راجع به نقش و جایگاه دیپلماسی اقتصادی باید اذعان داشت؛ فارغ از نگاه دولتها به این موضوع، ما باید ساختار وزارت خارجه را بهگونهای بازنگری کنیم که فعالیتها و نگاه این وزارتخانه یک نگاه صرف سیاسی نباشد، اگرچه در دهههای گذشته بعضی از دولتها تمایل داشتند که وزارت خارجه فعالیت اقتصادی نیز داشته باشد و برخی از دولتها مأموریتهای این وزارتخانه را تنها سیاسی میدانستند. اما بهنظر میرسد بهطور کلی در ساختارهای موجود باید بازنگری شود. امروز بسیاری از فعالان اقتصادی گلهمندند که در کشوری که ایران فعالیت بازرگانی و تجاری بالایی با آن دارد، ما رایزن بازرگانی نداریم. اما در کشوری که مبادله آنچنانی با آنها نداریم، گاهاً چندین رایزن بازرگانی و اقتصادی فعالیت میکنند. از اینرو معتقدم حتماً باید در اتاقهای سهگانه، وزارتخارجه و دولت یک ساختار نهادینه و رسمی را برای کشورها با اولویت کشورهایی که ما با آنها رابطه تجاری داریم تعریف کنیم، یعنی برنامهای داشته باشیم که این رفتوآمدهای تجاری میان کشورمان با دیگر کشورها بهصورت دایم و بدون توجه به ملاحظات سیاسی و تا زمانیکه شرایط و ظرفیت آن وجود دارد، تداوم یابد. اقتصاد ایران با توجه به تنوع بالایی که دارد از این ظرفیت برخوردار است که روابط تجاری خود با کشورهای مختلف را بهشدت افزایش دهد.
برای نمونه کشور پاکستان با بیش از ۲۰۰ میلیون جمعیت یک کشور مسلمان بزرگ است که با ما مرز زمینی دارد، بهنحوی که فقط یک بازار ۶۰۰ میلیون نفری با توجه به همین چند کشور پیرامونی ما وجود دارد که بازار بسیار بزرگی است که هم به لحاظ فرهنگی قرابتهایی وجود دارد، هم ایران ظرفیت و امکان تولید کالا و صادرات برای آن بازارها را دارد. برای همین بهنظر میرسد ایران حتماً باید نهاد حاکمیت و دولت یک فکر اساسی برای این موضوع کند و افراد باتجربهای را از اتاقهای سهگانه برای این موضوع بهکارگیری کند تا اقتصاد ایران بتواند با اینها تبادلاتی داشته باشد. نکتهای که نباید از آن غافل شد، این است که ما هر چقدر ظرفیت و پتانسیل در داخل اقتصاد کشور داشته باشیم اگر این ظرفیت به تجارت و دادوستد با دیگر کشورها منجر نشود، چندان نمیتواند برای ما زایش داشته باشد، یعنی عملا این ظرفیتها نمیتواند به رشدهای اقتصادی پایدار و پیوسته منجر شود. اگر کشوری مانند چین چندین چند سال است که رشدهای اقتصادی دو رقمی را تجربه میکند تنها بهخاطر بازار تقاضای حدود ۵/۱ میلیارد نفری خودش نیست، بلکه بهخاطر این است که حجم سرمایهگذاریهایی که انجام میدهد با هدف جمعیت چندین میلیارد نفری است که با هدف گسترش دامنه تجارت خارجی آن شکل گرفته است. همین الان بزرگترین درگیری بلوک غرب با بلوک شرق یا همین درگیری چین و آمریکا نیز بر سر همین موضوع است، یعنی بزرگترین و چالشبرانگیزترین مسائل سر موضوعات تجاری است.