از مالزی تا آمریکا همه علیه اسرائیل

* یکی از تازه‌ترین تعابیر رهبر معظم انقلاب اسلامی درباره سرنوشت رژیم صهیونیستی، عبارت «منزوی‌ترین و منفورترین دولت دنیا» است. این گزاره نه‌تنها یک توصیف سیاسی، بلکه بیانگر یک روند تاریخی است که در مسیر تحقق شعار دیرینه‌ی «محو اسرائیل» قرار دارد.

ایشان در ادامه‌ی این موضع‌گیری، دو راهکار بنیادین را برای تعمیق این انزوا و قطع شریان‌های حیاتی رژیم صهیونیستی برشمردند: نخست، قطع روابط اقتصادی و دوم، قطع روابط سیاسی. این فراخوان در وهله‌ی نخست متوجه دولت‌ها و حکومت‌ها است و در مرحله‌ی بعد خطاب به مردم و نخبگان جهان قرار می‌گیرد.

طرح مسئله‌ی «محو اسرائیل» به دست مردم فلسطین، پیشینه‌ای طولانی دارد. از زمان امام خمینی رحمه‌الله تاکنون، این راهبرد بار‌ها مورد تأکید قرار گرفته است. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای نیز در تبیین این موضوع بار‌ها تصریح کرده‌اند که مقصود از محو اسرائیل، حذف فیزیکی یک جمعیت یا قومیت نیست، بلکه بازگرداندن حاکمیت سرزمین فلسطین به صاحبان واقعی آن است؛ اعم از مسلمان، مسیحی یا یهودی. به بیان دیگر، فلسطینیان باید خود دولت و ساختار سیاسی خویش را برگزینند و بیگانگان و غاصبانی همچون نتانیاهو و هم‌فکران او را از صحنه بیرون برانند.

آنچه این روز‌ها اهمیت مضاعف یافته، ظهور تحرکات گسترده مردمی و حتی دولتی در نقاط مختلف جهان است؛ نشانه‌هایی روشن از اینکه انزوای رژیم صهیونیستی صرفاً یک پیش‌بینی نظری نیست، بلکه به واقعیت میدانی بدل شده است. جوانان آمریکایی با تحریم فروشگاه‌ها و اجبار به کنار گذاشتن محصولات صهیونیستی، فعالان ایرلندی با تخلیه قفسه‌های فروشگاه‌ها، و کارگران بندر جنوا در ایتالیا با جلوگیری از صادرات ۱۴ هزار کانتینر سالانه به اسرائیل، تنها نمونه‌هایی از این موج جهانی هستند.

در سراسر آسیا موج تنفر از اسرائیل بیش از پیش وجود دارد. تظاهرات روزانه در کشور‌های و شهر‌ها برقرار است. نماز‌های جمعه اندونزی و مالزی دیگر کشور‌ها هر هفته صحنه فریاد در حمایت از غزّه است. در اروپا، جوانان انگلیسی با تحصن و حتی تخریب ابزار تولید سلاح، کوشیده‌اند مانع صدور تجهیزات کشتار جمعی به تل‌آویو شوند. مردم اسپانیا با بستن مسیر مسابقات ورزشی، حضور نمایندگان اسرائیل را ناکام گذاشتند. بیش از چهار هزار هنرمند، کارگردان و بازیگر نیز با پیوستن به جنبش تحریم فرهنگی علیه اسرائیل، وجهه‌ی بین‌المللی این رژیم را بیش از پیش تضعیف کرده‌اند. در عرصه‌ی ورزش نیز، تلاش قطر برای اخراج اسرائیل از یوفا و موضع دولت اسپانیا درباره احتمال انصراف از جام جهانی در صورت حضور اسرائیل، بُعد دیگری از این انزوا را آشکار می‌سازد.

این اقدامات مردمی و دولتی، بازتابی عینی از تحقق همان راهبردی است که رهبر انقلاب اسلامی آن را بار‌ها تبیین کرده‌اند: قطع شریان‌های حیاتی رژیم صهیونیستی، چه اقتصادی و چه سیاسی. واقعیت امروز جهان نشان می‌دهد که اسرائیل بیش از هر زمان دیگری در موقعیتی شکننده قرار گرفته است. با تداوم این روند، امید آن می‌رود که آرمان دیرینه‌ی آزادی فلسطین و پایان موجودیت رژیمی که بر پایه‌ی اشغال و جنایت و تروریسم شکل گرفته است، به زودی به واقعیتی ملموس بدل گردد؛ واقعیتی که نه‌تنها خواست ملت فلسطین، بلکه مطالبه‌ی فزاینده‌ی افکار عمومی و بسیاری از دولت‌های جهان نیز هست.