- صفحه نخست
- |
- استان ها
- |
- بین الملل
- |
- سیاسی
- |
- چند رسانه ای
- |
- اقتصادی
- |
- فرهنگی
- |
- حماسه و جهاد
- |
- صبح صادق
- |
- صدای انقلاب
- |
- محرومیت زدایی
کارشناس و تحلیلگر اقتصادی گفت: «دستگاه‌های اجرایی در بخش رشد و جهش تولید برنامه‌ای ندارند یا به صورت جزیره‌ای و پراکنده کار می‌کنند؛ پس این حلقه مفقوده باید پر شود، یعنی همه دستگاه‌ها باید از مرحله شعار به عمل برسند و شعارها را به برنامه اجرایی برای توسعه تولید تبدیل کنند تا موفق به اجرای برنامه‌های توسعه‌ای تولید در کشور شویم.» 
«علی‌اکبر لبافی» کارشناس و تحلیلگر اقتصاد مقاومتی و معاون اسبق وزارت کار، تعاون و رفاه اجتماعی در گفت‌وگو با پایگاه خبری‌ـ‌تحلیلی بصیرت در زمینه چرایی عدم‌تحقق شعار سال‌های گذشته با محوریت « رشد و جهش تولید» گفت: «یکی از محورهای مهمی که در تحقق شعار سال بسیار مهم است، اینکه دولت‌ها برای تحقق شعاری که رهبر معظم انقلاب برای سال‌ها مشخص می‌کنند برنامه داشته باشند؛ چراکه آنچه رهبر انقلاب با عنوان شعار سال بیان می‌کنند، فقط عنوان‌کردن یک محور نیست؛ بلکه راهبردی برای توسعه اقتصاد است که در سال‌های گذشته بخش اعظم این راهبرد، روی توسعه تولید تکیه کرده است.»
وی در این باره توضیح داد: «برای هر شعاری که در آغاز سال نو رهبر معظم انقلاب بیان می‌کنند و آن را در وهله اول برای اجرا به مسئولان و سپس به عموم مردم خطاب می‌کنند، دولتمردان و همه دستگاه‌ها و نهاد‌های حاکمیتی حتی بخش خصوصی باید برنامه داشته باشد و هدفمند برای تحقق شعار سال وارد گود شوند؛ چراکه هر کلمه و هر بند شعار سالی که رهبر انقلاب مشخص می‌کنند به رشد و توسعه اقتصاد کمک می‌کند. به همین دلیل تمامی دستگاه‌ها و نهاد‌ها برای تحقق شعار سال باید پای کار باشند.» علی‌اکبر لبافی در پاسخ به این سؤال که حلقه مفقوده کار کجاست، گفت: «حلقه مفقوده عدم‌اجماع دستگاه‌ها و نهاد‌ها و عدم‌همراهی و هماهنگی با هم برای تحقق مسائلی است که به رشد تولید منتهی می‌شود. شعار سال از سوی دستگاه‌های دولتی نباید در حد و اندازه تابلو‌نویسی و سربرگ نامه‌های دولتی درج شود؛ بلکه لازم است تمام دستگاه‌های اجرایی با قوت تمام و هر آنچه در چنته دارند، وارد کارزار تحقق توسعه و جهش تولید شوند.» وی در این باره مثالی زد و گفت: «برای نمونه حمایت از کسب‌وکار‌ها یا شهرک‌های صنعتی برای رشد تولید بسیار مهم است. اگر دولت از بنگاه‌های متوسط و بزرگ و حتی بنگاه‌های کوچک حمایت کند، عملاً با اشتغالزایی و افزایش تولید، کمک شایانی به رشد و رفاه اقتصادی می‌شود؛ اما دولت‌ها بدون‌توجه به عایدی و خروجی که حمایت از بنگاه‌های بزرگ و متوسط برای اقتصاد ایجاد می‌کنند، هزینه‌هایی به آن‌ها تحمیل می‌کنند که میل به کار و تولید در اقتصاد ایران را می‌گیرد.» معاون اسبق وزارت تعاون و رفاه اجتماعی توضیح داد: «در سال‌های گذشته دولت و حاکمیت مکلف بود آب، برق و گاز را تا جلوی واحد صنعتی ببرد و زیرساخت‌های مورد نیاز تولید را فراهم کند؛ اما امروز متأسفانه این کار صورت نمی‌گیرد و خود تولید‌کننده و صاحب بنگاه تولیدی باید این هزینه‌ها را پرداخت کند، یعنی بخشی از پولی که باید صرف سرمایه‌گذاری در خرید ماشین‌آلات و احداث خط تولید شود، صرف هزینه تأمین زیرساخت‌ها می‌شود.» وی در ادامه تأکید کرد: «کمبود گاز در زمستان و کمبود برق در تابستان نیز منجر به تعطیلی یا کاهش شدید فعالیت شهرک صنعتی شده است. در چنین شرایطی نمی‌توان انتظار داشت شعار سال محقق شود و تولید رشد کند؛ بنابراین نه‌تن‌ها توسعه‌ای اتفاق نمی‌افتد؛ بلکه نمی‌توانیم از ظرفیت‌های موجود سرمایه‌گذاری استفاده کنیم و خواسته یا ناخواسته شاهد کاهش ظرفیت تولید و غیرفعال بودن واحد اقتصادی و تولیدی هستیم.» معاون اسبق وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی تصریح کرد: «علت اصلی عدم تحقق شعار سال این است که متأسفانه دستگاه‌های اجرایی آنچه می‌گویند متفاوت از عملکردشان است. دستگاه‌های اجرایی در بخش رشد و جهش تولید برنامه‌ای ندارند یا پراکنده و به صورت جزیره‌ای کار می‌کنند، پس این حلقه مفقوده باید پر شود؛ یعنی همه دستگاه‌ها باید از مرحله شعار به عمل برسند و شعارها را به برنامه اجرایی برای توسعه تولید تبدیل کنند تا موفق به اجرای برنامه‌های توسعه‌ای تولید در کشور شویم.»
