توان موشکی ایران که چشمان جهانی را به خود خیره کرده، ثمره مجاهدتهای مردی از تبار دفاع مقدس و جنگ تحمیلی است. «حاج حسن تهرانیمقدم» همان کسی است که نامش با موشکهای ایرانی گره خورده است؛ فرماندهی که تلاشها و بلندبینیهایش با اتکا به توان داخلی سبب شد تا امروز ایران یکی از قدرتمندان در زمینه موشکی باشد. موشکهایی که همین چند ماه پیش و در اولین روزهای سال ۱۴۰۳ و در نبرد با رژیم منحوس صهیونی پیش با درنوردیدن آسمان در پایگاههای ارتش رژیم اشغالگر فرود آمد.
او متوجه ضعف آتش پشتیبانی در مقدمات خودی مستقر در خطوط جنگ شد و مدتها روی این موضوع فکر کرد و سرانجام در پاییز ۱۳۶۰ طرح ساماندهی آتش پشتیبانی (خمپارهاندازها) را به صورت سنجیده و مدون ارائه کرد.
خودش این اتفاق را چنین روایت میکند: «عملیات فتحالمبین تمام شد. من در سپاه شوش وقتی گزارش را به رشید میدادم، دیدم رشید باخنده میگوید «مقدم برو توپخانه سپاه را سازماندهی کن. برو سراغ توپخانه.» گفتم رشید ما داریم خمپاره را سازماندهی میکنیم. در عملیات فتحالمبین (اگر اشتباه نکنم) ۱۴۸ قبضه انواع توپهای روسیه به غنیمت سپاه درآمده بود. آن موقع سپاه ۹ تیپ داشت. قرار است برویم آن توپها را بیاوریم و سازماندهی کنیم. شهید بزرگوار حسن شفیعزاده اولین نفری بود که رفتم دنبالش. بعد از عملیات فتحالمبین از تیپالمهدی شوش آوردمش پیش خودم و آقای محمد آقایی که از توپخانه سپاه بودند، به انضمام شهید ناهیدی. این بچههای نخبه باهوش را جمع کردیم و توپخانه سپاه راتشکیل دادیم.»
اسرای عراقی در توپخانه
ایده تقویت قدرت موشکی ایران بعد از عملیاتهای «فتحالمبین» و «بیتالمقدس» مطرح شد و شهیدان حسن تهرانیمقدم و حسن شفیعزاده به این نتیجه رسیدند که سپاه باید توپخانه داشته باشد.
در این باره «سردار حاجیزاده» نیز تعریف کرده است: «در اولین روزهای جنگ که بهکارگیری تسلیحات سبک برای ما یک فناوری میشود و همه به دنبال سلاحهای سبکی مثل آر. پی. جی و تیربار و کلاش بودند، حسن به همراه شهید شفیعزاده در آبادان دنبال خمپاره بود.
وقتی در سال ۱۳۶۰، ما به واسطه توپهای غنیمتی که از عراق گرفتیم، به اوج امکانات در آن روزها رسیدیم، دیگر حسن، خمپاره را کنار گذاشت و به دنبال توپخانه رفت تا در سال ۱۳۶۳، موضوع موشکی مطرح شد و از همان سال تا روز حیاتش هیچ کار دیگری جز کار موشکی نکرد.
وقتی که توپهای عراقی را به غنیمت گرفتیم، به دلیل اینکه ادوات غنیمتی، ساخت کشورهای شرقی بودند و برادران ما در ارتش تنها آموزش توپهای آمریکایی دیده بودند توانایی بهکارگیری این تجهیزات را نداشتیم، اما یکی از کارهای بزرگ حسن در سال ۱۳۶۱، تأسیس مرکز تحفیقات فنی توپخانه در خوزستان بود که هفت ماه بعد از آن به مرکز ساخت توپخانه تبدیل شد و بعدها نیز آن را به تهران منتقل کردند.»
تشکیل و توسعه توپخانه نیازمند برخی از تخصصها و ادوات بود. یگان توپخانه در اهواز با همت حسن شفیعزاده ساماندهی شد و شهید تهرانیمقدم در فروردین ۱۳۶۱ به سمت فرماندهی توپخانه منصوب شد. «سردار شهید غلامرضا یزدانی» در این باره گفته است: «همه کارها از توپهای غنیشده آغاز شد. ۹۰ درصد از توپهای غنیمتی سالم و حتی بسیاری از آنها آغشته به کارخانه گریس بودند. حجم این مهمات آنقدر بود که تا حدود ۹ ماه بعد از ما مهمات توپخانه مورد نیاز خود را از زاغههای دشمن برداشت و مصرف میکردیم. سپاه به بهترین سلاحها، تجهیزات و مهمات روز دنیا دست یافته بود که با آنها علیه خودش میجنگید. جالب است برای هر کدام از نظر اطلاعات فنی و تخصصی با مشکلی مواجه میشدیم، فرماندهی آتشبار یا گردان همان سلاح را از اردوگاه اسرای عراقی به منطقه آورده و او خیلی دقیق همهچیز را برای نیروهای ما آموزش داده، به اردوگاه برمیگشت.»
مهندسی معکوس
رژیم بعث در فاصله سالهای ۱۳۶۲ تا ۱۳۶۷ با هدف درهم شکستن مقاومت مردم و برای جبران شکست در جبهه زمینی، شهرهای ایران را هدف موشک و بمباران قرار داد. استفاده از موشکهای فراگ و اسکاد بیروسی، مسئولان عراقی را بر آن داشت تا برای مقابله با موشکها چارهاندیشی کنند. در این زمان با دو کشور لیبی و سوریه برای اختیار گذاشتن موشکهای اسکاد بی رایزنی صورت گرفت. دولت سوریه قبول کرد تا به نیروهای ایرانی برای استفاده از این موشکها آموزش دهد. شهید تهرانیمقدم در این مقطع به عنوان فرمانده یگان موشکی، فرماندهی توپخانه را به شهید شفیعزاده سپرد تا به همراه دوازده نفر از نیروهای توپخانه در سوریه دورههای آموزشی و تخصصی برای شلیک موشکها را بگذراند. سه دوره، اما به جهت اضطرار و نیاز در آن مقطع حساس با حضور استادان سوری طی دو ماه برگزار شد.
در این میان، «معمر قذافی» رهبر لیبی به دلیل اختلافات و رقابت با «صدام حسین» و کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس تصمیم گرفت تا موشک و لانچر پرتاب آن را با خدمه لیبیایی به ایران اعزام کند. اولین محموله شامل ۲ لانچر و هشت فروند موشک بود که یکی از موشکها را شهید تهرانیمقدم برای بررسی و مهندسی معکوس استفاده کرد.
۲۱ اسفند ۱۳۶۳ اولین حمله موشکی ایران به پالایشگاه کرکوک در پاسخ به موشکباران شهرها از سوی صدام انجام شد. تحت فشارهای روسیه و کشورهای عربی، لیبی مستشاران نظامی خود را از ایران فراخواند.
توپخانه نیروی زمینی سپاه در دفاع مقدس، یک هزار و ۵۰۰ شهید و صدها جانباز و سی آزاده و مفقودالجسد تقدیم انقلاب اسلامی کرده است که برای همه آنها از خداوند علو درجات را مسئلت میکنیم.
چاشنی امید و انگیزه
پس از آن در سال ۱۳۶۲ همه لشکرها و تیپهای رزمی سپاه به یگان توپخانه مجهز به به موشکهای دوربرد برای پاسخگویی به شرارتهای دشمن بعثی، تشخیص داده شد. آبان همان سال حسن تهرانیمقدم، فرماندهی موشکی زمین به زمین سپاه را برعهده گرفت.
برنامه تولید موشک در کشور از سال ۱۳۶۵ با تلاش برای مهندسی معکوس اسکاد بی شروع شد. در همان سال شهید تهرانیمقدم به همراه تیمش شروع به ساخت لانچر پرتابگر موشک کرد که در سال ۱۳۶۸ اولین نمونه آن به ثمر رسید و اکنون آن مسیر پر افتخار که شهید تهرانی مقدم آغار کرد به شکوهی رسیده است که قلب تلآویو را به لرزه در میآورد و گنبد آهنین را درهم میشکند.