دریدگی ناشی از شکست!

یادداشت: کمتر از یک ماه تا انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا باقی مانده است، اما وقوع رویدادها و روندهای معنادار در انتخابات این کشور خبر از انتخاباتی پر حادثه و متفاوت می‌دهد. نکات زیر می‌تواند به تحلیل این رویدادها و روندها کمک کند.
نکات تحلیلی: 1ـ نتیجه نظرسنجی‌ها و پیش‌بینی تحلیلی تاریخدان سرشناس آمریکایی، «آلن لیچمن» که از سال 1984 تا کنون گمانه‌زنی‌های انتخاباتی‌اش درباره ریاست‌جمهوری آمریکا درست از آب درآمده، ترامپ را بازنده انتخابات سوم نوامبر می‌داند. لیچمن مطابق با نظام تحلیلی 13 مؤلفه‌ای مختص به خود گفته است: «پیش‌بینی من این است که ترامپ بازنده خواهد شد. اواخر سال ۲۰۱۹ او دو عامل از ۶ عامل مورد نیاز برای باخت را نداشت، اما بعدِ ناکامی حزب او در مقابله با چالش همه‌گیری کرونا و فریادهای خواستار عدالت اجتماعی و نژادی به عوامل باختش اضافه شده‌ است.» 2ـ در حالی که ترامپ مغرور به دستاورد‌های اقتصادی و ایجاد اشتغال در دوره خودش در آمریکا بود، رشد بدهی و کسری بودجه خزانه‌داری آمریکا در حدود 3 تریلیون دلار و افزایش میلیون‌ها بی‌خانمان و بیکار فقیر مطلق در اثر کرونا، برگ برنده اقتصادی ترامپ را با علامت سؤال بزرگی مواجه کرده است. 3ـ بی‌عملی و سوء مدیریت دولت ترامپ در اوج بی‌مبالاتی اخلاق فردی به همه‌گیری بیماری کرونا، به پاشنه آشیل دولت ترامپ در کنار بی‌توجهی به سلسله اعتراضات عدالت‌جویانه اجتماعی تبدیل شده است. کرونا در حالی شهروندان آمریکایی را می‌کشد که ترامپ به مثابه دن‌کیشوتی پوشالی به نمایش رسانه‌ای از خود به عنوان رئیس‌جمهوری به اصطلاح روئین‌تن در برابر کرونا مشغول است که با مطرح شدن حواشی جدید درباره ابتلای وی به کرونا، اعتماد مردم آمریکا را نشانه گرفته است. 4ـ در عرصه جهانی نیز ترامپ برگه‌ای که نقشی متفاوت در رقابت‌های انتخاباتی برایش رقم بزند ندارد؛ از این‌رو، حتی برخی تحلیلگران هشدار می‌دهند خط تحریم 18 بانک ایرانی و دریدگی سیاسی ترامپ علیه ایران از سر استیصال مطلق و نشانه شکست وی در کارزار «فشار حداکثری» است. ترامپ در حال باخت قمار انتخابات است و بعید نیست بخواهد دست به حماقتی برای دستاوردسازی در حوزه سیاست خارجی بزند که مسلماً مشکلاتش را بیشتر خواهد کرد.
نکته راهبردی: البته تحلیل وضعیت آچمز ترامپ و استیصالش به این معنی نیست که رأی‌آوری رقیبش مشکل‌گشاست! در رفتار با جمهوری اسلامی هر دو از یک کرباس هستند و تنها شیوه سلطه‌گری آنها متفاوت است. انتظار گشایش با نسخه بیرونی از سوی دولت، بدون تکیه بر توانمندی‌های درونی کشور، اتلاف وقت خدمت است. (نویسنده: فتح‌الله پریشان)