امنیت پیش نیاز توسعه اقتصادی/ ایران چگونه به ابرقدرت موشکی خاورمیانه تبدیل شد؟

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی بصیرت، جمهوری اسلامی ایران با درک واقعیتی از تهدیدات موجود و برای بالابردن سطحی بازدارندگی خود، موشک هایی با برد های متفاوت را تولید کرده است.  سردار شهید طهرانی مقدم که به عنوان پدر موشکی ایران معروف است با خمپاره از آبادان شروع کرد و اولین تجهیزات غنیمتی که از ارتش عراق به دست آمد، توپخانه‌ها را سازماندهی کرد. منتها نگاه به دور، همیشه جزء خصلت شهید تهرانی‌مقدم بود. یعنی آن موقعی که همه‌ی ما دنبال کلاشینکف بودیم، او دنبال خمپاره بود که یک مقدار برد و حجم آتش بیشتری داشت. آن موقعی که خمپاره سر و سامان گرفت، دنبال سازماندهی توپخانه رفت بعد دیدیم که برد اینها کم است و ما، هم قدرت آتش سنگینی می‌خواهیم و هم برد بیشتر. بنابراین به فکر ساخت موشک افتاد و تقریباً اولین امکان موشکی هم برای ما سال ۱۳۶۳ فراهم شد و هم اکنون جمهوی اسلامی ایران به یک قدرت موشکی تبدیل شده است. از طرفی طی سال‌های اخیر در رسانه‌های وابسته به محور شیطانی عبری- عربی- غربی در مورد توان موشکی ایران جنجال‌های رسانه‌ای رخ داده است. رفتاری که نشان می دهد غرب نه تنها با مسائل موشکی مشکل دارند بلکه با رویکرد تقویت دفاعی کشور نیز احساس خطر می کنند.

سردارحاجی زاده در علل دشمنی غرب علیه سیستم دفاعی کشور در مصاحبه با سایت رهبری می گوید: "حالا موشک را آنها تهدید حساب می‌کنند، خب آیا سامانه‌های پدافندی هم تهدید است؟ چرا ما را منع کردند؟ به ما رادار هم نمی‌فروشند، البته الان که دیگر نیاز نداریم، اما آن سالهایی که نیاز داشتیم، رادار هم نمی‌دادند. آنها می‌گویند نه، شما چنین تجهیزاتی نباید داشته باشید. چرا؟ چون اگر آرکیو۱۷۰ آمد، اگر هرمسیری آمد، اگر هواپیمای جاسوسی آمد یا یک روزی تصمیم گرفتند هواپیمای جنگنده بفرستند، آن جنگنده به خطر نیفتد. یعنی می‌گویند شما این ابزار را نداشته باشید که ما هر زمانی اراده کردیم بزنیم توی سر شما." 

از طرفی رصد موشک های ساخت جمهوری اسلای ایران در مهمترین برنامه های رصدی غرب قرار دارد. نشریه  «نشنال اینترست» در مطلبی مبنی بر اینکه " ایران چگونه به ابرقدرت موشکی خاورمیانه تبدیل شد؟" به قلم زاخاری کک؛ پژوهشگر مرکز علوم و امور بین الملل بلفر آورده است: (مطلب صرفا ترجمعه از نشنال اینترست است)

"با توجه به اینکه موشک های بالستیک صریح ترین ابزار بازدارندگی متعارف ایران هستند، فرماندهی مرکزی ایالات متحده باید در برنامه ریزی استراتژیک خود این موضوع را در نظر بگیرد. ستون فقرات نیروهای موشکی ایران، موشک‌های بالستیک کوتاه‌برد مجموعه شهاب هستند. این موشک سه نوع دارد: شهاب-1، شهاب-2 و شهاب-3. از آن زمان، ایران به منظور توسعه زرادخانه وسیع و متنوعی از موشک های بالستیک و کروز که بخشی از استراتژی بازدارندگی سه جانبه آن را تشکیل می دهد، با کشورهایی مانند لیبی، کره شمالی و چین ، همکاری کرده است. با توجه به اینکه ایران در طی جنگ از موشک استفاده می کند، ارزش دارد که نگاهی دقیق تر به تسلیحات موجود در زرادخانه آن داشته باشیم.
موشک شهاب
ستون فقرات نیروهای موشکی ایران، موشک‌های بالستیک کوتاه‌برد مجموعه شهاب هستند. شهاب-1، شهاب-2 و شهاب-3. موشک شهاب یک، نخستین موشکی است که ایران به دست آورده و بر اساس موشک اسکاد بی شوروی ساخته شد. مطابق گزارشات، ایران در ابتدا، این موشک ها  را از لیبی یا سوریه خریداری کرده است، اما تامین کننده ی اصلی آن کره شمالی است. موشک شهاب یک، بردی بین ۲۸۵ تا ۳۳۰ کیلومتر دارد و می تواند کلاهک حدود هزار کیلوگرم را حمل کند. بر اساس گزارشات، ایران دارای ۳۰۰ موشک شهاب یک است.
موشک شهاب دو که احتمالا از طریق کره شمالی به دست آمده بر پایه موشک اسکاد سی ساخته شده و دارای ۵۰۰ کیلومتر با ظرفیت حمل بار ۷۷۰ کیلوگرم است. ایران در سال ۱۹۸۸، نخستین بار آزمایش موشک شهاب دو را آغاد کرد و حداقل از سال ۲۰۰۴ عملیاتی شده است. این موشک ها به دلیل نیاز به تضمین امنیت عملیاتی و توانایی حفظ پشتیبانی لجستیکی، می توانند در شعاع حدود ۱۰۰ کیلومتری یا کمتر عمل کنند. تهران اکنون می تواند آن ها را به صورت بومی تولید کند، اگر چه برخی از قطعات آن وارداتی هستند.
مهم تر از همه، موشک شهاب سه است که یک موشک با سوخت مایع است.البته این موشک یک موتور تک مرحله ای دارد که با سوخت جامد کار می کند. شهاب ۳ نخستین موشک بالستیک میان بردی است که ایران به دست آورده است که برد احتمالی آن بسته به اندازه محموله بین ۱۰۰۰ تا ۱۳۰۰ کیلومتر است. بر اساس گفته ها، خود محموله ها بین ۷۶۰ تا ۱۲۰۰ کیلوگرم وزن دارند. بر اساس گزارشات، موشک شهاب۳، بر اساس موشک نو دانگ یک کره شمالی ساخته شده است که به شدت به فناوری شوروی متکی است.

شهاب-3 بر خلاف سایر مدل های شهاب، یک موشک دو مرحله ای با موتور و وسیله نقلیه ورودی جداگانه است. نسخه ایران از این موشک برای اولین بار در سال 1998 آزمایش شد. آن آزمایش ناموفق بود و تعدادی از آزمایش های بعدی نیز ناموفق بود. البته در مورد این که ایران چه میزان موشک شهاب ۳ دارد، اطلاعاتی وجود ندارد، البته این هم امر تا حدی به این دلیل است که تهران بیشتر به تعدادی از انواع موشک ها متکی است که نام های مختلفی مانند عماد و قدر دارند. نسخه‌های بعدی این موشک، فناوری پاکستانی را در خود جای داده است، یک وسیله نقلیه بازطراحی شده برای ورود مجدد، و سیستم‌های ناوبری و هدایت بهبود یافته دارد. اما بعید است که از سوخت جامد استفاده کنند. آنها برد بین 1500 تا 1800 کیلومتر و شاید تا 2500 کیلومتر دارند.
 
موشک‌های فاتح
موشک های سری فاتح همتای سوخت جامد موشک های شهاب هستند. مانند شهاب-1 و شهاب-2، فاتح-110 و فاتح-331 کوتاه برد هستند. فاتح-110 یک موشک تک مرحله ای با برد 210 کیلومتر است. به احتمال زیاد دقیق تر از برخی از انواع قبلی شهاب است. با برخی برآوردها، دایره احتمال خطا (CEP) صد متری را نشان می دهد. ایران توسعه فاتح-110 را در سال 1995 آغاز کرد و اولین آزمایش آن در ماه مه 2001 انجام شد. این موشک در سال 2004 عملیاتی شد. وزارت خزانه داری ایالات متحده،  شرکت های چینی را به کمک به توسعه مجموعه موشک های فاتح توسط ایران متهم کرده است.
 
موشک سجیل
موشک بالستیک میان برد سجیل نمونه سوخت جامد است. بر اساس پروژه دفاع موشکی مرکز مطالعات استراتژیک بین الملل، موشک سجیل به اندازه، وزن و برد مشابهی با شهاب-3 دارد. به طور خاص، این موشک دو مرحله ای دو هزار کیلومتر برد دارد و می تواند کلاهکی بین 500 تا 1500 کیلوگرم حمل کند. بر اساس گزارشات، تلاش برای تولید این موشک در اواخر دهه ۱۹۹۰ آغاز شد، اما نخستین آزمایش آن تا سال ۲۰۰۸ انجام نشد. در طی یک آزمایش پروازی در سال 2009، موشک حدود 1900 کیلومتر پرواز کرد. اگرچه موشک سجیل از طراحی ایرانی استفاده می کند، اما احتمالاً از کمک چین بهره مند شده است و برخی از مفسران آن را با دی.اف ۱۱ و دی.اف ۱۵ مقایسه می کنند. ایران ادعا کرده است که انواع مختلفی از این موشک ها را توسعه داده است ، از جمله موشک سجیل-3 که برخی تحلیلگران معتقدند حداکثر برد آن چهار هزار کیلومتر است.
 
موشک خلیج فارس
موشک خلیج فارس، موشک بالستیک ضد کشتی برای تقویت استراتژی دفاعی «ضد دسترسی» و «منع منطقه ای» علیه نیروهای نظامی آمریکا در خلیج فارس می باشد. موشک خلیج فارس برای نخستین بار در اوایل سال ۲۰۱۱ آزمایش شد و از یک برد ۱۱۰ کیلومتری برخوردار است. اواخر همان سال ایران اعلام کرد که این موشک وارد تولید انبوه شده است. ایران در آزمایش هایی که از آن زمان تاکنون انجام شده، ادعا کرده است که این موشک در اصابت به سکوهای کشتی با صد درصد موفقیت همراه است. به گزارش رسانه‌های ایران، «پرتابه مافوق صوت که یک کلاهک 650 کیلوگرمی را حمل می‌کند، در برابر رهگیری مصون بوده و دارای سامانه‌های با دقت بالا است». یک سردار ایرانی در سال 2013 گفت: «امروز، ایران موشک هایی دارد که می توانند کشتی های جنگی آمریکا را مانند قوطی درهم بشکنند و به اعماق آب بفرستند». ایران همچنین از دو نوع موشک خلیج فارس به نام «موشک ضد رادار هرمز یک» ، « موشک ضد شناور هرمز دو» رونمایی کرده است.پ".

رابطه امنیت و توسعه

امروز امنیت مقوله ای است با هیچ رفتار و رویکردی قابل معاوضه نیست. لذا امنیت پیش درآمد همه پیشرفت ها در حوزه های مختلف اقتصادی، اجتماعی ، سیاسی و ... است. غرب با ایجاد یک امنیت پیرامونی برای خود توسعه را  بوجود آوردند و با ایجاد یک ناامنی برنامه ریزی شده در آسیا و بخش های مختلف آفریقا اجازه پیشرفت اقتصادی را نداده است. ایجاد بحران امنیتی در خاورمیانه و درگیر کردن کشورهای مختلف با یکدیگر و یا ایجاد گروهگ های تروریستی در منطقه برای جلوگیری از توسعه منطقه اتخاذ شده است. امروزه اروپا و آمریکا امنیت دارند که صحبت از توسعه می کنند. آیا یک کشور اروپایی اجازه کنارگزاشتن هزینه های امنیتی خود را می دهد؟ تنها در آمریکا برای یک سال نزدیک 800 میلیارد دلار بودجه دفاعی آمریکا بوده است. گرچه آمریکا بیشتر این هزینه را برای خربکاری و ایجاد فضای ضد امنیتی و آرماشی کشورهای مختلف دنیا استفاده نمی کند ولی بازه ممی توان از اهمیت آن در ایالات متحده برای در نظر گرفتن پیشرفت خود در نظر گرفت.  اگر غرب برای بر هم زدن آرامش جمهوری اسلامی ایران  روی امنیت و موشک ایران تلاش می کند صرفا برای گرفتن امنیت و در نتیجه جلوگیری از پیشرفت اقتصادی جمهوری اسلامی ایران می باشد.