تنشهای اعضای اتحادیه اروپا بر سر موضوعات مختلفی نظیر "مواجهه به ویروس کرونا" یا " حل بحران اقتصادی اروپای واحد" وارد فاز تازه ای شده است. شیوع ویروس کرونا ، مدیریت جمعی ضعیف اروپای واحد را در مقابله با بحرانهای مشترکی که متوجه اعضای این مجموعه است، به اثبات رسانده و منجر به نارضایتی شهروندان شده است. بحرانهای اقتصادی ناشی از شیوع کوید-19 در اروپا نیز بسیار گسترده است. بیکاری، تعطیلی گسترده بنگاههای اقتصادی و کمبود امکانات دارویی و بیمارستانی نیز وضعیت حاکم بر این مجموعه را سخت تر و پیچیده تر ساخته است. تشدید بحرانهای جاری در اتحادیه اروپا، منجر به برگزاری طولانی ترین نشست مشترک سران اروپایی در بروکسل شد. اگرچه پس از 5 روز در این نشست، توافقی کلی میان اعضای اتحادیه اروپا بر سر نحوه مواجهه مشترک با بحران کرونا و معضلات اقتصادی ناشی از آن منعقد شد، اما تحلیلگران بر این باورند که چنین توافقی در عمل قدرت عملیاتی شدن نخواهد داشت!
به نظر می رسد کشورهایی مانند اسپانیا، ایتالیا، مجارستان، لهستان و حتی کشورهایی مانند آلمان و فرانسه در عرصه عملیاتی، بیشتر از آنها تابع توافقات جمعی اتحادیه اروپا در مواجهه با کرونا و رشد بحرانهای اقتصادی باشند، تابع روشهای خاص دولتهای خود( در سطح ملی) خواهند بود. به عبارت بهتر، "نگاه ملی گرایانه" در برهه فعلی نسبت به "نگاه جمع گرایانه" اولویت پیدا کرده است. طرح کمک ۷۵۰ میلیارد یورویی به اقتصاد کشورهای عضو اتحادیه که به دنبال شیوع ویروس جدید کرونا با رکود کم سابقه روبرو شده اند محور گفتگوها در بروکسل بود اما هنوز برای بسیاری از مخاطبان این نشست مشخص نیست که سهم هر کشور در بازپرداخت این کمک چقدر خواهد بود! تجربه سال 2007 میلادی( وقوع بحران اقتصادی اروپا) نیز نشان می دهد که رسیدن به یک توافق جمعی، لزوما به معنای اجرایی شدن آن و تعهدپذیری همه اعضای اتحادیه اروپا و منطقه یورو در قبال آن نیست
"نگاه ملی گرایانه" در برهه فعلی نسبت به "نگاه جمع گرایانه" اولویت پیدا کرده است. 
