چرایی حملات مکرر رژیم صهیونیستی به سوریه

حدود ساعت 20 سه شنبه شب (15 شهریور 1401) به وقت محلی، رژیم صهیونیستی فرودگاه بین‌المللی حلب را با چند فروند موشک هدف حمله قرار داد. این حملات تلفات جانی نداشت و تنها خسارت مادی به بارآورده است. به گفته منابع محلی در این حمله باند فرودگاه حلب آسیب دیده و این امر باعث شد که فرودگاه حلب به طور موقت تعطیل شود.

به ادعای دیده‌بان حقوق بشر سوریه چهار فروند موشک اسرائیلی باند فرودگاه حلب و انبارهای موشک‌های ایرانی در اطراف این فرودگاه را هدف حمله قرار داده‌اند.این سازمان غیردولتی که در انگلیس مستقر است همچنین خبر داد که حملات موشکی به فرودگاه حلب منجر به چندین آتش‌سوزی و انفجار شده اما تلفات انسانی در بر نداشته است.

به  گزارش خبرگزاری رسمی سوریه، «سانا» حدود یک ساعت بعداطراف دمشقنیز مورد حمله موشکی اسرائیل قرار گرفت. به گفته سانا پدافند هوایی ارتش سوریه با حملات موشکی اسرائیل به دمشق و فرودگاه حلب مقابله کرده است.

برخی منابع خبری غیررسمی هم ادعا کردند که اسرائیل برای جلوگیری از فرود یک هواپیمای ایرانی در فرودگاه حلب، این فرودگاه را هدف حمله قرار داده است که در نتیجه این حمله، هواپیمای ایرانی مسیر خود را به سمت دمشق تغییر می‌دهد که اینبار فرودگاه دمشق هدف حمله قرار می‌گیرد.

ظاهرا برآورد اطلاعاتی اسرائیل حاکی از آن بوده که هواپیمای فوق حامل مقادیری سلاح و مهمات ارزشمند برای مقاومت بوده و به این دلیل تلاش کرده هواپیما در خاک سوریه فرود نیاید.

حمله به فرودگاه حلب و دمشق چند روز پس از حمله به اطراف شهر حماه و طرطوس انجام شده است که در جریان آن، دو تن زخمی شدند.

در واکنش به این حملات وزارت امور خارجه سوریه با صدور بیانیه ای اعلام کرد که حملات مکرر رژیم صهیونیستی به ویژه هدف قرار دادن سیستماتیک و عمدی مواضع غیرنظامی در سوریه جنایت جنگی به شمار می‌رود.بر اساس این بیانیه، سوریه از حق مشروع خود برای دفاع از سرزمین و ملتش با تمامی ابزارهای لازم و تضمین بازخواست مسئولان رژیم اشغالگر به دلیل ارتکاب این جنایت، استفاده خواهد کرد.

حملات مکرر رژیم غاصب به سوریه معمولا بدون اظهار نظر رسمی مقامات تل آویو انجام می شود، اما پیش از این برخی مقامات این رژیم از جملهبنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسبق در ژانویه 2019در اظهار نظر کم‌سابقه‌ای رسما تایید کرد که اسرائیل تاکنون صدها بار به اهداف ایران و حزب‌الله لبنان در سوریه حمله کرده است.

در باره چرایی این حملات، آن گونه که مقامات تل آویوبارها تاکید کرده اند سیاست اصلی این رژیم مبارزه با حضور ایران در سوریه است و به همین دلیل منافع و مقرهای ایران و متحدانش به ویژه حزب‌الله لبنان را در خاک سوریه مورد حمله قرار می‌دهند.

واقعیت این است که رژیم اشغالگر به شدت نگران حضور و نفوذ ایران در سوریه است، زیرا از نگاه تل آویو، این حضور به معنای نزدیکی به مرزهای فلسطین اشغالی و آمادگی برای آزادسازی بلندی های اشغالی جولان است.

البته جمهوری اسلامی بدون خواست و هماهنگی دولت سوریه برنامه‌ای برای آزادی جولان ندارد، اما صرف وجود سپاه و نیروهای سازمان یافته، آموزش دیده و جنگ دیده محور مقاومت در سوریه (اعم از حزب‌الله، فاطمیون، حیدریون، زینبیون و...) در کنار گوش اسرائیل، کافی است تا هر شب، کابوس مرگ به سراغ مقامات صهیونیستی بیاید.

با این نگاه، حملات ایذایی و مستمر ارتش اسرائیل علیه مراکز ایران و متحدانش در سوریه، نوعی پیام جهت خروج از این کشور در جهت رفع نگرانی‌های امنیتی خود می‌باشد.

بخشی از حملات نیز تسلیحات حزب‌الله را هدف قرار می دهد که اسرائیل مدعی است از ایران وارد خاک سوریه شده و قرار است راهی لبنان شود تا زرادخانه حزب‌الله را تکمیل کند. به همین دلیل رژیم صهیونیستی در مقابله با تهدیدات امنیتی حزب‌الله، به زعم خود دست به عملیات پیش‌گیرانه می‌زند.

نگرانی آمریکا از نیروهای مقاومت و ضرباتی که اخیرا از سوی آن در شرق سوریه متحمل شده است، نشانگر همکاری آمریکا و اسرائیل جهت دور تازه ای از مقابله با مقاومت و جلوگیری از رسیدن سلاح به دست آنان است.

سوریه بارها نقض حریم هوایی خود را توسط رژیم صهیونیستی محکوم کرده و گاه به سازمان ملل شکایت برده است. در عین حال در بسیاری از موارد حملات موشکی اسرائیل توسط سامانه ضدموشکی ارتش سوریه خنثی شده است.

با این حال سوریه غیر از عملیاتی که در واکنش به احمله سرائیل به پایگاه تی فور در حمص در آوریل 2018، در بلندی‌های جولان انجام داد، پاسخ درخوری به حملات اسرائیل نداده است.

سوالی که مطرح است این است که چرا سوریه یا جمهوری اسلامی پاسخ محکمی به حملات مکرر اسرائیل نمی‌دهند؟ و آیا خویشتن‌داری مقاومت موجب جری‌تر شدن اسرائیل و استمرار حملات این رژیم نشده است؟

استدلال دمشق آن است که در شرایطی که درگیر نبرد با جبهه ترویسم در داخل است، تمایلی به گشودن جبهه جدیدی با اسرائیل ندارد. به عبارت دیگر، پاسخ نظامی ارتش سوریه به اسرائیل، موجب واکنش شدیدتر اسرائیل شده و احتمال بروز نبرد فراگیر وجود دارد.

نکته دیگر آن است که حملات اسرائیل عمدتا علیه مراکز و تاسیسات لجستیکی و انبار مهمات است و کمتر موجب تلفات انسانی می‌شود، لذا سوریه غالبا با خویشتن‌داری از کنار این قضیه عبور می کند.

به این ترتیب سوریه در تقابل نظامی با اسرائیل ملاحظات خاص خود را دارد. جمهوری اسلامی ایران هم اگر بخواهد علیه اسرائیل کاری انجام دهد قاعدتا باید با هماهنگی دولت سوریه باشد که با توجه به ملاحظات فوق، با دشواری مواجه می‌شود.

با این حال گزینه حمله مستقل مثلا حمله موشکی از راه دور و یا حمله نیابتی توسط متحدان (حزب‌الله لبنان یا گروه‌های مقاومت فلسطین) علیه رژیم غاصب، دور از ذهن نیست. به نظر می‌آید اگر حملات اسرائیل از حد تحمل خارج شود، لازم است برای تادیب سردمداران این رژیم، درس سختی به آنان داده شود.