سال دیگر توان رقابت با این حجم از واردات را ندارد، وقتی من و
تو ایرانی برای خرید لوازم زندگی به دنبال حک شدن نام هر کشوری به جز
کشورمان روی کالاها می‌گردیم، واضح است که ارج و... نمی‌توانند به مسیر خود
ادامه دهند. وقتی سرمایه‌گذار ایرانی به دلیل قوانین دست و پاگیر تولید و
عدم حمایت نهادها و سازمان‌های مسئول از یک سو و سهولت و سودآوری چندین
برابر واردات کالا از سوی دیگر انگیزه‌ای برای سرمایه‌گذاری ندارد، معلوم
است که چرخ‌های کارخانه‌هایی همچون ارج از کار بیفتد. هنگامی که اصل ۴۴
(خصوصی‌سازی) با وجود تأکیدات مکرر رهبر معظم انقلاب انجام نمی‌شود و در
برخی موارد به بدترین شکل ممکن اجرا می‌شود، نباید انتظار انتشار اخباری
غیر از این داشت. واقعیت تلخی است، اما باید پذیرفت که تعطیلی کارخانه ارج،
تصویری واقعی از اوضاع تولید کشور است که ما ایرانیان از مسئولان و مدیران
دولتی تا سرمایه‌گذاران و مردم در ایجاد آن نقش داشته‌ایم و اگر امروز
تعطیلی ارج ما را متنبه کند و خود را تغییر بدهیم، می‌توانیم به شکوفایی و
رونق تولید در آینده امیدوار باشیم، اما اگر موضوع را انکار کرده یا تنها
به اظهار تأسف بسنده کنیم، باید منتظر سرنوشت مشابه برای شرکت‌ها و
نشان‌های دیگر ایرانی باشیم؛ تصمیم با ماست.
