در حالی که رئیس‌جمهور کشورمان پس از بسته شدن انتقادبرانگیز پرونده ابعاد نظامی احتمالی برنامه هسته‌ای ایران، با صراحت تمام اعلام کرد که دیگر نباید به برجام انتقاد کرد؛ گویا در آن طرف ماجرا[...]
یادداشت: در
حالی که رئیس‌جمهور کشورمان پس از بسته شدن انتقادبرانگیز پرونده ابعاد
نظامی احتمالی برنامه هسته‌ای ایران، با صراحت تمام اعلام کرد که دیگر
نباید به برجام انتقاد کرد؛ گویا در آن طرف ماجرا، هیچ‌کس، هیچ اعتقادی به
پایان یافتن اتهامات ایران ندارد، از تحریم‌های مجدد کاخ سفید و کنگره
آمریکا تا اتهامات تازه رئیس سازمان انرژی اتمی به ایران و... همه و همه
نشان از تداوم اقدامات ضدایرانی دولت‌های غربی در دوران پسابرجام دارد.
«یوکیا آمانو»، به تازگی در مصاحبه‌ای تعجب‌آور اعلام کرده است: «برنامه
هسته‌ای ایران، تاریخچه‌ای پیچیده دارد و اعتمادی (به آن) وجود ندارد. آنها
پیش از سال ۲۰۰۳، تلاش‌هایی هماهنگ برای ساخت فناوری‌های مرتبط با سلاح
داشتند.»
مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی پس از طرح این اتهام، با
استفاده از تعبیر «قوی‌ترین ابزار‌های راستی‌آزمایی» تأکید می‌کند:
«بررسی‌های دقیق آژانس از تأسیسات هسته‌ای ایران برای مدت طولانی ادامه
خواهد داشت.» وی در ادامه هم، در سخنانی کنایه‌آمیز می‌گوید: «اگر آنها
تلاش کنند چیزی را پنهان کنند، ما به طور معمول، شواهد آن را در جایی
خواهیم یافت و شروع به پرسیدن سؤال خواهیم کرد.»
حال اگر مقدس‌نمایی از
سند برجام، تحریم‌های جدید آمریکا و متهم کردن مجدد ایران در کنار سرعت
کشورمان در اجرای تعهدات خود در برجام را کنار هم قرار دهیم! موضوع بسیار
پیچیده‌تر و نگران‌کننده خواهد شد؛ زیرا در زمانی که برجام در هاله‌ای از
ابهام قرار گرفته است، دولت به سرعت در حال انجام تعهدات کشورمان است. خروج
۹ تن اورانیوم غنی‌شده از کشور، برچیده شدن سانتریفیوژها و آماده شدن برای
خارج کردن قلب رآکتور آب سنگین اراک بدون در نظر گرفتن خلف وعده‌ها و
اقدامات ناقض برجام، می‌تواند آینده برنامه هسته‌ای کشورمان را با تهدید
جدی روبه‌رو کند! که آن‌گاه دیگر برای پشیمانی حتماً دیر خواهد بود.
