مقدمه درست نتیجه نادرست
نشریه
فرانسوی «لوموند» به‌تازگی در گزارشی نوشته است: «برای نخستین بار پس از
امپراتوری پارس، جمهوری اسلامی ایران از موضع قدرت در خاورمیانه مستقر شده و
در میانه این همه فلاکت، جایگاه خود را تحکیم کرده است.» منبع یاد شده با
تکیه بر انگاره‌های فرقه‌گرایانه افزوده است: «ایرانی‌ها بین خلیج‌فارس و
مدیترانه یک دالان خاکی بدون گسست را در اختیار گرفته‌اند که برای
جابه‌جایی در آن نیازی به ویزا ندارند. «خانه شیعه» در بخش بزرگی از این
منطقه تحت کنترل ایران است و رهبران این کشور در لبنان، سوریه و شاید یمن،
از «حق وتو» برخوردارند؛ اما «جبهه سنی‌ها» در برابر ایران وحدت ندارند.»
در همین زمینه، «رادیو فردا» نیز چنین تحلیل کرده است: «برای اندازه‌گیری
قدرت ایران در خاورمیانه باید به تأثیری که این کشور تا امروز بر
رویداد‌های آن و در تحمیل اراده‌اش بر دیگر کشورهای منطقه گذاشته است،
توجه کنیم. حضور و نفوذ ایران در چهار پایتخت (بغداد، بیروت، دمشق و صنعا) و
از آن مهم‌تر، بسط نفوذ تا سواحل مدیترانه، مهم‌ترین نشانه‌های اوج‌گیری
ایران هستند.» این رسانه آمریکایی پس از این مقدمه‌چینی، چنین نتیجه
می‌گیرد که برای حفظ ثبات منطقه و جلوگیری از گسترش ناامنی و جنگ، هرچه
زودتر باید مانع اوج‌گیری جمهوری اسلامی شد!
