مقایسه ظرفیت، توان، نفوذ و گسترش مقاومت فلسطین از سال۱۳۸۳ تا به امروز که با پیروزی‌های مقاومت فلسطین در چند جنگ علیه صهیونیست‌ها طی این دو دهه همراه و باعث به بایگانی سپرده‌شدن آرمان بزرگ صهیونیست‌ها، یعنی نیل تا فرات شده است، نشان‌دهنده آن است که شرایط کنونی مقاومت فلسطین باید درس عبرتی برای صهیونیست‌ها و حامیان غربی‌اش باشد که بدانند تأثیر مستقیم این ترور‌های کور، باعث افزایش قدرت مقاومت و تعمیق آن در میان ملت فلسطین شده و همراهی و همگرایی بیشتر جهان اسلام و دیگر کشور‌ها با مقاومت فلسطین را در پی داشته و سبب شده است امروز مسئله فلسطین به مسئله اصلی جهان تبدیل شود و حمایت جهانی از فلسطین نیز به اوج خود برسد، البته صهیونیست‌ها در این حماقت تنها نیستند؛ نفوذ آن‌ها در ارکان سیاستگذاری امریکا سبب شده است این به اصطلاح ابرقدرت جهانی را هم به دنبال خود بکشند و آن‌ها تمام ظرفیت، آبرو و توان خود را نیز به پای حمایت از صهیونیست‌ها هزینه کنند. آنچه در روز‌های اخیر در جریان سفر رئیس جنایتکار رژیم‌صهیونیستی به امریکا و سخنرانی‌اش در کنگره امریکا که با تشویق حاضران مواجه شد، نتیجه آن اجرای سناریوی مشترک سازمان سیا و موساد در انجام عملیات موشکی علیه بخش دروزی‌نشین منطقه جولان بود و به بهانه آن رژیم‌صهیونیستی به لبنان حمله کرد که شهادت یکی از فرماندهان میدانی حزب‌الله را در پی داشت، حمله به مقر حشدالشعبی در عراق و ترور هنیه در تهران بخش‌های دیگر این سناریو است. 
نگاهی به موقعیت و شرایط رژیم‌صهیونیستی در سرزمین‌های اشغالی و نفرت جهانی که علیه این رژیم در جهان ایجاد شده است، در کنار ناتوانی و شکست این رژیم در برابر مقاومت مردم مظلوم غزه و ناتوانی در از‌بین‌بردن حماس و آزادسازی اسرا به رغم شخم‌زدن غزه، درستی این مدعا را اثبات می‌کند، به ویژه آنکه روند همگرایی ایجادشده در میان نیرو‌های جبهه مقاومت در مقابله با صهیونیست‌ها و تشدید مخالفت کشور‌های عرب و مسلمان با رژیم‌صهیونیستی و به حاشیه رفتن طرح‌های صلح، جلوه‌ای دیگر از این تحول است و این در حالی است که این رژیم در داخل نیز با بحران‌های متعدد اقتصادی، مهاجرت معکوس و تشدید چالش‌های سیاسی مواجه شده است. 
اما چند تحول نمایانگر آن است که در آینده نزدیک شرایط برای صهیونیست‌ها سخت‌تر می‌شود و همانگونه که اخیراً یکی از صهیونیست‌های باسابقه وعده داده، باید فروپاشی زودهنگام خود را شاهد باشند:
۱- ناتوانی حامیان رژیم‌صهیونیستی در تداوم حمایت از این رژیم به دلیل استمرار جنایت‌هایش علیه مردم مظلوم غزه که آن‌ها را با مخالفت‌های مردمی مواجه کرده است و حتی آثار آن را در تغییر حکومت‌ها در فرانسه و انگلیس هم می‌توان دید، به گونه‌ای است که حتی نامزد دموکرات‌ها در انتخابات امریکا جلسه سخنرانی نتانیاهو را ترک و پس از دیدار با وی، برقراری آتش در غزه را برنامه اصلی خود اعلام می‌کند و این در حالی است که مخالفت دیگر کشور‌ها با صهیونیست‌ها بسیار جدی‌تر شده و رژیم‌صهیونیستی هیچ گاه مانند شرایط کنونی در جهان منزوی نبوده است. اجرای سناریوی مشترک موساد و سیا در ترور فرماندهان مقاومت، خروج از انزوای صهیونیست‌ها و القای موفقیت آن‌ها در ادامه جنگ را دنبال می‌کند.
۲- تعمیق مقاومت مردم فلسطین به رغم تحمل بیش از ۳۰۰روز جنایات صهیونیست‌ها چه در غزه و چه در کرانه باختری، سبب شده است سران رژیم‌صهیونیستی هیچ چشم‌انداز موفقی را برای آینده خود نبینند، به ویژه آنکه این ترور‌ها عزم مردم فلسطین را در استمرار مقاومت جدی‌تر کرده و تداوم راه شهدا به آرمان اصلی بازماندگان تبدیل شده است.
۳- عزم نیرو‌های مقاومت برای مجازات سخت رژیم‌صهیونیستی و خونخواهی این شهیدان، به کابوسی برای سران رژیم و ساکنان سرزمین‌های اشغالی تبدیل شده است و از هم اکنون می‌توان رعشه آن را در مواضع سران کاخ سفید دید، زیرا به رغم شراکت در طراحی و اجرای جنایات صهیونیست‌ها، از آن اظهار بی‌اطلاعی می‌کنند و تمام ظرفیت دیپلماسی و نفوذ خود را در میان سران کشور‌های منطقه به کار گرفته‌اند تا نیرو‌های مقاومت را از خونخواهی شهدا و مجازات جنایتکاران بازدارند. 
۴-، اما پدیده بسیار مهم دیگر که روز پنج‌شنبه جهان شاهد آن بود، تشییع بی‌نظیر رهبر سنی‌مذهب مقاومت فلسطین در ام‌القرای شیعیان جهان و نماز رهبر شیعیان جهان بر جنازه این رهبر مقاومت فلسطین بود. این نماز پیام خاصی برای جهانیان در وحدت جهان اسلام و آن هم در میدان مقاومت دارد و به جرئت می‌توان گفت از صدراسلام تاکنون بی‌سابقه است. این وحدت و همگرایی که آثار آن در ابعاد دیگر نیز بروز یافته و سبب شده است در ماه‌های اخیر شیعیان بیشترین شهید را در حمایت از مقاومت فلسطین تقدیم کنند، چشم‌انداز روشنی را برای اعتلای اسلام در جهان و تحقق آرمان بلند امام (ره) در وحدت جهان اسلام ایجاد کرده است.

چگونگی نفوذ چین در میان فلسطینی ها

محمد مهدی مظاهری

چندی پیش، یکی از تحولات مهم غرب آسیا با میانجی گیری چین رقم خورد؛ چهارده گروه فلسطینی از جمله حماس و فتح، با میانجی‌گری پکن موافقت‌ کردند پس از جنگ، یک «دولت موقت آشتی ملی» در غزه تشکیل دهند. البته طرح چین تنها مربوط به ایجاد دولت آشتی ملی نیست؛ این طرح متشکل از سه گام درباره غزه است؛ گام اول تلاش برای تحقق آتش‌بس دائم و جامع در غزه در سریع‌ترین زمان ممکن و تضمین ورود کمک‌های بشردوستانه است. گام دوم پایبندی به اصل «فلسطینی‌ها در فلسطین حکمرانی می‌کنند» و تلاش و همکاری برای تقویت حکومت بعد از جنگ غزه است و گام سوم تلاش برای دستیابی فلسطین به عضویت کامل در سازمان ملل و اجرای راه حل تشکیل دو دولت است.
هر چند توافقات گروه‌های فلسطینی به ویژه دو گروه اصلی فتح و حماس مسبوق به سابقه است و در گذشته دوام و پایایی چندانی نداشته، اما به نظر می رسد در مقطع کنونی که جنگ در غزه با شدت و حدت تمام در جریان است، این تحول دارای پیام‌های جدید باشد و می‌تواند پیامدهای جدی برای منطقه و ساختار نظام جهانی داشته باشد.
در درجه نخست به نظر می رسد این توافق در مقابل طرح چند هفته پیش (۱۱ خرداد) جو بایدن، رئیس جمهوری آمریکا مطرح شده است که شامل آتش‌بس کامل، خروج نظامیان رژیم صهیونیستی از نواحی پرجمعیت در نوار غزه، آزادی برخی از اسیران و تحویل اجساد برخی از اسیران، بازگشت غیرنظامیان فلسطینی به منازل خود در نوار غزه و افزایش کمک‌های انسانی می‌شد. در حالی که طرح بایدن حاوی پیشنهاداتی زود هنگام و چه بسا موقت برای آتش بس در غزه می‌شد، طرح رئیس جمهور چین ایده‌هایی برای آینده تعاملات سیاسی گروه‌های فلسطینی و نحوه اداره کشور مستقل فلسطین دارد؛ رویکردی که نشان می دهد چین دیگر آن ابرقدرت منزوی نیست که تنها به دنبال رشد اقتصادی صرف باشد؛ بلکه نیم نگاهی نیز به بازیگری در مقیاس های جهانی و حل و فصل چالش های مزمنی همچون بحران فلسطین و اسرائیل دارد.
هر چند مخالفت اسرائیل با این توافق، احتمال عملیاتی شدن آن را کاهش می دهد، اما صرف ورود چین به این عرصه حاکی از آن است که این کشور در مسیر تبدیل شدن به یک ابرقدرت اثرگذار جهانی قرار گرفته و می‌کوشد در حوزه‌های مختلف اقتدار و یکه تازی ایالات متحده را به چالش بکشد.
نکته دیگری که از توافق گروه‌های فلسطینی در چین قابل برداشت است، این است که بر خلاف آمریکا که محدودیت های بسیاری برای مهار اسرائیل دارد و حتی در شرایط فعلی که جهان در برابر جنایات اسرائیل در غزه زبان به اعتراض گشوده، باز هم می‌کوشد منافع و خواسته‌های این رژیم را در طرح‌های خود لحاظ کند؛ چین ابر قدرتی بی طرف‌تر است، تحت تأثیر و فشار لابی صهیونیستی نیست و در نتیجه دلایل و منافع خاصی برای اعطای امتیازات ویژه به اسرائیل ندارد و تنها چیزی که برایش مهم است، امن کردن منطقه غرب آسیا برای پیشبرد طرح های تجاری و اقتصادی متنوع خویش است.

وزارت ارشاد و فصل اعتماد به مردم

مهرداد احمدی شیخانی

همیشه افتخارم این بوده که خود را یک فعال صنفی دانسته‌ام و ترجیحم آن است که هرجا خود را معرفی می‌کنم یا اگر دیگران صفتی برایم به‌ کار می‌برند، بگویند که فلانی یک فعال صنفی است. نمی‌دانم داستان «راچدایل» را می‌دانید یا نه؟ داستان راچدایل، سابق بر این و در زمانی که ما دانش‌آموز بودیم، یکی از مطالب درسی در کتاب فارسی بود که بعد از انقلاب از کتاب‌های درسی حذف شد. راچدایل شهری کوچک در انگلستان است که در قرن نوزدهم، 28 کارگر در آن یک شرکت تعاونی راه‌اندازی کردند و مقدمه‌ای شد برای یک کار گروهی که منافعش به صاحبان مشترک آن برسد. همان اتفاقی که به‌نوعی برای همکاران طراح گرافیک در کشور ما رخ داد و در ابتدای دهه 70، یک تعاونی تأسیس کردند و با تجربه حاصل از آن، «انجمن صنفی طراحان گرافیک ایران» را در سال 76 بنا نهادند؛ اولین نهاد صنفی در بین صنوف هنرهای تجسمی. یک نهاد واسط بین مردم و حاکمیت که مهم‌ترین کارش، تجمیع و هدفمندکردن خواسته‌ها و مطالبات اعضای خود از نهاد حکومت است و بیرون‌رفتن از فعالیت اتمیزه. از طرفی انتقال‌دهنده خواسته‌ها و نظرات حاکمیت به بدنه خود نیز هست و برای همین به آن نهاد واسط می‌گویند. نهادی که مطالبات هر دو سو را تبدیل به یک گفتار قابل فهم می‌کند؛ گفتاری که حدی از عقلانیت در آن نهفته است و مهم‌ترین ثمره‌اش دورشدن از خیال‌پردازی است. اما رسیدن به این سطح از گفتار و پرهیز از خیال‌پردازی، پروسه‌ای زمان‌بر است و ای‌بسا که از حوصله خارج شود و سر به ناکجاآباد ببرد. حتما می‌دانید که مجلس شورایی که پس از انقلاب مشروطه روی کار آمد، متشکل از نمایندگان صنوف بود و صنوف بنا بر آنچه در بالا آمد، تشکل‌های واسط بین مردم اتمیزه و حکومت متشکل هستند، اما به هزاران دلیل این روش برای نمایندگی مردم دیرپا نبود و هر‌چه بود، با کودتای 1299 بساطش جمع شد. اما واقعیت این است که نیاز به نهادهای واسط، یک نیاز ناگزیر برای تحکیم مدرنیته است؛ مدرنیته‌ای که چه بخواهیم، چه نخواهیم ناچار به ورود به آنیم؛ یعنی نمی‌توان اتومبیل داشت، خیابان داشت، چراغ راهنمایی و خط‌کشی عابر پیاده داشت، ولی فرهنگ عمومی و رفتارهای اجتماعی‌مان، پیشامدرن باشد، که حاصلش می‌شود همین نحوه رانندگی در کشورمان که به گفته‌ای بالاترین تلفات جاده‌ای جهان را داریم. 

و نمی‌شود که فقط انتظار داشته باشیم که رفتار اجتماعی‌مان در رانندگی مدرن شود و باقی موارد پیشامدرن باشد، که هرچه هست، در تمام وجوه زندگی‌مان این تغییر ضروری است؛ والا در همه سطوح، حاصل کارمان شبیه همان تلفات جاده‌ای‌مان خواهد شد. این مقدمه را گفتم که به مقصودم از نوشتن یادداشت برسم. انتخاباتی در کشور برگزار شده که نتیجه‌اش برگزیدن رئیس‌جمهوری است که طور دیگر رفتار می‌کند و طور دیگری حرف می‌زند. طور دیگر حتی اینکه در کشوری که دینی است، وقتی از نهج‌البلاغه شاهد مثال می‌آورد، گویی از کتابی جدید شاهد آورده است و سکناتش طوری است که اعتماد جلب می‌کند و امید می‌آفریند. نمونه‌ای برای مثال می‌آورم. سه سال پیش، وقتی در همین ایام، رئیس دولت سیزدهم مشغول معرفی اعضای کابینه خود بود، در بین اهالی هنر و فرهنگ ولوله افتاد در مخالفت با آن کسی که قرار بود وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی شود و بیانیه‌ها نوشته شد با ادبیاتی گاه تند و گاه ملایم در این مخالفت . اما حالا با انتخاب رئیس‌جمهور جدید و شیوه‌ای که در گزینش وزرا شکل گرفته، شاید برای اولین بار باشد که آن تشکل‌های صنفی که قرار است نهاد واسط بین مردم و حاکمیت باشند، خود را در آن جایگاه می‌بینند که نه به‌عنوان مخالف‌خوان، بلکه در کسوت مطالبه‌گر، از وزیر مطلوب خود حمایت کنند و این همان جایی است که تشکل صنفی معنا پیدا می‌کند، مطالبه براساس اثبات و نه نفی. به گمان من این از برکات این انتخابات و حتی مهم‌ترین وجه آن است که مثلا هفت نهاد صنفی تجسمی، به‌ طور مشخص از یک کاندیدا حمایت می‌کنند و به من هم این انگیزه را می‌دهند که به‌عنوان یک عضو از مجموعه صنوف تجسمی، دست به قلم ببرم و در پشتیبانی از این حرکت صنفی یادداشت بنویسم. اتفاقی که برای شخصی مانند من مایه مباهات است که صنوف تجسمی، نه به راه نفی بلکه در مقام اثبات قرار گرفته‌اند و این یعنی گامی بلند در راستای مدرن‌شدن یک جامعه. هرچند در‌این‌میان باز هم هستند کسانی که رفتارهای پیشامدرن دارند، اما اگر در نهایت، آنچه حاصل می‌شود معرفی کاندیدای صنوف باشد، صنوفی که اثباتا بیانیه داده‌اند و آن‌هم این‌قدر منسجم و هفت‌گانه، می‌توان امیدوار بود که دولت جدید در راستای وعده‌های خود گام برمی‌دارد و نتیجه کارش، اعتماد به مردم است. مردمی که دیگر نه اتمیزه، بلکه متشکل سخن می‌گویند. باشد که  چنین باشد.

قوام مقاومت بیش از قبل است

سیدمحمد بحرینیان

بزرگ‌ترین تشییع پیکر یک شخصیت اهل تسنن در تمام تاریخ، به دست شیعیان رقم خورده است. این رکورد صبح پنج شنبه ۱۱ مرداد ثبت شد. مردم تهران، چند روز پیش با لباس عزا، دور تابوت شهید هنیه همچون نگین انگشتر حلقه زدند و او را چنان تشییع کردند که گویی برادر یا پدر خود را از دست داده‌اند. پیش از این، بزرگترین تشییع مربوط به شیخ احمد یاسین و با حضور نزدیک به ۲۰۰ هزار نفر بوده است. پیام چنین وحدت شکوهمندی که از ملیت و مذهب فراتر رفته چیست؟
یک. از ابتدای تأسیس حرکت مقاومت اسلامی(حماس) در سال ۱۹۸۷، عموم رهبران و فرماندهان آن به شهادت رسیده‌اند. بنیان‌گذار و اولین رهبر حماس، شیخ احمد یاسین بود که همراه خانواده و اطرافیانش، در سال ۲۰۰۴ ترور شد و به شهادت رسید. پس از او، عبدالعزیز رنتیسی رهبری حماس را به عهده گرفت که در کمتر از یک ماه به شهادت رسید. پس از آن، جنبش حماس تصمیم گرفت برای جلوگیری از ترور، رهبران تشکیلات خود را معرفی نکند. شهید اسماعیل هنیه، رئیس دفتر سیاسی حماس و در واقع چهره بین‌المللی و نماینده حماس در مذاکرات و در تعاملات خارجی بود که در تهران به شهادت رسید.
دو. بین شهادت هنیه و شهادت رهبران پیشین حماس، تفاوت بسیار است. از همین روست که با وجود غم بزرگی که از شهادت او و تحولات اخیر فلسطین بر دلمان نشسته، می‌گوییم اوضاع فلسطین دردناک هست اما ترسناک نیست. اتفاقا آینده برای ملت فلسطین به‌شدت روشن و برای اسرائیل، ترسناک و تاریک است.
سه. پزشک معالج امام خمينی(ره) که در سال‌های پس از انقلاب تا پايان عمر مبارک ایشان، علائم حیاتی را اندازه می‌گرفت، نقل می‌کند که به تجربه متوجه شده بودیم فشار خون و ضربان امام با حوادث بزرگی مثل آغاز جنگ صدام علیه ایران یا شهادت بزرگان انقلاب هیچ تغییری نمی‌کرد. اما وضعیت عمومی ایشان با شنیدن خبر اختلاف امام جمعه و استاندار در یک استان کم‌جمعیت کشور دگرگون می‌شد. این یعنی امام بزرگوار ما، از جنگ و ترور و تجاوز خارجی نمی‌هراسید اما به شدت نگران اختلاف بود.
چهار. اسرائیل پیش از این نیز رهبران حماس را ترور کرده و چون توانسته بود با این ترورها، محور وحدت را از میان بردارد، عملا به اهداف خود رسیده بود. یادمان هست در سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷، حماس و فتح به عنوان دو گروه بزرگ فلسطینی، با هم به اختلاف افتادند و دامنه این اختلاف، به درگیری مسلحانه در خیابان‌ها هم رسید. تصور کنید که در حضور رژیم اشغالگر، دو گروه آزادی‌بخش میهنی، دشمن را رها کنند و به هم مشغول شوند. آن روزها سران صهیونیست، خنده مستانه سر می‌دادند اما باور نمی‌کردند روزی وضعیت معکوس شود.
پنج. واقعیت امروز چیست؟ آن مهم‌ترین اتفاقی که سال ۲۰۲۳ و ۲۰۲۴ را از تمام سال‌های پیشین متفاوت کرده کدام است؟ درست است که جبهه اسلامی و در کانون آن غزه، هزینه بسیاری داده اما دستاوردهایی بزرگ‌تر ایجاد کرده است. حقیقتا می‌توان گفت روزنه‌های روشنایی پایان اشغالگری امروز دیده می‌شود. این در حالی است که تا همین چند سال پیش، هیچ آینده‌ای برای مقاومت فلسطینیان متصور نبود.
شش. دستاوردهایی که از آن سخن می‌گوییم کدامند؟
الف. جریان مقاومت از ملیت‌ها عبور کرده است. در همین یک سال گذشته، حداقل از ۵ کشور مبدأ و به دستان رزمندگانی از بیشتر از ۵ کشور، به رژیم غاصب صهیونیستی حمله شده است. کنار هم قرارگیری فلسطین، لبنان، یمن، عراق، ایران و سوریه در برابر اسرائیل، اتفاقی بی‌همتاست.
ب. جریان مقاومت از مذاهب عبور کرده است. امروز به عکس سال‌های پیش، اصلا شیعه و سنی مطرح نیست. فعالان عرصه مقاومت، همه اعضای این جریان عظیم و رو به گسترش را برادر خود می‌دانند. رهبر شیعیان جهان بر رهبر شهید حماس که سنی مذهب است نماز می‌گزارد و بزرگ‌ترین تشییع تاریخ در میان رهبران اهل تسنن، برای شهید هنیه و روی دوش عزاداران شیعه انجام می‌شود.
پ. مقاومت از ادیان هم عبور کرده است. آزادی‌خواهانی از دین مسیح و یهود در کشورهای اروپایی و آمریکایی چفیه فلسطینی به گردن می‌اندازند و مواضع ضد اسرائیلی دارند.
هفت. از چه چیز باید ترسید؟
از اختلاف و چند دستگی. بدیهی است شهادت برای رهبران مقاومت و برای امت اسلامی افتخار است و ترس ندارد.
چه زمان باید خوشحال بود؟
زمانی که صدای بلند مظلومیت در حال شنیده شدن و اتحاد جریان حامی مظلوم رو به گسترش است. امروز همان روز است، الحمدلله.

 

تروریسم نتانیاهوی مستاصل

ثمانه اکوان

 آخرین تصاویر از اسماعیل هنیه در سفر به تهران، بعد از ترور او در محل اقامتش به ‌عکس‌ها و فیلم‌های ترند روز در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های بین‌المللی تبدیل شد. رهبر سیاسی حماس در سفر به تهران دیدارهای صمیمانه‌ای با مقامات عالی‌رتبه ایرانی داشت و بعد از آن با حضور در مراسم تحلیف مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهور جدید ایران، تصاویری را از همدلی و همراهی و اتحاد بین گروه‌های مقاومت و دولت و ملت ایران را به نمایش گذاشت که برای صهیونیست‌ها بشدت دردناک بود. نتانیاهو که سعی داشت با سفر به آمریکا و سخنرانی در کنگره آمریکا، اوج همراهی ایالات‌متحده با اسرائیل را به نمایش بگذارد، شاهد تصاویری از مجلس شورای اسلامی ایران بود که نشان می‌داد رهبران و نمایندگان گروه‌های مقاومت در صف اول میهمانان مراسم تحلیف رئیس‌جمهور ایران، همگی از نطق آتشین و کوبنده مسعود پزشکیان علیه صهیونیست‌ها استقبال کرده و با مشت‌های گره‌کرده شعار «مرگ بر اسرائیل» سر می‌دهند. این تصاویر البته اگر ترور شهید هنیه در تهران اتفاق نمی‌افتاد، شاید به این حجم و وسعت در رسانه‌های بین‌المللی بازتاب نمی‌یافت. 

رسانه‌ها حالا با اشاره به این تصاویر، این سوال را مطرح می‌کنند: آیا واقعا هنیه و کشورهای مقاومت پیروز میدان مبارزه با رژیم صهیونیستی بوده‌اند یا ترورهای سریالی انجام شده توسط این رژیم در غزه، بیروت و تهران، این رژیم را در آستانه پیروزی قرار داده است؟

تردیدهای زیادی درباره اثرگذار بودن ترورهای انجام شده بر عزم و اراده مردم فلسطین و همچنین گروه‌های مقاومت در منطقه در مقابله با جنایت‌ها و اشغالگری رژیم صهیونیستی وجود دارد. رسانه‌های بین‌المللی، از جمله رسانه‌های آمریکایی و صهیونیستی که بارها درباره احتمال پایین پیروزی نهایی بر مقاومت در غزه و منطقه به دولت نتانیاهو هشدار داده‌ بودند، حالا نیز نگرانی‌های جدیدی را مطرح کرده‌اند. تحلیلگران بر این عقیده‌اند ترورهای هدفمند و کور نمی‌تواند جایگزین پیروزی در میدان نبرد در غزه باشد. 10 ماه جنایت، کودک‌کشی و نسل‌کشی در غزه و ویران کردن ساختمان‌ها و از بین بردن اماکن مختلف این منطقه، نتوانسته در نهایت باعث پیروزی رژیم صهیونیستی در میدان نبرد شود. این رژیم نه‌‌تنها در عرصه نبرد میدانی توانایی از بین بردن گروه حماس یا آزاد کردن اسرای خود را ندارد، بلکه در عرصه بین‌المللی نیز با وجود حمایت‌های بی‌شائبه آمریکا در مجامع بین‌المللی، آبرویی برای خود باقی نگذاشته است. نتانیاهو که می‌داند پایان جنگ غزه، پایان عمر سیاسی او است و باید بعد از آن از عرصه قدرت کنار رفته و در سناریوی بدتر به زندان برود، تلاش دارد شکست در عرصه نبرد با نیروهای نظامی حماس را با ترور رهبران این گروه جبران کند اما ترور رهبران در هیچ برهه تاریخی، نتوانسته عزم ملت فلسطین را برای مقابله با اشغالگری دچار خدشه کند. بر همین اساس است که رسانه‌ها اعلام کرده‌اند تصویر اسماعیل هنیه در مجلس ایران و نمایش علامت پیروزی توسط او و رئیس‌جمهور ایران، تصویری است که سال‌ها در ذهن جهانیان باقی خواهد ماند. نتانیاهو می‌داند دیر یا زود باید شرایط آتش‌بس در غزه را بپذیرد و به‌ قول تحلیلگر اندیشکده مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی (CSIS)، پیروزی نتانیاهو تنها می‌تواند این باشد که پایان عملیات نظامی در غزه یا کاهش این عملیات را با شرایطی که خود مطرح می‌کند، بپذیرد. در ادامه این مطلب آمده است: «با این حال مرگ هنیه به‌ احتمال‌ زیاد روی عملیات‌های نظامی آینده حماس در غزه تأثیری نخواهد داشت. هنیه مداخله‌ای در عملیات‌های نظامی روزانه حماس نداشته و یحیی سنوار، رهبر نظامی این گروه مسؤول انجام این عملیات‌هاست. مرگ هنیه اما تأثیر بیشتری روی افزایش تنش‌ها در منطقه داشته و عدم قطعیت بیشتری را درباره آینده جنگ رقم خواهد زد». شکست صهیونیست‌ها در رسیدن به اهداف‌شان از جنگ در غزه را می‌توان با بررسی این اهداف به آسانی مشخص کرد. در روزهای ابتدایی این جنگ، نتانیاهو اهداف مختلفی را برای حمله به غزه اعلام‌کرد. او گفته‌ بود: «اگر صلح می‌خواهید، حماس را نابود کنید. اگر امنیت می‌خواهید، حماس را نابود کنید. اگر آینده‌ای برای فلسطین و منطقه خاورمیانه می‌خواهید، حماس را نابود کنید». به گزارش جروزالم پست، او در سخنرانی‌اش در کنگره آمریکا نیز خواهان پیروزی کامل بر حماس و از بین رفتن این گروه در غزه شده بود. 

او گفته ‌بود غزه باید غیرنظامی و غیررادیکال شود تا بتوان درباره صلح طولانی‌مدت سخن گفت. در همان زمان کارشناسان هشدار دادند رژیم صهیونیستی نمی‌تواند تمام نیروهای مبارز حماس و تمام شبکه‌های اجتماعی، مذهبی، آموزشی - نظامی و سیاسی حماس را نابود کند. 

در واقع نکته‌ای که به آن اشاره نمی‌شود این است که از بین بردن رهبران حماس، به ‌معنای از بین رفتن حماس، غیرنظامی شدن این گروه یا از بین رفتن تاثیرش بر مردم غزه نیست. در گزارش اندیشکده مطالعات استراتژیک و بین‌المللی آمده است: «کشتن اسماعیل هنیه راهی بوده است که نتانیاهو بر آن اساس می‌توانست ادعای پیروزی کرده و عملیات نظامی در غزه را کاهش دهد... قتل اخیر توسط اسرائیل، یک عملیات پرخطر و سرشار از ریسک برای شخص نتانیاهو بوده است؛ کسی که به نظر می‌رسد شخصا انجام این عملیات را تایید کرده است. با وجود اینکه این اقدام خطر افزایش تنش بین اسرائیل و ایران و گروه‌های مقاومت در منطقه را افزایش داده است اما در عین حال به نتانیاهو کمک کرده در بین افکار عمومی شهروندان اسرائیل، خود را پیروز میدان مبارزه با حماس جا بزند... با این حال هنوز مشخص نیست این استراتژی موفقیت‌آمیز باشد، چرا که این احتمال وجود دارد تلاش‌های اسرائیل برای از بین بردن رهبران حماس، با واکنش‌های شدیدی روبه‌رو شود. سال 2004 نیز زمانی که اسرائیل دست به حذف فیزیکی شیخ‌احمد یاسین، از موسسان حماس زد، راه برای ارتباطات کامل و بدون محدودیت حماس با ایران باز شد و به همین ترتیب روزبه‌روز بر خطر حماس برای اسرائیل افزوده شد. حذف رهبران حماس در طول تاریخ نشان داده این گروه همواره بعد از هر ترور، خود را بازسازی کرده است».

اندیشکده «چتم هاوس» نیز در تحلیلی بعد از شهادت اسماعیل هنیه در تهران نوشت: «اقداماتی از این دست تنها دشمنی و مخاصمه بین اسرائیل و محور مقاومت بویژه لبنان و ایران را تشدید می‌کند و باعث تأخیر در مذاکرات و برقراری آتش‌بس و آزاد کردن اسرای اسرائیلی می‌شود». البته این تشدید تنش‌ها به نفع رژیم صهیونیستی نیست اما تاکنون به نفع منافع شخصی نتانیاهو عمل کرده است. تحلیلگر این اندیشکده در ادامه آورده ‌است: «حذف فیزیکی هنیه به حماس لطمه چندانی وارد نمی‌کند، چرا که شاخه نظامی حماس و رهبران آن به ‌صورت مستقل عمل می‌کنند».

در ادامه این مطلب به سخنرانی نتانیاهو در کنگره آمریکا اشاره و خاطرنشان شده‌ است: «شاید تشویق‌های پیاپی نمایندگان کنگره آمریکا به‌ دلیل نوع نگاه آنها به انتخابات ریاست‌جمهوری در داخل کشورشان باشد و ذهن آنها مشغول این انتخابات و نتایج آن باشد (منظور نوع تأثیرگذاری لابی صهیونیستی بر منابع مالی نامزدهای انتخاباتی است) اما آنها توجهی ندارند که این تشویق و اجرایی شدن اهداف نتانیاهو در گسترش جنگ به‌ کل منطقه، جلوی آتش گرفتن و انفجار در منطقه را نمی‌گیرد. نتانیاهو هیچ تردیدی در کشاندن آمریکا به درگیری با ایران یا گسترش و تشدید تنش‌ها در منطقه ندارد، زیرا اهداف سیاسی محدود و شخصی‌ای را دنبال می‌کند. او می‌داند لحظه‌ای که گلوله‌ها از حرکت بازایستند و جنگ پایان یابد، باید پاسخ شهروندان خشمگین اسرائیلی را بدهد که چطور باعث تضعیف دموکراسی در منطقه و ناتوانی در پیش‌بینی حملات 7 اکتبر شد».

مقامات ارشد حماس بر همین اساس اعلام کرده‌اند اسرائیل با کشتن رهبران این گروه پیروز میدان نخواهد بود و این پیروزی، یک «پیروزی جعلی» است، زیرا تنها اهداف مدنظر نتانیاهو برای باقی ماندن در قدرت را تأمین می‌کند، نه اهداف رژیم صهیونیستی را. سامی ابوزهری از مقامات ارشد حماس ضمن بیان این مطلب، در گفت‌وگو با رویترز گفته ‌است: «حماس جنبش نهادهاست، وقتی رهبرانش می‌میرند، این جنبش از بین نمی‌رود». بر همین اساس است که آخرین تصویر اسماعیل هنیه در تهران، تصویر ماندگاری در عرصه بین‌المللی خواهد شد، زیرا به‌خوبی پیش‌بینی کرده است که پیروزی از همان نخستین دقایق روز هفتم اکتبر، برای حماس و مردم فلسطین به ‌دست آمده و اقدامات شخصی و رادیکال نتانیاهو و جنایت‌های ارتش این رژیم نمی‌تواند پیروزی‌ای برای این رژیم به ‌دنبال داشته ‌باشد؛ حتی یک پیروزی جعلی!