غزه و کابوس بي‌پايان جنگ‌طلبي‌هاي رژيم صهيونيستي (بخش دوم و پاياني)

الف) انتفاضه قدس

تحولات 7 ماه اخیر کرانه باختری و قدس شرقی موسوم به انتفاضه قدس، تاکنون بیش از 200 شهید و بیش از 16 هزار مجروح فلسطینی بر جا گذاشته است. از آنجا که این انتفاضه با انتفاضه اول و دوم فلسطین، تفاوت‌هایی دارد، اما توانسته است بازدارندگی امنیتی رژیم صهیونیستی را خدشه دار کرده و زیر سؤال ببرد. رشته عملیات‌ فردی فلسطینیان، دستگاه‌های امنیتی رژیم صهیونیستی را ناامید کرده و ارتش، شاباک و پلیس این رژیم، از پیش بینی عملیات‌ها و مقابله با آنها درمانده شده اند.

همین مسأله، رعب و وحشت را بر جامعه صهیونیستی حاکم کرده است تا جایی که بر اساس آمارهای مراکز صهیونیستی، 77 درصد از شهرک نشینان صهیونیست، احساس امنیت نمی‌کنند و 52 درصد از آن ها گفته اند که اصلا امنیت ندارند و 25 درصد دیگر هم احساس ناامنی کرده‌اند. اما برخی موانع امنیتی در کرانه باختری و قدس، موجب شده است تا عملیات‌ فردی فلسطینیان طی هفته های اخیر افت شدیدی پیدا کند و همین مسأله ادعای صهیونیست‌ها مبنی بر توقف کامل این انتفاضه را به همراه داشته باشد. ولیکن عملیات شهادت طلبانه انفجار اتوبوس در قدس اشغالی (30 فروردین 1395) که منجر به زخمی‌شدن 21 صهیونیست شد، به ناگاه مسأله را به گونه‌ای دیگر جلوه داد؛ به گونه‌ای که بسیاری از کارشناسان و تحلیلگران معتقدند، انتفاضه قدس وارد مرحله جدیدی شده است و خسارت‌های شدیدتری به رژیم صهیونیستی وارد خواهد شد.

ب) احتمال جنگ جدید در نوار غزه

اسراییل علاوه بر اینکه در کرانه باختری و قدس شرقی با بحران امنیتی و پدیده انتفاضه روبروست، در نوار غزه نیز خود را با پدیده مقاومت رو در رو می‌بیند که روز به روز، قوی تر شده و ثبات و استحکام بیشتری پیدا می‌کند.

از اوایل سال 2016 میلادی، بسیاری از مقامات نظامی و سیاسی اسراییل و همچنین غالب تحلیلگران روزنامه ها و شبکه‌های این رژیم، نسبت به افزایش توانمندی‌ها و قدرت نظامی گروه‌های مقاومت فلسطینی در نوار غزه به ویژه حماس هشدار دادند. آزمایش‌های موشکی حماس و دیگر گروه‌های مقاومت، کشف تونلی در مرزهای نوار غزه توسط ارتش اسراییل، حفر تونل‌های متعدد در مرزهای شمالی و شرقی نوار غزه با اسراییل (که معمولاً به شهرک‌های صهیونیستی هم‌جوار نوار غزه راه دارد) و ...، همه و همه شواهدی است که از نظر رژیم اسراییل یک خطر کاملاً بارز در جبهه جنوبی است و باید هر چه زودتر مهار شود.

علاوه بر این موارد، وزارت جنگ اسراییل اعلام کرده است که طی سال 2015 میلادی، بیش از 740 اقدام برای قاچاق سلاح به نوار غزه انجام شده است. تمام این موارد نشان دهنده آن است که اسراییل نسبت به جنگ جدیدی با نوار غزه هشدار می‌دهد و کاملاً در صدد است تا با راه انداختن جنگی تمام عیار، توانایی مقاومت غزه را دومرتبه کاهش دهد تا خطر جبهه جنوبی برای مدتی خنثی شود. البته باید توجه داشت که اسراییل همین هشدارها را در قبال حزب‌الله لبنان و جبهه شمالی نیز داشته است اما مقامات اسراییل در حال حاضر به دنبال درگیری مستقیم با حزب الله نیستند و ترجیح می‌دهند که حزب الله در سوریه مشغول باشد تا توانایی اش کاسته شود.

با این تفاسیر پیش بینی می‌شود که اسراییل جبهه جنوبی را در حال حاضر، خطرناک تر دانسته و احتمال بروز جنگ در سال 2016 بعید نیست. این مسأله، نکته‌ای است که بسیاری از تحلیگران نیز بدان اذعان کرده‌اند. علاوه بر این، شواهد دیگری نیز وجود دارد که مسأله را به قطعیت نزدیک می‌کند. خالی کردن منازل در کیبوتس‌های ناحل عوز، نیریم و نتیف هعسراه در مرز نوار غزه توسط صهیونیست‌ها و همچنین هشدار گروه‌های مقاومت در مورد تمام شدن صبر مقاومت در صورت تشدید محاصره نوار غزه و ادامه آن، خطر بروز جنگ را بیش از پیش آشکار می‌کند.

نکته مهمی که در این عرصه جلوه می‌کند، فراموش شدن مسأله فلسطین در برخی کشورهای اسلامی و عربی است. اسراییل نیز به خوبی از بحران‌های منطقه‌ای همچون سوریه و یمن استفاده کرده و به تجاوزات خود علیه فلسطینیان در نوار غزه و کرانه باختری با سهولت بیشتری ادامه می‌دهد.

ج) ائتلاف عربی - عبری

در هنگامه‌ای که برخی کشورهای عربی و اسلامی، مسأله فلسطین را از فهرست اولویت‌های سیاست خارجی خود کنار گذاشته‌اند، رژیم اسراییل توانسته است همکاری‌های امنیتی و سیاسی خود را با برخی از این کشورها همچون عربستان سعودی، امارات متحده عربی، مصر و همچنین ترکیه، افزایش دهد. این افزایش همکاری، با هدف مقابله با محور مقاومت به ویژه ایران و حزب الله لبنان انجام می‌شود.

یکی از حوزه‌هایی که صهیونیست‌ها در این چارچوب ذینفع هستند بحران سوریه است. ائتلاف عربی- عبری با تشدید فشارها بر سوریه، لاجرم اسراییل را در وضعیت برد- برد قرار داده‌اند. طی ماه‌های اخیر نیز شهادت مصطفی بدرالدین فرمانده ارشد حزب‌الله و جانشین عماد مغنیه اتفاق افتاده است. اسراییلی‌ها در طول بحران سوریه در پی شکار رزمندگان حزب‌الله از جمله بدرالدین، سمیر قنطار و... بوده‌اند. نظامیان صهیونیست علاوه بر این، به بهانۀ مقابله با کاروان‌های حامل تسلیحات برای حزب‌الله به دفعات حملاتی را در سوریه انجام داده‌اند.ائتلاف عبری- عربی، طی سال‌های اخیر استحکام روزافزونی یافته است و به نظر می‌رسد باید گفت به جای آمریکا در حال حاضر مصر بزرگترین دوست رژیم اسراییل است چرا که این کشور برای کنترل حماس در نوار غزه و ایجاد ثبات در صحرای سینا به اسراییل کمک می‌کند. اردن نیز به کشوری وابسته در عرصه‌های نظامی، اقتصادی و استراتژیک به رژیم اسراییل تبدیل شده است.

نتیجه‌گیری

در پناه استحکام روابط رژیم اسراییل و کشورهای عربی طبیعتاً احتمال حملۀ محدود یا کنترل شدۀ اسراییل به غزه وجود دارد. چرا که در آن صورت تنها عامل بازدارنده، قدرت نظامی مبارزان در غزه است نه احتمال مخالفت‌های عربی- اسلامی. به بیان دیگر اسراییلی‌ها در هرگونه حمله‌ای به نوار غزه به تبعات آن از جانب کشورهای اروپایی بیشتر نظر دارند تا کشورهای عربی. در همین چارچوب، چرایی کنترل انتفاضه قدس و عدم همراهی مؤثر جهان اسلام قابل تبیین است. به نظر می‌رسد تحولات و بحران‌های منطقه‌ای شرایطی را برای رژیم اسراییل فراهم نموده که ائتلاف خود با کشورهای عربی را تا حدی علنی و مستحکم‌تر کند.

رژیم صهیونیستی و رژیم آل سعود دو روی یک سکه

رژیم سعودی در تلاش است تا روابط علنی با رژیم صهیونیستی را که قبحش هم ریخته شده است را به دیگر کشورهای اسلامی تعمیم داده و میان آن کشورها و رژیم صهیونیستی نقش میانجی را داشته باشد.

دکتر "مجید صفاتاج" کارشناس ارشد روابط بین الملل و پژوهشگر حوزه صهیونیسم در گفتگو با قدسنا در خصوص علنی شدن روابط آل سعود با رژیم صهیونیستی تصریح کرد: این مسئله پدیده جدیدی نیست، هر چند که این روابط اخیرا علنی شده است اما ریشه در تاریخ آل سعود دارد، به گونه ای که ملک سعود در زمانی که هنوز از موجودیت رژیم صهیونیستی خبری نبود اعلام کرد که حاضر است سرزمین فلسطین را به یهودی ها واگذار کند.

کارشناس ارشد روابط بین الملل در ادامه افزود: بعد از تشکیل رژیم اشغالگر قدس، هر چند این روابط در سطح دیپلماتیک نبود، اما شواهد و قرائن حاکی از آن بود که نظام آل سعود با واسطه یا بدون واسطه، با رژیم صهیونیستی ارتباط داشته است و حتی در برخی اقدامات و عملیات تجاوز گرایانه صهیونیست ها در برابر مقاومت اسلامی در لبنان و غزه با این رژیم همکاری کرده است.

پژوهشگر حوزه صهیونیسم در ادامه با اشاره به مصداق های بارز همکاری رژیم آل سعود با رژیم اشغالگر قدس در جنگ 33 روزه علیه حزب الله لبنان در سال 2006 و چهار جنگ صهیونیست ها علیه مقاومت فلسطین تصریح کرد: در این مصداق ها (جنگ ها) با شواهد و مستندات، نقش آل سعود در تجاوزگری صهیونیست ها برملا شد و همگان به ارتباط و تبانی که میان رژیم صهیونیستی و سعودی ها در جهت سرکوب مقاومت وجود داشت، پی بردند.

وی در ادامه گفت: این ارتباط آنها، از گذشته به دلیل ترس مشترکی که از محور مقاومت و به ویژه جمهوری اسلامی ایران داشته و دارند، همواره برقرار بوده است و اکنون این روابط علنی شده و به سادگی توسط برخی از رسانه های صهیونیستی و سعودی به آن پرداخته می شود. این روابط نقطه عطفی بود که به هر حال روزی باید سر باز می کرد و علنی می شد.

واکاوی حملات اخیر اسرائیل به غزه

اهداف اسرائیل از حملات شدید اخیر به نوار غزه را حداقل باید در مهار بیش از پیش مقاومت، حداکثر اشغال این منطقه و از بین بردن کامل حماس ارزیابی کرد.«علیرضاعرب»عضو کميسیون سیاسی و امور بین‌الملل جمعیت دفاع از ملت فلسطین در یادداشتی نوشت : اخیرا رژیم صهیونیستی حملات شدیدی را به نوار غزه انجام داد . جنگنده های دشمن صهیونیستی با شلیک 56 موشک مناطق مختلفی از نوار غزه را بمباران کرده اند، توپخانه اسرائیل نیز نوار مرزی غزه را هدف قرار داده است.

رژیم صهیونیستی مدعی است که در این حملات، تونل های مقاومت و پایگاه های نظامی هدف قرار گرفته اند. به ویژه دو شهر "بیت حانون" و "بیت لاهیا" آماج حملات اخیر قرار گرفته اند. از طرفی نیز به منظور جلوگیری از پاسخ مقاومت به حملات مزبور ارتش رژیم صهیونیستی اقدام به استقرار چندین سامانه ضد موشکی "گنبد آهنین" در مناطق "بئرالسبع" و "نتیفوت" واقع در جنوب سرزمین های اشغالی 1948 کرده است.

برای روشن شدن اهداف و انگیزه های حملات اخیر باید اوضاع جاری را از سه منظر داخل سرزمین‌های اشغالی ،منطقه و تحولات بین المللی به تفکیک بررسی کرد.در این یادداشت به بررسی ارتباط حملات اخیر اسرائیل به نوار غزه و تحولات و رخدادهای منطقه غرب آسیا پرداخته شده است.در عرصه منطقه‌ای گستره ، عمق و اقتدار ائتلاف روسیه ،ایران ،سوریه و جبهه مقاومت در حال افزایش است . به نظر می رسد، بعد از کودتای ناکام ۱۵ جولای ترکیه و شواهدی در خصوص نقش غرب و بویژه آمریکا و جبهه دولت های عرب مرتجع بویژه سعودی و مصر در آن کودتا، دولت ترکیه و شخص اردوغان متوجه اشتباه‌های راهبردی خود در سطح منطقه غرب آسیا و به ویژه بحران سوریه شده و درصدد اصلاح سیاست خارجی منطقه‌ای خود برآمده و متمایل به ائتلاف روسیه و ایران و جبهه مقاومت شده است .

ترکیه بعد از کودتا اقدام به مدیریت مسائل و مشکلات خود با روسیه کرده و بویژه در ارتباط با سوریه به نوعی هماهنگی با روس ها دست یافته است. ترکیه به مرور در حال باز کردن چشم خود را بر روی واقعیت های عینی و تعیین کننده منطقه است. ترکیه طی قراردادی، روابط خود با اسرائیل را به حالت عادی درآورده است اما کمافی السابق در خصوص مسائل فلسطین و غزه حساسیت های خاص خودش را دارد و همین امر مانع نزدیکی کامل ترکیه به اسرائیل است.البته اخیرا گروهک ارتش آزاد مورد حمایت ترکیه به جرابلس در شمال حلب سوریه حمله کرده و داعش نیز به سرعت آن را تخلیه کرده و به تسخیر ارتش ترکیه و تروریست های ارتش آزاد درآمد. و ترکیه این عملیات را تحت عنوان «سپر فرات»، با هدف بیرون کردن داعش از شهر جرابلس در شمال سوریه اعلام کرده است.

متعاقبا جو بایدن معاون رئیس جمهوری آمریکا نیز که به ترکیه رفت، در دیدار با «بینالی ایلدیریم» نخست‌وزیر ترکیه اعلام کرد که طی توافق با آنکارا قرار شده است کردهای مسلح از حد کرانه غربی رود فرات فراتر نروند. و بلافاصله پس از اعلام این خبر، بازوی نظامی نیروهای «حزب دموکرات سوریه»، موسوم به YPG یا «یگان‌های مدافع خلق» اعلام کرد در حال خارج کردن نیروهایش از کرانه غربی رود فرات است.اینجا احتمالی دورتر از حدس ابتدایی مطرح می شود: "ترکیه در اشغال جرابلس به دنبال ایجاد منطقه پرواز ممنوع و یا منطقه حائل و در هماهنگی و هم افزایی کامل با آمریکا و ناتو است". اگر ترکیه جرابلس سوریه را تخلیه کند و به خاک خودش بازگردد تعهد خودش را نسبت به گرایش و هماهنگی با ائتلاف روسیه ، ایران و جبهه مقاومت را نشان خواهد داد و ادعای اصلاح سیاست خارجی خاورمیانه ترکیه قابل پذیرش است.و اما تکفیری ها در عراق و سوریه شکست های دامنه دار و تعیین کننده ای را متحمل شده اند و دامنه متصرفات ارضی آنها روز به روز در حال محدود شدن است.

سعودی در یمن به واقع از ابعاد مختلف نظامی ،اقتصادی و دیپلماتیک و حقوقی زمینگیر و به شدت آسیب پذیر شده است. در امتداد منطقی روندها و فرایندهای عینی سیاسی و نظامی خاورمیانه اکثر شواهد نشانگر تغییر توازن قدرت و ایجاد معادلات ژئوپلتیک نوین و برتری ژئوپلتیک به نفع ائتلاف روسیه و ایران و جبهه مقاومت در منطقه است.همسویی شکننده و آسیب پذیر اسرائیل و اعراب مرتجع منطقه اعم از سعودی، مصر و شیوخ خلیج فارس نیز در عین اثر‌گذاری ، توان تغییر این واقعیات جدید منطقه که معطوف به برتری ژئوپلتیک جبهه مقاومت است ، را نخواهد داشت . از این رو اسرائیل در بعد منطقه‌ای هم احساس تزلزل و آسیب پذیری شدیدی را تجربه می کند.

لازم به ذکر است با افزایش توان جبهه مقاومت و برتری ژئوپلتیک آن در منطقه و ان شاء الله آزادسازی حلب در سوریه جبهه جدید التاسیس مقاومت در جولان سوریه به میزان گسترده ای تقویت خواهد شد. البته روابط رژیم صهیونیستی با روسیه ریشه دار و قدیمی است و بواسطه حضور تعداد بالایی از یهودیان روس تبار در اسرائیل محکم شده است اما برتری ژئوپلتیک ائتلاف روسیه و ایران و تضعیف پیوسته گروه های تکفیری سبب قدرت گیری روزافزون جبهه جولان در مرزهای سوریه با رژیم صهیونیستی می‌شود.جبهه جدید جولان در مبارزات ضد اسرائیلی ملت های منطقه، محصول مدیریت صحیح بحران و تبدیل تهدید نزاع های قومی و مذهبی ناشی از ظهور نیروهای تکفیری به فرصت اتحاد کشورهای اسلامی علیه دشمن صهیونیستی توسط جبهه مقاومت اسلامی است. واقعیات جدید ژئوپلتیک در منطقه و برتری ژئوپلتیک جبهه مقاومت و همینطور گذشت زمان به ضرر رژیم صهیونیستی است.گروه های تکفیری‌ تاکنون تهدید مستقیمی علیه رژیم صهیونیستی نبوده اند و همه حملات شان متوجه جهان اسلام بوده است.

اسرائیل دشمن اصلی جهان اسلام است و گروه‌های تکفیری در جهت اهداف و منافع رژیم صهیونیستی و اعراب مرتجع و سازشکار و همپیمان و همسو با اسرائیل بویژه سعودی اقدام می کنند.رژیم صهیونیستی همواره ازحامیان اساسی تروریسم و گروه های تکفیری بوده و بر اختلافات و نزاع های قومی و مذهبی در منطقه دامن زده و تشدید می کرده است،اما راهبرد رسمی و اعلامی رژیم صهیونیستی در خصوص مواجهه با نزاع های مذهبی و قومی و پیدایش تروریسم تکفیری در منطقه عدم دخالت بود. ولی اکنون اسرائیل احساس زیان مطلق می کند .

به نظر می رسد رژیم اسرائیل از طرفی راهبرد مداخله جویانه ای در راستای تقویت و حمایت آشکار از تروریسم تکفیری در سطح منطقه در پیش گیرد تا بتواند سهم خود را در نظم نوین منطقه ای برداشت کرده وبه نوعی بر واقعیات ژئوپلتیک منطقه به نفع خود تاثیر بگذارد و از طرفی دیگر حملات شدیدی را در راستای تغییر اساسی معادلات در داخل اراضی اشغالی اعم از کرانه باختری و نوارغزه و بیت المقدس و حتی مناطق اشغالی ۱۹۴۸میلادی را در مواجهه با فلسطینیان و بویژه نیروهای مقاومت اتخاذ کند تا از تحولات سریع و دامنه دار منطقه عقب نماند و بتواند موضع خود را در داخل اراضی اشغالی مستحکم سازد و آسیب پذیری خود را حتی المقدور در بعد داخلی به حداقل برساند.

بنابراین اهداف اسرائیل از حملات شدید اخیر به نوار غزه را حداقل باید در مهار بیش از پیش مقاومت در غزه و حداکثر اشغال نوار غزه و از بین بردن کامل جنبش مقاومت اسلامی فلسطین ،حماس ،ارزیابی کرد. و اما پیش بینی می شود که راهبرد اسراییل در کرانه باختری در آستانه انتخابات شهرداری ها و شوراهای محله فلسطین نیز تضعیف اساسی نیروهای مقاومت و بویژه جنبش حماس و تقویت تاکتیکی تشکیلات خودگردان برای پیروزی در انتخابات پیش رو است.

آیا اسرائیل جنگی جدید را علیه غزه شروع می‌کند؟

‌نوار غزه طی چند روز گذشته هدف حملات رژیم صهیونیستی بود و جنگنده ها و توپخانه های ارتش رژیم صهیونیستی با شلیک بیش از 50 موشک اهدافی را در غزه هدف قرار دادند و گمانه زنی ها در خصوص احتمال شروع یک درگیری محدود و یا حتی جنگی فراگیر علیه این منطقه تحت محاصره 10 ساله آغاز شد. به دنبال این حملات، جنگنده‌های رژیم صهیونیستی همچنین‌ حمله ای در جبهه دیگر مقاومت آغاز کردند و بلندی‌های جولان سوریه را بمباران کردند.

سیروس شیرزاد در قدسنا نوشت،این حملات رژیم صهیونیستی درحالی صورت گرفته است که اسرائیل علیرغم آنکه انتفاضه سوم فلسطین را تجربه می کند، همزمان در دهمین سالگرد جنگ 2006 علیه لبنان و دومین سالروز جنگ 51 روزه غزه به سر می‌برد و دو شکست بزرگ را از دو جناح مقاومت یکی حزب الله و دیگری حماس تجربه می کند.

این تحرکات جدید رژیم صهیونیستی در اولین دوره زمامدارای وزارت جنگ این رژیم ازسوی آویگدور لیبرمن صورت می گیرد و برخی محافل صهیونیستی بر این باورند که لیبرمن شاید برای اینکه خودی نشان بدهد یا حداقل بتواند در معادلات منطقه ای تغییراتی ایجاد کند، بخواهد دست به چنین حماقتی بزند و جنگی جدید را راه بیاندازد.مصادف شدن سالروز دو شکست به فرصتی برای انفجار بحث و جدل‌های اسرائیلی تبدیل شده و اختلاف داخلی میان اسرائیلی‌ها درباره نتایج جنگ ها و به ویژه پیامدهای آن بیشتر شده است.

رژیم صهیونیستی جدای از اینکه از سمت فلسطینی ها و بویژه جوانان احساس خطر می کند همچنین با بحران داخلی مواجه است. اختلافات داخلی در اسرائیل یکی از عوامل تهدید کننده این رژیم محسوب می شود که به شدت در حال اوج‌گیری است. گابی اشکنازی رئیس پیشین ستاد مشترک ارتش رژیم صهیونیستی نیز اخیرا گفته است بزرگترین تهدیدی که در حال حاضر رژیم صهیونیستی را تهدید می‌کند ربطی به مسائل خارجی ندارد بلکه بحران داخلی اسرائیل است که بعد از انتخابات اسرائیل شدت گرفته است و در دوره نتانیاهو به شدیدترین میزان خود رسیده است.همچنین بیش از 1200 نفر از دیپلمات ها، کارکنان سفارتخانه ها و کنسولگری های اسرائیل در آمریکا و کشورهای اروپایی در اعتراض به شرایط کاری و دستمزدهای خود دست به اعتصاب نامحدود زدند. هفته قبل نیز کارکنان وزارت بهداشت این رژیم دست به اعتصاب زدند.

اکثریت جامعه صهیونیستی نیز اعلام کردند که اعتمادی به کابینه کنونی نتانیاهو ندارند.بحث فقدان احساس امنیت و پوچی و یاس در اسرائیل و در میان صهیونیست‌ها از مشکلاتی است که از سوی خود اسرائیلی‌ها مطرح شده است به نحوی که متفکران یهودی ساکن فلسطین اشغالی نیز آینده ای برای اسرائیل نمی بینند. در سال های گذشته، علیرغم اینکه رژیم صهیونیستی تمامی تلاش خود را کرد تا با برنامه ها و بسته های حمایتی تشویق کننده، یهودیان بیشتری را به فلسطین اشغالی بکشاند، اما این تلاش ها بی‌نتیجه مانده است و سالانه بر روند مهاجرت معکوس آنها افزوده می شود.

http://www.ettelaat.com/new/index.asp?fname=2016\09\09-09\18-29-11.htm&storytitle=%C7%C6%CA%E1%C7%DD%20%DA%D1%C8%ED-%20%DA%C8%D1%ED%BA%20%CA%E1%C7%D4%20%E3%C7%ED%E6%D3%C7%E4%E5%20%C8%D1%C7%ED%20%D4%98%D3%CA%20%E3%DE%C7%E6%E3%CA

ش.د9502128