اختصاصی بصیرت:صبح میلاد سحرگاه نیمه شعبان سال 255 هجری قمری با طلوع خورشید وجود قطب دایره امکان، واسطه زمین و آسمان، حضرت بقیه الله الأعظم (ارواح من سواه فداه) منور و با نسیم دل انگیز حضورش عالم امکان عطرآگین شد و بدین ترتیب زمینه تحقق وعده خدای سبحان در پیروزی مستضعفان و امامت آنان فراهم شد: «ونرید أن نمن علی الذین استضعفوا فی الأرض ونجعلهم ائمه ونجعلهم الوارثین»(قصص:5). با تولد ولی خدا بهترین برکات بهره مردم می شود، زیرا او خیر اهل الارض است و اثر وجودی بهترین انسان زمین تمام زمین و اکنافش را بهره مند می سازد.نیمه شعبان شب مبارکی است که در فضایل، شباهت بسیاری به لیالی قدر دارد. فضیلت نیمه شعبان وقتی امام معصوم(ع) به دنیا می آید و به عبارت دیگر انسان کاملی از مخزن غیب تنزل پیدا می کند مانند آن است که قرآن کریم از مخزن غیب الهی تنزل پیدا کند و چون قرآن و عترت دو ثقل ثقیل و وزنه وزین نظام آفرینش هستند که از یکدیگر جدایی ندارند، حکم هر یک همانند حکم دیگری است. قرآن تجلی کتاب تدوینی خدا و انسان کامل معصوم تجلی کتاب تکوینی اوست. همان طور که با نزول قرآن در ظرف زمانی معین آن ظرف معهود قدر یافته و شب قدر می شود با تجلی امام معصوم و تنزلش از مخزن غیب الهی در ظرف زمان معین آن ظرف شخصی قدر پیدا می کند و شب قدر می شود، چنانکه همین جدایی ناپذیری سبب می شود که عظمت لیله القدر و شب نیمه شعبان از یکدیگر جدایی ناپذیر باشد. بدین جهت در روایات می بینیم همان طور که شب و روز قدر نسبت به سایر لیالی و ایام شهر الله المبارک فضیلت پیدا کرده است، شب و روز نیمه شعبان المعظم نیز به برکت بروز و ظهور عصاره آفرینش از خزانه غیب الهی برجستگی خاصی در میان سایر لیالی و ایام شهرالرساله والنبوه پیدا کرده است. البته این سخن درباره همه امامان معصوم (علیهم السلام) و مولد آنان صادق است، لیکن چون عصاره چهارده معصوم و عصاره همه انسان های کامل، خاتم الاولیا و خاتم الاوصیا، حضرت بقیه الله (ارواح من سواه فداه) است، این کلام درباره مولد او وارد شده است، از این رو نه تنها درباره شب قدر آمده است که در این شب دعای هیچ کس رد نمی شود مگر آن که عاق والدین، قاطع رحم، شارب الخمر باشد، یا در قلبش عداوت مومن باشد. وقتی از خامس الحجج حضرت باقر العلوم(ع) درباره فضیلت شب نیمه شعبان سوال شد، فرمود: با فضیلت ترین شب بعد از لیله القدر شب نیمه شعبان است و خدا در این شب فضل خود را بر بندگانش ارزانی می دارد و با منت و کرم خود آنها را می آمرزد، پس برای قرب به خدای سبحان در این شب تلاش و کوشش کنید؛ چون خدا قسم یاد کرده است که هیچ سائلی را ـ تا وقتی که امر ناپسند و گناهی طلب نکند - محروم نگرداند. آنگاه فرمود: این شب، شبی است که خدای سبحان برای ما اهل بیت قرار داده به ازای لیله القدر که برای پیامبراکرم(ص) قرار داده است.از این رو برخی از بزرگان برای تشریح این فضیلت فرموده اند: شب نیمه شعبان نیز در حد خود شب قدر است؛ چون اگر شب های سه گانه ماه مبارک رمضان ظرف نزول قرآن کریم است، شب نیمه شعبان، ظرف تجلی قرآن ناطق از ماورای طبیعت به نشئه طبیعت و جهان ماده است. در روای��ت نیز تعابیری هست که با قدر بودن شب نیمه شعبان تناسب دارد. نبی ا��رم(ص) در شب نیمه شعبان به عایشه فرمود: آیا نمی دانی این شب چه شبی است؟ این شب، شب نیمه شعبان است که اجل ها در آن نوشته می شود و ارزاق در آن تقسیم می شود. در این شب خداوند فرشتگانی را به آسمان دنیا و از آنجا به زمین نازل می کند، در نازل شدن به زمین ابتدا در مکه نازل می شوند. تقسیم ارزاق، نوشته شدن مرگ ها، نزول فرشتگان به صورت ویژه، از خصوصیات شب قدر است.البته شب قدر، متعدد و دارای مراتب است. بدین صورت که خدای سبحان در نیمه شعبان مراحل اولیه امور را تنظیم و تقدیر می کند و در شب نوزدهم و سپس بیست ویکم کامل تر کرده و در نهایت در شب بیست وسوم به مرحله نهایی می رساند. از امام صادق (ع) نیز روایت شده که پدر بزرگوارشان در پاسخ کسی که از فضیلت شب نیمه شعبان از ایشان پرسیده بود، فرمودند: این شب برترین شب ها پس از شب قدر است، خداوند در این شب فضلش را بر بندگان جاری می سازد و از منت خویش گناهان آنان را می بخشد، پس تلاش کنید که در این شب به خدا نزدیک شوید. همانا این شب، شبی است که خداوند به وجود خود سوگند یاد کرده که در آن درخواست کننده ای را، مادام که درخواست گناه نداشته باشد، از درگاه خود نراند. در بحارالانوار در مورد اهمیت این شب از زبان پیامبر اکرم (ص) اینگونه روایت شده است: من شب نیمه شعبان، خوابیده بودم که جبرائیل به نزدم آمد و گفت: ای محمد آیا در این شب می خوابی؟ گفتم: ای جبرائیل مگر این شب چه شبی است؟ جبرائیل گفت: این شب، شب نیمه شعبان است. ای محمد برخیز پس مرا از بستر خواب بلند کرد، آنگاه به بقیع برد و گفت: سرت را بلند کن و به آسمان بنگر.این شبی است که درهای آسمان در آن باز می شود: درهای رحمت. در «رضوان»، در «مغفرت» در «فضل» در «توبه» در «نعمت» در «جود» و در «احسان» و خداوند به عدد موها و پشم های گاو و گوسفند مردم را از آتش جهنم آزاد می کند، زمان مرگ را در آن ثبت کرده و به مدت یک سال روزی ها را تقسیم می کند؛ و هر چه را که در تمام سال اتفاق می افتد فرو می فرستد. محمد کسی که این شب را با گفتن «الله اکبر»، «سبحان الله» و «لا اله الا الله» و دعا نماز و قرآن خواندن و انجام اعمال مستحب و استغفار کردن زنده نگه دارد بهشت منزل و استراحتگاه او خواهد بود و گناهان گذشته و آینده اش بخشیده می شود. نیمه شعبان علاوه بر اینکه روز خجسته میلاد امام عصر (عج) است، فرصت معنوی مناسب و ارزشمندی برای راز و نیاز با خالق هستی و نزدیکی هرچه بهتر و بیشتر به معبود و کسب برکات الهی است.این شب از چنان اهمیتی برخوردار است که هم ردیف و هم پای شب های قدر است و از این موقعیت می توان چون شب های قدر ماه مبارک رمضان، برای کسب خیرات و برکات معنوی بهره برد و نهایت تلاش را برای کسب فیض داشت.حجت الهی که خیر اهل الارض زمان ماست، در سحرگاه نیمه شعبان سال 255 (هچ .ق) چشم به جهان گشودند و این شب مبارک که میلاد موفور السرور آن حضرت است، احتمال دارد شب قدر نیز باشد، همان گونه که به برخی اعمال لیالی قدر در این شب نیز سفارش شده است. در فضیلت شب نیمه شعبان نیز نبی مکرم اسلام (صلی الله علیه و آله) فرمود که: خداوند در شب نیمه شعبان به اندازه موی گوسفندان قبیله بنی کلب بندگانش را می آمرزد؛ «یغفر الله لیله النصف من شعبان من خلقه بقدر شعر معزی بنی کلب» و این سخن، کنایه از فراوانی آمرزیده شدگان در این شب مبارک است.کلام نورانی دیگری از امام صادق(ع) نشان می دهد نیمه شعبان نیز در حد خود، شب قدر و واجد یکی از درجات تقدیر امور است. ایشان در برابر این سنت با لیالی مبارکه قدر فرمود: «انها اللیله التی جعلها الله لنا أهل البیت بزاء ما جعل لیله القدر لنبینا صلی الله علیه و آله» همین طور که خداوند به پیامبر(ص) شب قدر مرحمت فرمود، به ما اهل بیت نیز نیمه شعبان را عطا کرد. امام باقر(ع) در پاسخ پرسشی درباره فضیلت شب نیمه شعبان فرمود که با فضیلت ترین شب پس از لیله القدر، شب نیمه شعبان است که خداوند در این شب فضل خویش را بر برندگانش ارزانی می دارد و با من و کرم خود آنان را می آمرزد، پس برای نزدیکی به خدای سبحان در این شب بکوشید؛ چون خداوند سوگند یاد کرده است که هیچ سائلی را ـ تا وقتی که امر ناپسند و گناهی نخواسته است- محروم نگرداند: «هی أفضل لیله بعد لیله القدر؛ فیها یمنح الله تعالی العباد فضله و یغفرلهم بمنه. فاجتهدوا فی القربه لی الله (تعالی) فیها، فنها لیله آلی الله تعالی علی نفسه ان لا یرد سائلاً له فیها، ما لم یسئل معصیه و... فاجتهدوا فی الدعاء و الثناء علی الله (عزوجل)»پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) در شب نیمه شعبان به عایشه فرمود که در نیمه شعبان اجل ها نوشته و ارزاق قسمت می شود و خدای عزوجل در این شب بیش از موی بزهای قبیله بنی کلب، بندگانش را می آمرزد و فرشتگان را به آسمان دنیا و از آنجا به زمین نازل می کند و در این نزول ابتدا در مکه فرود می آیند. شیوه صحیح بزرگداشت اعیاد شریف قرآن کریم بزرگداشت و گرامیداشت آیات خدا را از نشانه های تقوای قلوب و صفات متقیان می داند «و من یعظم شعائر الله فانها من تقوی القلوب» (حج:32) وجود گرامی امام معصوم(ع) از برترین آیات و نشانه های الهی است و تکریم و بزرگداشت او در ایام میلاد یا شهادت مصداق تعظیم شعائر خدای سبحان است. اما در بزرگداشت ائمه هدایت و به ویژه امام عصر(عج) کاری شایسته انجام است که در پرتو آن کشور امام زمان (عج) تا ظهور حضرتش به قدر امکان از خطرها مصون بماند. برخی از اعمال که در این اعیاد شریف صورت می پذیرد، مانند تهیه کیک های بزرگ، چراغانی های زیبا و ... در برخی موارد کاملاً بی ارتباط به میلاد شریف عصاره هستی است، به گونه ای که در چین کمونیست یا سایر ممالک الحادی و در عیدهای موهوم و بی اساسی که هیچ بهره ای از حقیقت ندارند این اعمال انجام می شود. در حالی که باید این جشن های بزرگ و ایام خجسته را به برنامه ها و اعمالی زینت داد که با مولود آن عید پیوند داشته باشد و چون از دستاوردهای ظهور حضرت بقیه الله الاعظم(عج) بلوغ عقول انسان ها و کشف گنجینه های فهم بشر است در چنین روزهای خجسته سزاست به اموری پرداخته شود که رشد و تکامل فهم و عقل انسان ها و منتظران آن حضرت را تأمین می کند. آنجا که تلاش برای فهم و رشد عقل صورت می گیرد شایسته بزرگداشت عید میلاد حضرت حجت بن الحسن و جایگاه اهل انتظار است.