در این موضوع شکی نیست که در دنیای امروز توسعه صادرات و رشد تجارت خارجی را میتوان یکی از مهمترین مؤلفههای رشد و توسعه کشورها عنوان کرد. کشوری که صادرات قوی و کالای با کیفیت رقابتی با مزیتهای گوناگون نداشته باشد، در عرصه جهانی نیز حرفی برای گفتن نخواهد داشت؛ بنابراین تقویت صادرات کشور امر بسیار مهمی است و برای آن، باید برنامهریزیهای مدونی انجام شود.
اصولاً تجارت خارجی در کشوری رشد میکند که در آن جایی برای دلالی و سفتهبازی وجود نداشته باشد. با وجود دلالان و سفتهبازان که مسیرهای رشد اقتصادی و سرمایهگذاری در اقتصاد را به انحراف میکشند، نمیتوان به رشد صادرات، رشد تولید، افزایش درآمد کشور و توسعه امیدوار بود.
برای دستیابی به توسعه و رشد اقتصادی باید ارز چند نرخی برداشته شود تا رفع تعهد ارزی با ضرب و زور بانک مرکزی فقط شامل بخش خصوصی نباشد؛ چرا که امروز در بخش دولتی خبری از این نظارتها و ضرب و زورها نیست. در صورتی که روندهای موجود ـ که مانع رشد تولید با کیفیت که قابلیت صادرات داشته باشند، میشود ـ برچیده نشود و همچنان به صحنهگردانان موجود اجازه فعالیت و بازیگری داده شود، نمیتوان به آینده رشد صادرات و درآمدزایی کشور و برخورداری عموم مردم امیدوار بود.
اقتصادی رشد میکند که در آن کارهای غیرحرفهای جایگزین حرفهایگری در تولید، تجارت و صادرات نشود و سوداگران و دلالان بهخصوص در حوزه ارزی با سیاستهای درست بانک مرکزی و دولت کنار زده شوند. اقتصادی رشد میکند که درآمدزایی در آن براساس کار و تلاش و دستیابی به متدهای روز دنیا در امر تولید و صادرات و نه براساس رابطه و روشهای غیر اخلاقی و تأمین مالی با روشهای غیر سالم باشد.
در اقتصادی که حق عموم مردم و تجار و صادرکنندگان واقعی ضایع میشود، نمیتوانید دنبال رشد و توسعه و برتری در جهان پرشتاب امروز باشید. اقتصادی رشد میکند که روشهای مالی غیر سالم و توزیع رانت به نفع عده معدودی یک بار برای همیشه کنار گذاشته شود و به تاریخ بپیوندد؛ زیرا در اقتصادهای رشد یافته رونق اقتصادی با حضور بخش خصوصی و بخش مردمی و نه با انحصار و باز نگاه داشتن فضا برای عدهای ایجاد میشود.
وقتی سیاستهای تشویقی برای سرمایهگذاری در تولید و صادرات در کشور اعمال نمیشود؛ یعنی اقتصاد رانتی و رفاقتی توصیه میشود! زمانی میتوانیم به مرزهای توسعه و رشد اقتصادی برسیم و به این واسطه در سیاست خارجی و در سایر حوزهها حرفی برای گفتن داشته باشیم که شفافیت به طور کامل در اقتصاد کشور حاکم شود و اجازه ندهیم عدهای که باید مالیات بپردازند فرار کنند؛ در حالی که مالیاتپردازان واقعی تنبیه شوند و مدام تحت فشار سیاستهای تنبیهی دولت قرار داشته باشند.
در صورتی که این مسائل رعایت شود بعد از آن میتوان امیدوار بود در مسیر رو به توسعه و پیشرفت قرار گرفتهایم و این امیدواری میرود که کالای ایرانی از جمله برترین برندها و کالاهای روز دنیا شود.