ظالمان نژادپرست!

«آپارتاید» یا قانون تبعیض نژادی در آفریقای جنوبی، سال‌ها جاری بود. سرکوب شدید دولت سفیدپوستان و مقاومت، اعتصاب، راهپیمایی، اعتراض و خراب‌کاری احزاب ضد آپارتاید، سال‌های متمادی ادامه یافت.
در این دوران، آفریقای جنوبی هر روز شاهد اعتراضات و درگیری‌هایی بود که معمولا به جنایتی ختم می‌شد که نمونه‌های گوناگونی از آن در تاریخ ثبت شده است. برای نمونه، طرفداران لغو آپارتاید، تظاهرات آرامی در «شپرویل» و «تسوتو» به‎راه انداختند که با مقاومت مخالفان روبه‌رو شد. به راهپیمایان سیاه‌پوست شلاق زدند و حتی در مارس سال ۱۹۷۰، بیش از ۷۰ آفریقایی را کشتند.
در نمونه‌ای دیگر، به گزارش پلیس، جمعیتی حدود ۳ الی ۴ هزار سیاه از شهر «لانگا» راه افتادند تا به‎سوی «شهرک اویتنهاگ» راهپیمایی کنند؛ اما حدود یک مایل دورتر از شهر، پلیس اقدام به تیراندازی کرد که ۲۰ نفر کشته شدند. مسئله مهم این بود که چرا پلیس به‎جای گاز اشک‎آور و گلوله‌های پلاستیکی از گلوله‌های جنگی استفاده کرده است!
در یکی از این اعتراضات، دخترک نوجوان سیاه‌پوستی در تجمع دانش‎آموزان دبیرستانی، توسط ماشین پلیس کشته شده و خشم سیاهان را به‎همراه می‌آورد. این واقعه بیرون یک دبیرستان سیاهان در محله «اتریج ویل» نزدیک «پره‌توریا» رخ داد. حدود ۶۰۰۰ دانش‌آموز از پنج دبیرستان پره‌توریا، کلاس‌ها را تحریم کرده بودند. روز مرگ دخترک، پلیس آفریقای جنوبی این‎گونه توضیح داد که برای متفرق کردن تظاهرات به یکی از مدارس فراخوانده شده و توسط سیاهان سنگ‎باران شده است. برای بازگرداندن نظم، گاز اشک‌آور پخش کردند که به بیمارستان رفتن چند دانش‌آموز منجر شد و دختر پانزده ساله اندک مدتی پس از انتقال به بیمارستان به همین علت درگذشت؛ اما بعد‌ها معلوم شد که زیر یک ماشین پلیس، له شده است.
دو تن از مخالفان اصلی آپارتاید، «استیو بایکو» و «نلسون ماندلا» بودند. استیو بایکو به حکومت سیاهان اعتقاد داشت؛ در‎حالی‎که ماندلا به حقوقی مساوی برای تمامی اهالی آفریقای جنوبی معتقد بود. در سال ۱۹۶۲، ماندلا دستگیر و پس از محاکمه به حبس ابد محکوم شد. در سال ۱۹۹۰، ماندلا در سن ۷۲ سالگی آزاد شد و مبارزه برای حقوق انسانی اهالی آفریقای جنوبی را از سر‌گرفت.