محور تمام حرکات حضرت صادق(ع) اقامه عزای سیدالشهداست

امام صادق (ع) حدود ۶۵ سال عمر کردند. ایشان مظلومیت‌های پنهانی داشتند؛ مظلومیت‌هایی که انسان فقط با مطالعه تاریخ و مذهب شیعه و اهل‌سنت متوجه می‌شود که این امام چرا اینقدر غریب و مظلوم است. از یک‌طرف باید با حکومت بنی‌عباس بجنگد که تازه حکومت را به‌دست گرفته و ادعای ولایت و امامت می‌کند. از طرف دیگر ادیان و مذاهبی آمدند؛ مانند حنبلی‌ها و شافعی‌ها و مالکی‌ها و حنفی‌ها که مردم را گمراه می‌کنند. از طرف دیگر از هم پاشیده شدن تجمع شیعه و محبت و رفاقت بین شیعه؛ اینها همه اتفاقاتی است که در زمان امام صادق (ع) می‌افتد. محور تمام حرکات حضرت صادق (ع) بر قصه اقامه عزای سیدالشهداء (ع) و زیارت قبر سیدالشهداء (ع) است. بعد از امام صادق (ع) برای اولین بار، شیعه دهه اول محرم می‌گیرند. اولین باری که برای سیدالشهداء (ع) دهه اول محرم گرفتند، زمان امام موسی کاظم (ع) بود. زحمتی که امام صادق (ع) کشید در زمان امام بعد خودش را نشان داد. بیش از نود درصد روایاتی که در باب زیارت سیدالشهداء (ع) و اقامۀ عزای ایشان داریم، از امام صادق (ع) است... دوازده کلاسی را که شیخ جعفر شوشتری برای اظهار محبت ما به سیدالشهداء (ع) گفته است، بررسی کنیم و ببینیم در کدام کلاس هستیم و تا کدام پله را بالا آمده‌ایم. سعی کنیم به مدد امام صادق (ع) یک پله دیگر بالا بیاییم.

پله اول: انسان وقتی روضه حضرت (ع) را می‌شنود، نفسش تنگ شود و آه بکشد. می‌فرماید: «نفس‏ المهموم‏ لظلمنا تسبیح»؛ هر آهی که بکشی برایت عبادت می‌نویسم. انسان نمی‌تواند گریه کند؛ ولی دلش می‌سوزد و نفسش تنگ می‌شود و اذیت می‌شود. 

پله دوم: انسان آه روی آه، دلش به درد می‌آید. نمی‌تواند گریه کند؛ ولی مدام جابه‌جا می‌شود. ناراحت است که چرا نمی‌تواند اشک بریزد و زجه بزند. قلبش می‌سوزد.

پله سوم: انسان هاله‌ای از اشک در چشمش جمع شده؛ اما هر چه التماسش می‌کنی اشک پایین نمی‌آید، سپس خشک می‌شود. امام صادق (ع) می‌فرمایند: «هروقت این حالت برای تو پیش آمد زود دستانت را به‌سوی آسمان بلند کن و چند دعا کن. لحظه‌ای که در چشمت هاله‌ای از اشک برای سیدالشهداء (ع) است، خداوند دارد با محبت به تو نگاه می‌کند تا هرچه می‌خواهی، به تو بدهد.

پله چهارم: انسان دلش بشکند و قطره‌ای از این اشک به اندازه بال پشه، سرازیر شود. امام جعفر صادق (ع) می‌فرمایند: «هر کس به اندازۀ بال پشه برای جدّ غریبم حسین (ع) اشک بریزد، خدا همه گناهانش را می‌بخشد و بهشت بر او واجب می‌شود.»

پله پنجم: اگر قطره‌ای اشک از صورت کسی بر آتش جهنم بچکد، آتش جهنم خاموش می‌شود. گریه کن امام حسین (ع) با یک قطره اشکش می‌تواند تمام جهنمیان را از آتش جهنم خلاص کند. اشک‌هایی را که روی صورت‌تان می‌آید، کمی بردارید و به روی سینه‌تان بمالید، چون لحظۀ جان دادن سنگینی روی سینه است، زیر گلویت بزن. ما یک‌بار قرار است بمیریم، باید خوب بمیریم. از مرگ در بستر بدتان بیاید.

پله ششم: اگر اشک از چشمانت بیاید، روی صورتت بچکد و روی سینه‌ات بچکد. امام صادق (ع) می‌فرمایند: «هر کس این‌گونه گریه کند شبیه من است.» هرکس می‌خواهد شبیه امام جعفر صادق (ع) شود، طوری گریه کند که اشک از صورتش روی سینه‌اش بچکد.