بازتعریف نقطه‌زنی

در بحبوحه‌ای از تنش‌های منطقه‌ای و در وضعیتی که بسیاری پیش‌بینی می‌کردند ایران به حملات رژیم صهیونیستی در دمشق یا اصفهان، پاسخی نمادین یا کاملاً نظامی خواهد داد، موشک‌های ایرانی به قلب یکی از مراکز به‌ظاهر علمی، اما کاملاً استراتژیک رژیم صهیونیستی اصابت کردند: مؤسسه علمی «وایزمن.» این هدف‌گیری، فراتر از یک پاسخ نظامی معمول بود؛ چرا‌که معنایی چندلایه و پیامی راهبردی در دل خود داشت؛ اکنون، مراکز مغزافزاری صهیونیست‌ها نیز در تیررس هستند.
مؤسسه وایزمن برای بسیاری، نامی آشنا در دنیای علم و فناوری است، اما در بطن ساختار قدرت رژیم صهیونیستی، این مؤسسه سال‌هاست نقشی فراتر از یک مرکز تحقیقاتی ایفا می‌کند. وایزمن، بخشی از زیرساخت دانشی ـ فنی ارتش رژیم صهیونیستی است. جایی که تحقیقات پیشرفته در حوزه‌هایی، چون هوش مصنوعی، نانوفناوری، فیزیک کاربردی، رمزنگاری کوانتومی، و زیست‌فناوری نظامی انجام می‌شود. بسیاری از پروژه‌های پنهان پدافند گنبد آهنین، توسعه موشک‌های رهگیر و سامانه‌های شناسایی و مداخله دیجیتال از دل همین مؤسسه و شبکه‌های متصل به آن بیرون آمده‌اند. بنابراین، هدف‌گیری این مرکز، تنها تخریب یک ساختمان نبود؛ بلکه پیام صریحی به نخبگان، تصمیم‌سازان و حامیان پنهان آن بود که امنیت دانشی رژیم صهیونیستی دیگر خدشه‌ناپذیر نیست.
در واکنش به این حمله، رسانه‌های صهیونیستی دچار نوعی سردرگمی آشکار شدند. روزنامه‌های راست‌گرا آن را «اقدامی جنون‌آمیز علیه دانش» توصیف کردند در حالی‌که تحلیلگران مستقل‌تری، چون «آلوف بن» در روزنامه هاآرتص، آن را «ضربه‌ای روانی به ساختار ذهنی اسرائیل» دانستند. 
اما شاید مهم‌تر از بازتاب داخلی، نوع نگاه رسانه‌های بین‌المللی به این واقعه بود. روزنامه «گاردین» این اقدام را «بازتعریف نقطه‌زنی» نامید و نوشت: «ایران به‌جای تکرار مدل‌های انتقامی گذشته، این‌بار دست بر نقطه‌ای گذاشته که نه‌تنها زیرساخت، بلکه پرستیژ علمی و استراتژیک اسرائیل را نشانه می‌رفت.» شبکه الجزیره هم در گزارشی مفصل، مؤسسه وایزمن را به‌عنوان «مرکز پیوند بین دانش و قدرت نظامی اسرائیل» معرفی کرد و از «پیام غیرقابل انکار ایران» سخن گفت.
از زاویه‌ای دیگر، ایران با این حمله، مخاطب چندگانه‌ای را هدف گرفت: از یک‌سو، برای افکار عمومی خود، پیام عزت و توانایی ارسال کرد؛ از سوی دیگر، برای رژیم صهیونیستی این هشدار را فرستاد که هر مرکز تصمیم‌ساز حتی در عمق سرزمین‌های اشغالی و حتی در لباس دانشگاه، می‌تواند در دایره پاسخ قرار گیرد و در سطحی فرا‌ملی، پیام مهم‌تری به قدرت‌های جهانی مخابره شد که اگر بخواهید ایران را تهدید کنید، پاسخ ایران فقط به سیستم نظامی شما محدود نخواهد بود.
در‌نهایت، حمله به مؤسسه وایزمن را باید نه تنها یک حمله، بلکه یک بازتعریف از دکترین امنیت ملی ایران دانست. این دکترین، بر اصل «پاسخ هوشمند، کم‌هزینه ولی پربازتاب» استوار شده است؛ مدلی که می‌تواند در آینده، موازنه‌های امنیتی را در کل منطقه دستخوش تغییر کند.