مردم نباید تنها بمانند!

موضوع حمایت از معیشت مردم با توجه به افزایش قیمت‌هایی که در ماه‌های اخیر، وضعیت زندگی را بر مردم سخت کرده است، از جمله مباحثی است که کارشناسان اقتصادی بر آن تأکید داشته و همواره خواستار آن هستند که دولت در این زمینه نسبت به برنامه‌های حمایتی، رویکردی جدی‌تر و غیر منفعلانه اتخاذ کند.
با اینکه از سال گذشته تا کنون بحث حمایت از معیشت مردم در قالب اعطای کالابرگ به خوبی دنبال شده و این راهبرد قابل تأیید و حمایت است؛ اما روند حمایتی به گونه‌ای نیست که حداقل برای اقشار ضعیف و آسیب‌پذیر جامعه، احساس آرامش ایجاد شود. 
از سوی دیگر مجلس شورای اسلامی بر این موضوع تأکید کرده که یارانه سه دهک درآمدی اول جامعه حذف می‌شود، حذف یارانه دهک‌های دارای درآمد بالا موضوع مهمی است؛ اما ناظر بر تحقق این موضوع که دولت نسبت به شناسایی درست دهک‌های ثروتمند و دارای درآمد اطمینان خاطر داشته باشد. با توجه به این موضوع که متأسفانه رصد و پایش‌های صورت گرفته در این حوزه آنچنان که باید و شاید درست نبوده است.
دولت خود را موظف به حمایت از معیشت مردم می‌داند؛ اما این حمایت به درستی تعریف نشده است.
قالب‌های گوناگون حمایتی باید مشخص شوند. حمایت‌های بهداشتی، درمانی، آموزشی و... از جمله ضروریات و اولویت‌هایی است که بیشتر مردم جامعه از جمله دهک‌های پایین درآمدی به شدت نیازمند آن هستند؛ لذا از این موضوعات بسیار مهم نباید غافل شویم، باید این موضوعات هم در لیست حمایتی دولت گنجانده شوند.
در بخش مسکن، اجاره بها معیشت قشر مستأجر را که اغلب کارگران و کارمندان با درآمد‌های ثابت و حداقلی هستند، تحت‌الشعاع قرار داده است و بخش قابل توجهی از درآمد آنها به سبد اجاره‌بها واریز می‌شود.
دولت متأسفانه به صورت قطعی و دقیق مشخص نکرده است که می‌تواند چه حمایت‌هایی از مردم داشته باشد. برای نمونه، دولت با کسری بودجه سنگینی که دارد و آثار منفی آن عموماً در ماه‌های آخر سال مشهود می‌شود، آیا می‌تواند به جز یارانه‌ای که در قالب کالابرگ به مردم می‌دهد، حمایتی در بخش کاهش نرخ دارو، یا حمایت‌هایی در شکل وام‌های کمک ودیعه با سود‌های پایین از مردم داشته باشد یا خیر؟
در وضعیت حساس کشور که بخش قابل توجهی از مردم تحت فشار‌های معیشتی هستند، حمایت دولت از مردم را نباید به حمایت درحوزه یارانه کالابرگ تقلیل داد؛ زیرا این حمایت‌ها تأمین‌کننده چند قلم کالا در ماه است؛ در حالی که مستأجران زیر فشار اجاره‌بها، هزینه‌های دارو، درمان و آموزش فرزندان خود قرار دارند؛ بنابراین به نظر می‌رسد در بخش حمایت دولت از اقشار ضعیف جامعه نیازمند بازنگری و بازتعریف واژه حمایت هستیم؛ اگر اینگونه نشود، به این معناست که دولت مردم را در مقابل این چالش‌های جدی تنها گذاشته است، چالش‌هایی که خطر آن را نباید کمتر از خطر‌هایی دانست که در حوزه امنیتی و نظامی کشور را تهدید می‌کند.