تو می‌آیی...

زمان گذشت. زمان گذشت و قلبم گواهی می‌دهد که به یقین تو می‌آیی. تو می‌آیی و غبار آیینه‌های زنگار گرفته قرن‌ها جهالت و سکوت را می‌زدایی. تو می‌آیی و قلب‌های سیاه شده از گناه و آلودگی را دوباره با حضور روشنی‌بخش خود نورانی خواهی کرد. تو می‌آیی و دلم را خویشاوند تمام پنجره‌های جهان می‌کنی. تو می‌آیی و چشمان جهان را به آبشاران زلال معنویت پیوند می‌زنی. تو می‌آیی و فریاد‌های فروخفته ستمدیدگان جهان را معنا می‌بخشی. تو می‌آیی و گوش جهان را که از فریاد‌های گوشخراش شیاطین کفر و الحاد کر شده است، با زمزمه روح‌بخش محبتت نوازش می‌کنی. تو می‌آیی و من خوب می‌دانم که روزی از همین دریچه که سال‌هاست بسته مانده است، جوانه‌ای خواهد رویید.‌ای تجلی مهر خداوند در زمین! شوره‎زار خشک دل‌های خسته‌مان در انتظار نگاه پر مهر توست! سوار سبزپوش آرزو‌های ما، روایت‌گر فتح و پیروزی مسلمانان، وارث بدر و حنین، ذوالفقار حیدر (ع) در دستان توست و نرمی کلام مصطفی (ص) از زبان تو جاری می‌شود.