یادداشت: «سیدعباس عراقچی» حرف آخر را همین چند روز پیش زد و گفت که پایبند بودن به برجام تنها نتیجهاش تحریم بیشتر است! اما با وجود این گفته معاون وزیر خارجه، همچنان جریانها و رسانههایی در داخل هستند که از ادامه برجام و حفظ تعهدات هستهای سخن به میان آورده و تصمیم نظام برای کاهش تعهدات یکجانبه در برجام را سرزنش میکنند! در روزهایی که طرفهای اروپایی باز سیاست هویج و چماق را در دستور کار قرار دادهاند، از یک سو از پیوستن چند کشور اروپایی به اینستکس خبر میدهند و از سوی دیگر سه کشور اروپایی در بیانیهای به صراحت ایران را به اعمال مکانیسم ماشه تهدید کرده و میگویند: «آمادهایم که همه مکانیسمها در برنامه جامع اقدام مشترک (توافق هستهای)، از جمله مکانیسم حل مسائل مربوط به اجرای تعهدات ایران در برجام (ماشه) را مدنظر قرار دهیم.» جریانهایی در داخل نیز دقیقاً آنچه را که اروپاییها میگویند، تکرار میکنند! در یک نمونه پایگاه اصلاحطلب «انتخاب» مصاحبهای با «قاسم محبعلی» ترتیب میدهد. این پایگاه به نقل از مدیرکل پیشین خاورمیانه وزارت خارجه ابتدا میگوید، «اوضاع اقتصادی و اجتماعی داخل کشور بهتر نخواهد شد، مگر اینکه مناسبات خود را با عربستان، کشورهای حاشیه خلیجفارس و نیز آمریکا و اروپا بهبود ببخشیم» و چند خط پایینتر اضافه میکند! «در مقطع کنونی فارغ از خروج آمریکا از برجام، اقدامات ایران تحت عنوان کاهش تعهدات برجامی، زمینه را برای طرح مسئله «مکانیسم ماشه» ایجاد کرده و این امکان وجود دارد که این کشور یا یک طرف دیگر، موضوع را به شورای امنیت بکشاند»؛ اما هرگز به این پرسش پاسخ نمیدهد که راه حل چیست؟ آیا باید به دلیل احتمال استفاده اروپاییها از مکانیسم ماشه به روند اجرای یکجانبه برجام و تحریمهای مضاعف تن دهیم؟ نمینویسد که راه برونرفت از این شرایط افزایش قدرت درونی است! نمینویسد در برابر نگاه سلطهطلبانه آمریکا و اروپاییها تنها راه تأمین منافع ملی، افزایش قدرت و داشتن دست برتر برای تحمیل خواست ملی بر طرف مقابل است! این دیدگاه که باید برای جلوگیری از اجرای مکانیسم ماشه از سوی اروپاییها باید تعهدات یکجانبه را ادامه دهیم، همان سم مهلکی است که توافق هستهای و صنعت هستهای کشور را به اینجا رسانده است.