ای حماسه‌ساز خرمشهرها

ترک سر کردی برای کشورت
خویشتن کردی فدای کشورت.
چون خمینی لب به دعوت باز کرد
روح تو، در آسمان پرواز کرد
سر به تن، دیدی زیادی می‌کند
فطرت از محبوب، یادی می‌کند‌ای شهید سر فراز و سر بلند
فارغ از امیال و از هر قید و بند
در فنا فی الله، تو خود کردی فنا
تا بیابی، در فنا فی الله بقا
دست و پا چشم، چون ازآن اوست
در بر او جان فدا کردن نکوست.
چون تو دیدی، خاک ایران کربلاست
هر وجب از خاک او، چون کیمیاست
کُلّکُم راع تو را مصداق شد
طاقتت از غیرت تو، طاق شد
جان نهادی با رشادت در کف‌ات
پاکبازان، عاشقانه هم صف‌ات
جنگ با ابلیسیان، هنگامه شد
خون مرکب، از برای چامه شد
طبل رسوایی دشمن، کوفتی
خواب خوش بر خصم دون آشوفتی
خونِ سرخت تا ابد، در جوشش است
زنده و پاینده و در کوشش است
روح ایثا ر تو، عالمگیر شد
بانگِ تکبیر تو، چون شمشیر شد‌ای حماسه‌ساز خرمشهر‌ها‌ای جوان‌مردان پاک و پارسا
نامتان، در یادها، جاوید ماند
داد مظلومان ز ظالم‌ها ستاند
رشته آمال دشمن را، برید
کار جانبازیت، حیرت آفرید
امتی مدیون آن ایثار توست
شاکر از جانبازی و کردار توست
وسعت جانبازیت، ناگفتنی است
هیبت سربازیت، ناگفتنی است
هیچ‎کس را، جرئت تکرار نیست
صولتت را، قدرت انکار نیست
جغدها، در غار‌ها ترسیده‌اند
ذره‌ای از غیرتت را، دیده‌اند
دشمن ازبیم تو، سرآسیمه است
سال‌ها ایران، ز خونت، بیمه است
تا ابد، ایران زمین پاینده باد
پاسدارانش، هماره زنده باد
عبدالمجید فرائی