بهترین راه برای توافق هسته‌ای با ایران
پایگاه بصیرت گروه ترجمه ـ روزنامه لس‌آنجلس تایمز ۳ نوامبر ۲۰۱۳ (۱۳ آبان) در مقاله‌ای به گفت‌وگوهای هسته‌ای ایران و غرب پرداخت و نوشت: دنیس راس و همکارانش راهبردی پیچیده برای مسئله ایران در این مقطع حساس تجویز کردند؛ چیزی که به نظر می‌رسد دولت اوباما در این مقطع حساس به آن عمل نکرده است. جای شگفتی نیست که راس از سال ۱۹۸۱برای تمام رؤسای جمهور به‌جز جورج دبلیو بوش ایفای نقش کرده است. متأسفانه از زمانی که وی و توماس دونیلون، مشاور سابق امنیت ملی، کاخ سفید را ترک کردند، سیاست خاورمیانه‌ای دولت اوباما فاقد انسجام و گاهی بر اساس اندیشه‌ای توهمی بوده است. دنیس راس و همکاران در مقاله خود به طور شفاف آورده‌اند که زمان، اندک است و اگر ما در حالی که گفت‌وگو می‌کنیم، به ایران اجازه دستیابی به توانمندی هسته‌ای بدهیم، رژیم بین‌المللی منع تکثیر به‌طور جدی به خطر می‌افتد. عربستان سعودی ممکن است از کره‌شمالی یا پاکستان تسلیحات هسته‌ای بخرد و تروریست‌های خاورمیانه[غرب آسیا و شمال آفریقا] نیز ممکن است در نهایت به تسلیحات کشتارجمعی دست یابند. جدی‌ترین تهدید علیه امنیت ملی آمریکا همچنان ایرانی مجهز به تسلیحات هسته‌ای است.
در پایان مقاله آمده است: امیدواریم رئیس‌جمهور آمریکا توصیه‌ها و دیدگاه‌های دنیس راس و همکارانش را بخواند و سیاست‌های دولت خود در قبال ایران را بر آن اساس تنظیم کند. در مقاله راس و همکارانش آمده بود در صورتی که توافقی واقعی با ایران صورت نگیرد، ایران در مسیر دستیابی به تسلیحات هسته‌ای پیش خواهد رفت. آمریکا تنها باید توافق در چارچوب مؤلفه‌های مشخص را پیگیری کند تا تضمین شود که توافق عملاً منافع آمریکا و متحدانش را محقق خواهد کرد. نخست، ایران باید نگرانی‌های طولانی‌مدت بین‌المللی را رفع کند. در گزارش ۲۰۱۱ آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای «نگرانی عمیق و فزاینده در مورد مسائل حل نشده برنامه هسته‌ای از جمله مسائل موجود در مورد ابعاد نظامی احتمالی» مطرح شده بود. ایران باید به‌سرعت به تمام این نگرانی‌ها پاسخ دهد. دوم، ایران باید به ملزومات حقوقی بین‌المللی پایبند باشد. چندین بار محکومیت ایران از سوی آژانس سبب شد که شورای امنیت سازمان ملل، ایران را «به تعلیق تمام فعالیت‌های غنیسازی و فرآوری و اجرای بدون تأخیر تمام اقدامات شفاف‌ساز مطابق درخواست آژانس در حمایت از تحقیقات جاری» ملزم کرد. ایران بارها درباره مشروعیت این قطعنامه‌ها مناقشه کرده و مدعی شده که ان‌پی‌تی به این کشور حق غنیسازی می‌دهد؛ اما چنین حقی وجود ندارد. سرپیچی ایران و نقض درخواست‌های قانونی بین‌المللی رژیم منع تکثیر را تهدید می‌کند. سوم، نباید به ایران اجازه داده شود که به توانمندی ساخت تسلیحات هسته‌ای دست یابد. نگرانی عمده در مورد برنامه هسته‌ای ایران این است که این کشور در آستانه تولید اورانیوم کافی برای ساخت تسلیحات هسته‌ای است. یک توافق مورد پذیرش نباید تنها دربرگیرنده تعلیق غنیسازی باشد، بلکه به عقب بازگرداندن روند این پیشرفت هسته‌ای نیز باید مد نظر قرار گیرد. چهارم، باید رژیم بازرسی دقیقی در مورد فعالیت‌های هسته‌ای ایران در دستورکار قرار گیرد و ایران باید با نظارت دقیق بین‌المللی بر برنامه هسته‌ای خود موافقت کند. پنجم، با ایران باید از موضع قدرت گفت‌وگو کرد. ایران اغلب از گفت‌وگوها به‌عنوان کسب امتیاز، تضعیف راه‌حل بین‌المللی و وقت‌کشی استفاده کرده است. موفقیت این گفت‌وگوها به درک ایران از پیامدهای منفی احتمال شکست گفت‌وگوها بستگی خواهد داشت.
بصیرت: دیدگاه دنیس راس و همکاران وی دیدگاهی افراطی و مبتنی‌بر باوری افراطی‌تر است. در باور آن‌ها باید دنیا حاکمیت سلطانی داشته باشد و باید آمریکا هم در این دنیا سلطانی کند. قوانین و ضوابط بین‌المللی در این دیدگاه جای ندارد و ترویج مبانی که این دیدگاه از آن برخاسته، دنیا را از آن‌ها منزجر می‌کند. شاید برای همین است که دولت اوباما دست‌کم در ظاهر به آن توجه نکرده و بیشتر تلاش می‌کند تا ادعاهایش همسو و مطابق با برخی از قوانین و ضوابط ناعادلانه بین‌المللی باشد، اما این را هم نباید از نظر دور داشت که دیدگاه افرادی مانند دنیس راس در لایه‌های تصمیم‌سازی دولت آمریکا فعال و تأثیرگذار است.