نوجوان و لجبازی

لجبازی در نوجوانی اگرچه چالش‌برانگیز است، بخشی طبیعی از فرآیند رشد است. نوجوان در این مرحله در حال کشف هویت مستقل خود، آزمودن مرز‌ها و ابراز فردیت است. این رفتار لزوماً به معنای بی‌احترامی نیست، بلکه نشانه‌ای از تلاش برای جدایی روانی از والدین و شکل‌گیری خودمختاری است؛ اما چرا نوجوان لجبازی می‌کند؟ او به استقلال نیاز دارد و می‌خواهد تصمیمات زندگی خود را بگیرد. همچنین به دلیل تغییرات هورمونی نوسانات خلقی و احساسی شدیدی را تجربه می‌کند. به دلیل فشار همسالان تمایل دارد خود را در گروه دوستان اثبات کند و می‌خواهد بداند محدودیت‌ها واقعاً کجاست و تلاش دارد برای دیده و شنیده شدن کار‌های جدیدی انجام دهد. برای کمتر شدن مشکلات بین خود و فرزندتان، گوش دادن فعال را تمرین کنید. قضاوت نکنید و وسط حرفش نپرید. احساساتش را تأیید کنید حتی اگر با نظر او موافق نیستید. از جملاتی، مانند «می‌فهمم که تو از این موضوع ناراحتی» استفاده کنید. انتخاب‌های محدود ارائه دهید. به جای دستور دادن، حق انتخاب کنترل شده بدهید. به جای «همین الان تکالیفت را انجام بده» بگویید: «ترجیح می‌دی تکالیف را قبل از شام انجام دهی یا بعد از آن؟» قوانین واضح و منطقی تنظیم کنید. قوانین را با مشارکت نوجوان تعیین کنید. دلایل منطقی هر قانون را توضیح دهید. پیامد‌های طبیعی نقض قوانین را مشخص کنید. الگوی مدیریت خشم باشید. وقتی عصبانی هستید، مکث کنید و نفس عمیق بکشید. به جای فریاد زدن، با آرامش، اما قاطع صحبت کنید. نشان دهید که حتی در تنش هم می‌توان محترمانه برخورد کرد. فضای امن برای اشتباه کردن ایجاد کنید. به او اجازه دهید عواقب طبیعی برخی تصمیمات را تجربه کند. وقتی اشتباه می‌کند، به جای سرزنش، فرصت جبران بدهید. به یاد داشته باشید اشتباهات بهترین معلم زندگی هستند. روی رابطه سرمایه‌گذاری کنید.