سایت بصیرت گروه ترجمه- خبرگزاری آسوشیتدپرس 23 نوامبر 2013 (۳ آذر) در مقاله‌ای به اتحاد راهبردی رژیم صهیونیستی و کشورهای خلیج‌فارس در برابر ایران پرداخت و نوشت: هنگامی که جان کری، وزیر خارجه آمریکا، ماه جاری به خاورمیانه[غرب آسیا و شمال آفریقا] سفر کرد، با اظهاراتی مشابه در مورد نزدیکی آمریکا به ایران روبه‌رو شد. به تهران اعتماد نکنید، تحریم‌ها را تشدید کنید و هرچیزی به جز توقف کامل برنامه هسته‌ای ایران، اشتباهی بزرگ است. کری در عربستان به دیدگاه‌های رهبران سعودی گوش داد. اسرائیل [رژیم صهیونیستی] و کشورهای عربی خلیج‌فارس به رهبری عربستان در این منطقه زمینه‌های مشترکی یافته‌اند؛ زبان سیاسی مشترک در مورد مخالفت با چشم‌انداز توافق هسته‌ای در ژنو که می‌تواند برنامه هسته‌ای ایران را مهار کند، اما عناصر اصلی آن از جمله غنی‌سازی اورانیوم را تغییر ندهد. تئودور کاراسیک، تحلیل‌گر امور امنیتی و سیاسی در مؤسسه تحلیل نظامی خاورنزدیک و خلیج‌فارس (مستقر در دوبی)، می‌گوید: «ضرب‌المثل دشمن دشمن من، دوست من است، در مورد ایران صدق کرده است... این شرایط برخی احتمالات جالب را رقم زده است.»
در ادامه مقاله آمده است: دان گیلرمن، سفیر سابق اسرائیل در سازمان ملل، می‌گوید: «به نظر می‌رسد شانس چندانی در مورد پیشرفت‌های دیپلماتیک مهم میان اسرائیل و پادشاهی‌ها و شیوخ حاکم خلیج‌فارس وجود ندارد؛ اما نگرانی‌های مشترک آن‌ها در مورد نفوذ و بلندپروازی‌های ایران سبب ایجاد تماس‌های پنهانی و روابط صمیمانه در امور دفاعی و سایر مسائل راهبردی شده است. نگرانی‌های فزاینده در مورد ایران می‌تواند فضای جدیدی برای همگرایی کشورهای خلیج‌فارس و اسرائیل فراهم آورد. دولت مورد حمایت ارتش در مصر که اخوان‌المسلمین (گروهی نزدیک به ایران) را کنار زد، می‌تواند در ائتلاف ضدایرانی در منطقه و درخواست از آمریکا برای تشدید مواضع علیه ایران نقش‌آفرین باشد. رهبران مصر به منابع مالی کشورهای خلیج‌فارس وابسته‌اند و به دنبال بازسازی روابط خود با اسرائیل هستند. پیمان صلح اسرائیل با مصر از سوی اخوان‌المسلمین مسئله‌ای تاریخی به شمار می‌رفت. سعودی‌ها و کشورهای خلیج‌فارس خط پولی و تسلیحاتی برای شورشیان سوری در جنگ نیابتی علیه ایران هستند. گروهی مرتبط با القاعده نیز مسئولیت حملات انتحاری علیه سفارت ایران در بیروت را به عهده گرفت. بسیاری، این حمله را انتقام علیه حزب‌الله و نقش آن در سوریه تلقی می‌کنند. در حال حاضر، اسرائیل ممکن است بتواند به دنبال کمک‌ها و اطلاعات عربستان در تضعیف حزب‌الله باشد.
در پایان مقاله آمده است: مئیر جاودان‌فر، تحلیل‌گر سیاسی متولد ایران در اسرائیل، می‌گوید: «یک توافق هسته‌ای... احتمالاً همکاری سیاسی پنهانی میان کشورهای خلیج‌فارس و اسرائیل را به‌ویژه در لابی‌گری در آمریکا و بروکسل تشدید می‌کند. «پس از بمب‌گذاری‌های بیروت، وزیر خارجه ایران، اسرائیل را عامل حملات خواند. حزب‌الله و مقامات سوری نیز انگشت اتهام را مستقیماً به سوی عربستان نشانه رفتند که حامی اصلی شورشیان سوری به شمار می‌رود. هفته گذشته نیز آژانس خبری سعودی‌پرس، گزارش ساندی‌تایمز بریتانیا را رد کرد که در آن آمده بود عربستان و اسرائیل در صورت شکست دیپلماسی، طرح‌های احتمالی برای حمله به ایران دارند. برای تحلیل‌گران خاورمیانه دشوار نیست که پیش‌بینی کنند میان اسرائیل و عربستان مشورت‌هایی صورت می‌گیرد. ریشه‌های هراس‌های مشترک آن‌ها از ایران بسیار مشابه است. عربستان سعودی و شرکای آن در خلیج‌فارس، مشتریان ثروتمند تسلیحات و هواپیماهای آمریکایی هستند؛ اما به پنتاگون از جمله ناوگان پنجم نیروی دریایی آمریکا در بحرین نیز اجازه می‌دهند در منطقه حضور داشته باشد. رهبران خلیج‌فارس در سطح آشکار از اسرائیل فاصله می‌گیرند؛ اما این فاصله به معنای جدایی کامل میان آن‌ها نیست. برجسته‌ترین نوع همکاری از سوی قطر بوده است که به شرکت تجاری اسرائیلی اجازه داده بود در قطر فعال باشد. دارندگان گذرنامه‌های اسرائیل عموماً از ورود به کشورهای خلیج‌فارس منع می‌شوند که دلیل آن، نبود روابط دیپلماتیک است.
بصیرت: گر چه این خبرگزاری آمریکایی بحث مذاکرات هسته‌ای ایران و گروه 1+5 را علت نزدیکی صهیونیست‌ها و برخی کشورهای منطقه با یکدیگر اعلام می‌کنند، اما شواهد و اسناد زیادی است که بسیاری از آنان از گذشته و در خفا ارتباطات تنگاتنگ اقتصادی، اطلاعاتی و سیاسی و... داشته‌اند و این قضیه بر کسی پوشیده نیست. حمله تروریستی علیه سفارتخانه ایران در بیروت هم کار صهیونیست‌ها و برخی از همین کشورها و البته غربی‌هاست. تهدیدات نظامی علیه ایران نیز بلوفی بیش نیست و صرفاً برای تأثیرگذاری برمذاکرات بوده و است. گرچه بزرگ‌نمایی و شیطنت این خبرگزاری درباره نزدیکی اعراب با صهیونیست‌ها و حمله احتمالی علیه ایران را نیز نباید از نظر دور داشت.