آیا اروپا و آمریکا در موضوع برجام اختلاف دارند؟

توئیت علی باقری‌کنی، معاون سیاسی وزارت خارجه که خبر از برگزاری نشست بروکسل با یک هفته تاخیر می‌دهد. نشستی که قرار بود پنجشنبه هفته قبل در طی دیداری که مورا از تهران داشت، برگزار شود اما با مواضعی که آمریکا، روس‌ها و طرف‌های دیگر اروپایی درقبال این نشست گرفتند، باعث شد که نشست با تاخیر مواجه شود، به باور کارشناسان سیاست‌خارجی جریان اصلاحات،  از این جهت که روس‌ها ابراز ناخرسندی کردند که این نشست نمی‌تواند در چارچوب مذاکرات ایران با گروه ۱+۴ تعبیر شود.
 شاید با توجه به برخی نشانه‌ها پاسخ به سوال اول مثبت باشد و آن اینکه ادعا می‌شود دولت بایدن قادر نیست به ایران تضمین دهد که خروج امریکا از برجام دوباره تکرار نشود و همچنین نمی‌تواند همه تحریم‌هایی که در دوره ترامپ علیه ایران برقرار شده را لغو نماید. این در حالی است که لغو همه تحریم‌ها، راستی آزمایی آن و دادن تضمین برای ماندن دولت‌های بعدی امریکا در برجام از شروط مهم ایران است بنابر این در عمل امکان احیای برجام با توجه به اینکه مقامات امریکایی می‌گویند قادر نیستند تضمین دهند و همه تحریم ها را لغو کنند وجود ندارد.
محورهای تأکیدی رسانه‌های مذکور عبارتست از:
الف. خروج غیر منتظره امریکا از افغانستان و قرار نگرفتن اروپا در کنار امریکا در مقابله با چین از دیگر مواردی است که بر این شکاف صحه گذاشته و اینگونه می نماید که شاید غربی ها به دنبال آن هستند که با استقلال از امریکا, در خصوص توافق با ایران منافع خود را دنبال کنند.
ب. مذاکرات برجامی ایران و اروپا در بروکسل نشان دهنده شکاف در جبهه غربی است یا تلاشی برای حفظ ایران در پای میز مذاکره است؟
ج. آمریکایی‌ها هم تاکید داشتند که این نشست باید در وین برگزار شود و ادامه همان مذاکرات قبلی باشد. دولت‌های آلمان، فرانسه و انگلیس هم موضع مشابهی گرفتند ولی با توجه به رایزنی‌هایی که صورت گرفته قرار است
د. تصور می‌شود که رئیس سیاست خارجی و هماهنگ‌کننده اتحادیه اروپا تلاش می‌کند به‌نوعی شرایط را برای ادامه مذاکرات فراهم کند و از تشدید تنش میان ایران و دیگر طرف‌های برجام جلوگیری کند.
ه. افرادی که قرار است مذاکرات برجام را ادامه دهند، همان تیم سابق با کمی تغییرات جزئی هستند. در آن دور مذاکرات هم تلاش می‌شد با تغییر شکل مذاکرات مثل اینکه نشست در استانبول یا آستانه یا بغداد برگزار شود، به یک نوعی نشان دهند که ایران در روند مذاکرات اثرگذار بوده، چون در محتوا و دستور کار مذاکرات عملا نمی‌توانستند تغییر جدی ایجاد کنند چراکه تقریبا دستور کار مذاکرات که همانا برنامه‌های هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران است، مشخص بود.