حمله به ستون خیمه

این روزها توهین نشریه موهن شارلی ابدو به رهبر معظم انقلاب از جمله خبرهایی است که در رسانه‌ها ضریب خورده و دیده شده است. اما این سؤال پدید می‌آید که علت این اهانت به رهبری چیست؟

آیا هدف آنگونه که این نشریه موهن و مسئولان فرانسوی می‌گویند نشان دادن آزادی‌بیان است؟ وقتی از آزادی‌بیان در فرانسه سخن گفته می‌شود بیشتر به یک طنز تلخ می‌ماند؛ چرا که کسانی که دهه 90 میلادی را به یاد دارند با چهره روژه گارودی آشنا هستند.

این فیلسوف فرانسوی صرفا به بهانه مخالفت با هولوکاست از فرانسه طرد شد و به زندان افتاد. چگونه کشوری که 8 سال وضعیت ویژه امنیتی یا همان حکومت نظامی توسط دولت آن تمدید می‌شود و رئیس‌جمهورش در سال 2021 یک بیلبورد را تحمل نکرد و از طراح بیلبورد شکایت کرد می‌تواند مدعی آزادی‌بیان باشد؟

از سویی شارلی ابدو هم نمی‌تواند تریبونی برای آزادی‌بیان باشد. چرا که اولا هنری جز توهین کردن در چند سال گذشته نداشته است و نمونه آن توهین سال‌های قبل این نشریه به پیامبر(ص) بود. ثانیا به قول کوچه‌ و بازار ناف او را با عدم آزادی‌بیان بریده‌اند چرا که در سال‌های نه چندان دور وقتی موریس سینه کاریکاتوریست موهن این نشریه به پسر سارکوزی رئیس‌جمهور اسبق فرانسه انتقاد کرد عذر او را خواستند و او مجبور به استعفا شد.

پس دلیل توهین اخیر چیست؟ واقعیت این است که اگر به محتواهای تولید شده از شعار و دیوارنویسی و... در اغتشاشات اخیر نگاهی بیندازیم ورود صریح براندازان به ساحت توهین به رهبری انقلاب و قبح‌شکنی در این حوزه است. دشمن خوب می‌داند که رهبری نظام و ولایت فقیه رکن اصلی و حلقه اتصال بین جمهوریت و اسلامیت است.

بر این اساس دشمن در این شرایط ستون خیمه نظام را نشانه رفته است. انجام این عمل موهن و سخیف در زمانی که اغتشاشات به زوال رفته و نفس آخرش را می‌کشد به مثابه دمیدن در یک کالبد نیمه جان است.

براندازان و تجزیه‌طلبان می‌خواهند این چرخه خشونت و اعتراض تداوم یابد و سوژه‌های‌شان باید تکرار و بازتولید شود روزی از تریبون ملکه، روزی از تریبون اَبو اَرِّه بن‌سلمان و روزی از پستوی کاخ الیزه. اما این جسد نیمه جان با این تنفس‌ها جان نمی‌یابد و فقط زحمت خودشان را بیشتر می‌کند. بقول خواجه حافظ عرض خود می‌برند و زحمت ما می‌دارند.