پایگاه بصیرت / گروه ترجمه - پایگاه اینترنتی المونیتور 16 سپتامبر 2013 (26 شهریور) در مقاله‌ای به تأثیرات منطقه‌ای توافق روسیه و آمریکا در مورد سوریه پرداخت و نوشت: توافق روسیه و آمریکا و جلوگیری از حمله به سوریه سبب شد در خاورمیانه این امید به وجود آید که چنین همکاری می‌تواند برای کشمکش اعراب و اسرائیل[رژیم صهیونیستی] مفید باشد. در حالی که این هفته چهلمین سالگرد جنگ 1973 است، برخی می‌گویند که همکاری کنونی آمریکا و روسیه شبیه دوران جنگ سرد است. اما حضور و نقش‌آفرینی روسیه به عنوان قدرتی مهم می‌تواند برای خاورمیانه بی‌ثبات، پیامدهای مثبتی داشته باشد. روسیه با کشمکش خاورمیانه[غرب آسیا و شمال آفریقا] بیگانه نیست. دیپلمات‌ها و کارشناسان عرب‌زبان بسیاری در روسیه هستند. امسال جان کری، وزیر خارجه آمریکا، شش سفر به فلسطین و اسرائیل به‌منظور از سرگیری گفت‌وگوها صورت داده تا از اثرگذاری خود برای پایان این کشمکش طولانی‌مدت استفاده کند. اما گفت‌وگوهای کنونی صلح که برای نُه ماه برنامه‌ریزی شده، ظاهراً به جایی نمی‌رسد و آمریکایی‌ها موفق نشده‌اند به‌دلیل مخالفت‌های اسرائیل، مارتین ایندیک، فرستاده صلح خود را در گفت‌وگوها شرکت دهند.
در ادامه مقاله آمده است: از سرگیری مداخله روسیه در گفت‌وگوهای صلح احتمالاً به ایجاد تغییرات کلان نمی‌انجامد. روسیه از قدرت سیاسی و اقتصادی مانند آمریکا در روند صلح برخوردار نیست. فدراسیون روسیه 15 تا 20 میلیون مسلمان دارد و خود در جنگی تلخ با چچن‌ها درگیر بوده است. روسیه علیه اسلام افراطی موضع‌گیری جدی دارد و در واقع تروریسم داخلی خود را منبعث و الهام‌گرفته از اسلام افراطی می‌داند. روسیه متحد کشورهای اسلامی و غیرعربی میانه‌رو مانند اندونزی و مالزی بوده است و در عین‌حال، فاصله بیشتری با عربستان به عنوان کشوری محافظه‌کار و وهابی دارد. طی نشست اخیر گروه بیست، ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، تلاشی آگاهانه به‌نفع مالزی به جای عربستان داشت گفته می‌شود روسی‌ها پیشنهاد کرده‌اند به دلیل جمعیت بسیار مسلمانان خود، عضو سازمان کنفرانس اسلامی شوند.
در پایان مقاله آمده است: نقش روسیه در کشمکش خاورمیانه[غرب آسیا و شمال آفریقا] لزوماً به نفع فلسطینی‌ها نیست. در حال حاضر، عنصر مهم جمعیت اسرائیلی را بیش از یک میلیون یهودی روس‌تبار تشکیل می‌دهند که تقریباً تمام آن‌ها به زبان روسی تکلم می‌کنند و با سیاست و فرهنگ روسیه نزدیکی دارند. با وجود این، بیشتر یهودی‌های روسی از احزاب دست‌راستی مانند «اسرائیل بیتنو» به رهبری اویگدور لیبرمن، وزیر خارجه پیشین اسرائیل، حمایت می‌کنند. لیبرمن که خارج از دولت است، با اتهام فساد روبه‌روست و به مواضع ضدعربی و ضدصلح مشهور است. مقامات فلسطینی روابط دوستانه و مناسبی با مسکو داشته‌اند. بسیاری از فلسطینی‌ها می‌توانند روسی صحبت کنند و در روسیه تحصیل کرده‌اند. محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین، از دانشگاه مسکو فارغ‌التحصیل شد و با روسیه و سیاست‌های آن سازگار است. فعالیت مجدد کلیسای ارتدوکس روسیه در دوره پس از شوروی در سفرهای مسیحی‌های روسیه به سرزمین مقدس مشهود است. مراکز فرهنگی روسیه و نهادهای مذهبی این کشور در حال حاضر اراضی فلسطینی در شهرهایی مانند بیت لحم و اریحا را مورد توجه قرار داده‌اند. به‌طور کلی، نقش‌آفرینی روسیه در کشمکش اعراب و اسرائیل، نشانه‌ای مثبت برای فلسطینی‌هایی است که مشتاق تضعیف اثرگذاری سیاسی اسرائیل بر آمریکا هستند. اگرچه روس‌ها می‌توانند بر مواضع فلسطینی‌ها اثر بگذارند؛ اما نخواهند توانست آنچنان که بر معادلات سوریه اثر گذاشتند، بر معادلات فلسطین نیز اثر بگذارند. اگرچه آمریکا می‌تواند نفوذ و اثرگذاری مشترک بر کشوری مانند سوریه را بپذیرد؛ اما در مورد مسئله فلسطین و اسرائیل موضعی تدافعی‌تر در برابر قدرتی خارجی دارد که تلاش کند وارد حوزه نفوذ انحصاری آمریکا در منطقه شود.