لزوم بازنگری در سیاست‌های انرژی

یکی از موضوعاتی که روز‌های گذشته موجب نگرانی مردم شده، جدی‌شدن ناترازی انرژی و قطع برق است. اعلام خاموشی منظم به‌صورت روزانه به‎جای مازوت‌سوزی، آن هم صرفاً در چند نیروگاه محدود بسیاری از مردم، تولید‌کنندگان و سرمایه‌گذاران در بخش‌های تولیدی را نسبت به روند تأمین انرژی مورد نیاز فعالیت‎شان نگران کرده است.

در روز‌های گذشته، از سرمایه‌گذاری در بخش‌های گوناگون اقتصاد بسیار گفته شده، اما مسئله حائز اهمیت این است که باید چارچوبی درست برای فراری ندادن سرمایه‌ها و سرمایه‌گذاران در اقتصاد ایران داشته باشیم، در غیراین‌صورت افزون‌بر اینکه در شرایط بی‌ثباتی اقتصادی نمی‌توان امیدوار به سرمایه‌گذاری خارجی بود، حتی امیدی به سرمایه‌های داخلی برای سرمایه‌گذاری در بخش‌های مولد هم نیست.

با اینکه ایران کشوری چهار فصل است و سرمایه‌گذاری در بخش‌های مختلف و استفاده از انرژی تجدید‌پذیر یا پاک می‌تواند بخش قابل توجهی از نیاز رو به رشد انرژی کشور را تأمین کند، با این حال بی‌ثباتی در سرمایه‌گذاری، مانع بزرگی برای سرمایه‌گذاری در بخش‌های نامبرده شده است.

موضوع مهم این است که در نبود برق و گاز، نمی‌توان انتظار داشت سرمایه‌گذاران در بخش‌های مولد کشور سرمایه‌گذاری کنند؛ چراکه یکی از پایه‌ها و ستون‌های اصلی رشد فعالیت‌های مولد، در دسترس‌بودن مداوم انرژی و قطع نشدن انرژی در شبانه‌روز است.

یک سرمایه‌گذار برای سرمایه‌گذاری در بخش‌های مولد با درنظرگرفتن شاخص‌های شکل‌دهنده فعالیت‌های اقتصادی، تصمیم به سرمایه‌گذاری می‌گیرد. وقتی دولت نمی‌تواند برق و گاز مورد نیاز یک بنگاه تولیدی را فراهم کند، امیدی به رشد اقتصادی و جهش تولید نخواهد بود، بنابراین باید عزم ملی برای حمایت مطلق از سرمایه‌گذاری بخش خصوصی در بخش‌های انرژی صورت بگیرد.

لازم است دولت و حاکمیت در راستای حمایت ویژه از سرمایه‌گذارانی که مایلند در بخش تأمین و تولید برق و گاز سرمایه‌گذاری کنند تصمیم قاطعی اتخاذ کند، درغیراین‌صورت نه تنها اهداف رشد اقتصادی محقق نمی‌شود؛ بلکه در تحقق بسیاری از امور اولیه زندگی و اقتصادی کشور دچار مشکل خواهیم شد.

اگرچه سرمایه‌گذاری بخش خصوصی در موضوع تأمین انرژی اهمیت دارد؛ ولی سرمایه‌گذاری خارجی در بخش گاز کشور نیز مهم است. بی‌شک این موضوع تنها با لغو تحریم‌ها و ارتباط برقرار کردن با دنیا محقق می‌شود.

از سوی دیگر منابع داخلی باید حفظ و مدیریت شود. متأسفانه، در بخش انرژی شاهد اتلاف و اسراف در منابع هستیم. به ‎دلیل تولید خودرو‌هایی که مصرف بسیار بالای بنزین دارند و همچنین به دلیل قاچاق بنزین، نمی‌توانیم در این بخش صرفه‌جویی داشته باشیم، بنابراین نیازمند واردات بنزین می‌شویم.

آنچه اهمیت دارد، این است که تمرکز دولت نباید روی کاهش مصرف مردم باشد؛ بلکه دولت باید در این موضوع روی کاهش مصرف بنزین خودرو‌ها از راه واردات خودروی خارجی با کیفیت کار کند. از سوی دیگر با واگذاری صنعت خودرو به بخش خصوصی زمینه‌های لازم برای تولید خودروی با مصرف سوخت پایین مشابه خودروی خارجی که در هر ۱۰۰ کیلومتر فقط ۳ لیتر بنزین مصرف می‌کند، آماده شود. در این صورت است که می‎توانیم بگوییم اراده جدی برای کاهش مصرف و تولید انرژی مورد نیاز کشور از سوی مسئولان امر وجود دارد.