ناگفته های خواندنی از شخصیت پدر موشکی ایران

می&zwnj;خواست روی موشک&zwnj;هایش&zwnj; بنویسد&zwnj;ساخت&zwnj;شیعه !علیرضا آل یمیندیروز حوالی ظهر برای مصاحبه ای خارج از دفتر روزنامه بودم که تلفن همراهم زنگ خورد. از دفتر سردبیری بود، گفتند ادامه مصاحبه با خانواده شهید حاج حسن طهرانی مقدم را بیاور که فردا تمام صفحه کار شود. قسمت اول گفت و گو با همسر و دختر شهید طهرانی مقدم یکشنبه چاپ شد و قرار بود بخش دوم آن یکشنبه هفته آینده در همین صفحه فرهنگ مقاومت منتشر شود اما از صبح مردم تماس گرفته بودند که مصاحبه را کامل منتشر کنید و ... برخی هم برای آرشیوشان می خواستند و ... به این فکر می کردم که سال ها در گمنامی و بی نامی، بی مزد و بی ادعا، پای پادگان و آزمایشگاه و تحقیق و تجربه عرق بریزی و موسپید کنی و دست آخر جانت را بگذاری تا امروزحتی بچه حزب اللهی های لبنان هم تکیه بدهند به موشک های حاج حسن و به ریش سپر موشکی صهیونیست ها بخندند چه برسد به جوان های خودمان که تا قلدرهای مضحک ینگه دنیا از گزینه های روی میز حرف می زنند موشک های حاج حسن را در پیش رو می گذارند و نشانشان می دهند. آنچه می خوانید گفت و گوی کامل، با همسر و دختر شهید حاج حسن طهرانی مقدم است .ابتدا بپردازیم به آن چه بعد از شهادت حاج حسن طهرانی مقدم رخ دادهمسر شهید: به خاطرکار حساس ایشان بخصوص در این چند سال اخیر همیشه این احساس خطر را داشتیم که احتمال خیلی زیادی این حادثه برای ایشان پیش بیاید. خصوصا اینکه خود ایشان در ماه&zwnj;ها و روزهای آخر حالت عجیبی داشتند که این حالات حاجی برای من غیر عادی بود و من را به یک دلشوره و اضطراب عجیبی می&zwnj;کشاند. این اضطراب شاید نزدیک به شش ماه طوری بود که وقتی ایشان شب&zwnj;ها دیر می&zwnj;آمد، من در حیاط منزل دائما راه می&zwnj;رفتم و دعا می&zwnj;کردم. نه این حس که ایشان قرار است شهید بشود بلکه حس می&zwnj;کردم خطری دنبال ایشان هست و یک عده می خواهند او را از جایگاهی که دارد پایین بیاورند. من برای خودم ایشان را یک الگو و نمونه می&zwnj;دانستم. همیشه دعا می&zwnj;کردم که حاج حسن کسی است که سال های سال زحمت کشیده، تلاش کرده، از وجود خودش، از زندگی خودش، از بچه های خودش، از هر آنچه دوست داشته گذاشته برای کارش، از خدا می خواستم نتیجه&zwnj;اش عاقبت به خیری باشد و آن چیزی که خودش از خدا خواسته برایش فراهم شود. بعد از نماز مغرب و عشاء بود که خبر شهادتش را آوردند، خدا را شکر کردم، هیچ عکس العمل تندی نشان ندادم و این هم لطف خداست و فقط آیه "انا لله و انا الیه راجعون" به زبانم آمد. همیشه خودشان می گفتند تا وقتی من زنده هستم شما عزت دارید و وقتی من نباشم عزت شما خیلی بیشتر خواهد شد. من می گفتم ما دوست داریم همیشه شما باشید. مطلبی هم که دائم می گفتند این بود که کاری که ما می کنیم بسیارحساس است و اهمیت دارد و اصلا صرف ایران نیست که از این کار استفاده می&zwnj;کند بخصوص برای خودش این مهم بود که می گفت می&zwnj;خواهم روی این موشک&zwnj;ها بزنم "ساخت شیعه" و اعتقاد داشت این موشک&zwnj;ها در واقع اختراع شیعه است و بعدها خواهند فهمید که ما به اذن الله چه کار بزرگی انجام می دهیم همیشه می&zwnj;گفت به اذن خدا و کمک اهل بیت(ع) کاری خواهیم کرد که آیندگان خواهند فهمید چقدر اهمیت دارد. حتی آقا هم که آن روز اینجا تشریف آورده بودند و سه ربع - یک ساعت از شخصیت حاج حسن حرف زدند به این نکته اشاره کردند که حاج حسن در کار خودش آن قدر سریع و تند پیش می رفت که من نگه می&zwnj;داشتم و مانع می شدم که جلوتر نروید. واقعیت هم این است که ایشان تلاش می&zwnj;کردند تا به نتیجه برسند. من این طور احساس می&zwnj;کردم که با این پختگی که از جنگ و بعد از آن به دست آورده بود، فکرش شده بود فکر خدایی، عملکردها، کارکردها، تمام وجود ایشان شده بود الهی، حتی مقام معظم رهبری اشاره کردند که ایشان خالص و مخلص بودند.دختر شهید: سراپا اخلاص بودند.همسرشهید: بله سراپا اخلاص.با توجهی که ایشان نسبت به وجه بین&zwnj;المللی کارشان داشتند ظاهرا خارج از ایران هم شناخته شده بودند. به این واسطه شما هم دیداری با سید حسن نصرالله داشتید. درباره این دیدار بفرمایید.همسر شهید: بله. ما رفتیم بیروت و با تمام محدودیت&zwnj;های امنیتی جایی را قرار گذاشتند و ایشان آمدند دیدن ما. گفتند من به تبعیت از رهبر انقلاب خودم می&zwnj;آیم به دیدن خانواده شهید. ایشان خیلی با عظمت و بزرگی از حاج حسن یاد می&zwnj;کردند. برای خانواده ما هم غیر قابل باور بود که سید حسن نصرالله کجا، ما کجا! اما خب با تعریف&zwnj;هایی که ایشان کردند ...یعنی وقتی شما می رفتید لبنان نمی دانستید چنین قراری هست ؟همسر شهید: چرا گفته بودند و دعوت کرده بودند. بعد از شهادت حاج حسن فقط با یک پرواز ویژه از لبنان، برخی از مسئولین حزب&zwnj;الله آمدند اینجا برای تسلیت گفتن به خانواده. قبل از چهلم آمدند. آن&zwnj;موقع من از کسانی که مسئول این گروه بودند درخواست دیدار کردم. حاج حسن عاشق سید حسن بود و البته دائما هم دیدار داشتند. طوری که سید حسن شخصیت ایشان را کاملا می&zwnj;شناخت. به هر حال مقدمات دیدار را آماده کردند تا عید 91 و ترتیبی دادند تا ما برویم لبنان و ایشان را ببینیم.آن جلسه چطور برگزار شد؟دختر شهید: در لبنان بعد از چند بار جابه جایی که انجام دادند ما را داخل یک ساختمان بردند و بعد از مدتی خود سید حسن نصرالله تشریف آوردند و با زبان فارسی با ما صحبت کردند. ایشان بسیار نورانی بودند و ما بعد از حضرت آقا چنین روحانیت و عظمتی را در چهره کسی ندیده بودیم. گفتند من خیلی به ایشان ارادت داشتم و اگر ما در جنگ 33 روزه موفق شدیم به کمک موشک&zwnj;های ساخته شده توسط ایشان بود. از صلابت و همتشان خیلی صحبت می&zwnj;کردند. خیلی به ما تاکید می&zwnj;کردند که قدر رهبری را بدانید و می&zwnj;گفتند هر صحبت آقا که پخش می شود همان موقع گوش می &zwnj;دهیم و یادداشت می&zwnj;کنیم و عمل می&zwnj;کنیم. ایشان می&zwnj;گفتند عجیب است که در ایران بعضی&zwnj;ها به صحبت&zwnj;های آقا توجه نمی&zwnj;کنند. حتی در ابتدای صحبت، مهم ترین ویژگی پدرم را ولایت&zwnj;پذیری گفته بودند. مهم ترین ویژگی حاج آقا این بود که گوش به فرمان رهبری بودند و اگر بعضی وقتها میل و نظر خودشان چیز دیگری بود اما باز به نظر آقا توجه می&zwnj;کردند. جناب سید حسن گفتند در حزب الله حرف&zwnj;های آقا مثل گوهر می&zwnj;ماند و سعی می&zwnj;کنیم به آن خیلی توجه و تکیه کنیم. حاج آقا ضربه سختی به اسرائیل زد و ما باید سعی کنیم کاری نکنیم که فقدان این افراد حس شود و اسرائیل را خوشحال کند.این پرچم حرم اباعبدالله هم ظاهرا ایشان هدیه داده&zwnj;اند ...دختر شهید: بله. سید حسن از تک&zwnj;تک ما دلجویی کردند وگفتند من می&zwnj;خواهم بهترین چیزی که دارم به شما هدیه بدهم و دیدم با ارزش&zwnj;ترین چیزی که دارم پرچم امام حسین(ع) است که اخیرا برای من از گنبد حضرت اباعبدالله آورده&zwnj;اند و من این پرچم را به شما هدیه می&zwnj;دهم. ما هم این پرچم را قاب کردیم و گذاشتیم در این اتاق که حالت حسینیه دارد و هر هفته اینجا مراسم داریم. حالا واقعا خود ما همه تکیه گاهمان همین پرچم است.پس شهید طهرانی مقدم در رابطه با حوزه کاری خودش رابطه ی قوی با حزب الله لبنان داشت.همسر شهید: بله سید حسن نصرالله می&zwnj;گفتند هر زن شیعه&zwnj;ای که با امنیت در خیابان&zwnj;های لبنان قدم می&zwnj;زند مدیون حاج حسن و به برکت امثال حاج حسن طهرانی&zwnj;هاست.شما از ارتباط شهید طهرانی مقدم با حزب&zwnj;الله اطلاع داشتید؟دختر شهید: قبل از شهادت پدرم به دعوت شهید عماد مغنیه که معروف به حاج رضوان بود به لبنان رفتیم. من 13 – 14 س��لم بود. فکر نمی&zwnj;کردیم ایشان نفر دوم حزب&zwnj;الله باشند. مثل یک محافظ دنبال ما بودند و جاهای مختلف لبنان را نشانمان می&zwnj;دادند. ارتباط خیلی خوبی با پدرم داشتند. پدرم هم چیزی به ما نگفتند، که ایشان کی هست و چه مسئولیتی دارد. بعد از اینکه عماد مغنیه شهید شد به ما گفتند که ایشان همان کسی بود که در لبنان مهمانش بودیم. اتفاقا بعد از دیدار با سید حسن رفتیم منزل خانواده شهید عماد مغنیه و یک دیدار خیلی خوب و صمیمانه با آنها داشتیم با وجود اینکه به خاطر اختلاف زبان خیلی نمی&zwnj;توانستیم ارتباط برقرار کنیم اما جالب بود که روحیات و اهداف مشترکی داشتیم.یعنی در مورد فعالیت&zwnj;هایشان خیلی در منزل صحبت نمی&zwnj;کردند؟دختر شهید: بچه که بودم می گفتم بابا همه را تلویزیون نشان می&zwnj;دهد اما چرا شما را نشان نمی&zwnj;دهد. چرا نه خودت هستی که ما به دوستانمان نشانت دهیم نه در تلویزیون هستی. اما هیچ وقت به ما نمی&zwnj;گفت که این کارها که تلویزیون نشان می&zwnj;دهد کار ماست ��ن��ا چیزی که این اواخر که بزرگ تر هم شده بودیم گفتند این بو�� که ما کاری داریم می&zwnj;کنیم که امیدواریم به واسطه آن مقدمات ظهور فراهم شود، وقتی حضرت بقیه الله تشریف بیاورند شاید از این ابزار استفاده کنند. اگر شما هم صبور باشید در اجر این&zwnj;کار شریک خواهید بود. یعنی یک چیز خیلی بزرگ و آرمانی را برای ما نشان می&zwnj;دادند و ما انرژی زیادی می&zwnj;گرفتیم. شاید حضورشان در منزل کمیت نداشت اما کیفیت داشت. یعنی به ما انگیزه می دادند و ما هم فکر می&zwnj;کردیم داریم کاری انجام می&zwnj;دهیم . این ویژگی خیلی جالبی بود که این&zwnj;همه کار انجام دهد به اسم افراد دیگر حالا یک وقت در فضای جامعه است اما در منزل هم حتی وقتی این پیروزی&zwnj;ها از تلویزیون نشان داده می&zwnj;شد نمی&zwnj;گفت در این کار سهم داشتم. ما حسرت می&zwnj;خوریم که چرا نمی&zwnj;دانستیم ایشان چنین کارهای بزرگی را انجام می&zwnj;دهد.همسر شهید: رفتارشان طوری بود که آدم حس می&zwnj;کرد اصلا در جریان نیستند به نظر می&zwnj;رسید آن قدر درگیر کارهای تخصصی خودشان هستند که اصلا خبر ندارند در لبنان و در جنگ 33 روزه چه خبر است. بعضا بچه ها از ایشان می&zwnj;پرسیدند که بابا اخبار لبنان را می&zwnj;بینی؟ می&zwnj;گفتند بله پیروز می&zwnj;شوند و اسرائیل هیچ وقت نمی&zwnj;تواند کاری کند. فقط با همین لفظ تمام می&zwnj;کردند.دختر شهید: من از دبیرستان به بعد خیلی دوست داشتم از زندگی شهدا بدانم مدام سوال می&zwnj;کردم. می&zwnj;خواستم از همت یا باکری تعریف کند. زمان جنگ یک بار همه این فرماندهان را دعوت کرده بودند منزل و من این را از مادر بزرگم شنیده بودم. این همه با هم بهشت زهرا می&zwnj;رفتیم هیچ&zwnj;وقت حتی یک خاطره تعریف نکردند که من با شهید همت این کار را کردیم یا با شهید صیاد این خاطره را دارم. وقتی حضرت آقا فرمودند سراپا اخلاص بود، واقعا همین طور است. یعنی ایشان در منزل هم خیلی این مسائل را مطرح نمی&zwnj;کردند. چند وقت پیش در خیابان&zwnj;ها عکس 10 تن از این شهدای اسطوره&zwnj;ای را زده بودند. همت، چمران،صیاد،پدرم و... واقعا غبطه خوردم که پدرم همطراز این شهدا بوده ولی هرگز خودشان را مطرح نمی&zwnj;کردند و کسان دیگر را نشان می دادند. آن قدر اسطوره های دیگر را با انگشت به ما نشان می&zwnj;داد که ما غفلت کردیم از اینکه ببینیم صاحب این انگشت کیست و خودش را هم ببینیم.یک بعدی از شهید طهرانی مقدم که چندان توجهی به آن نشده توجه ایشان به ورزش بود. چطور با این&zwnj;همه مشغله کاری می توانست وقت برای ورزش بگذارد؟همسرشهید: اتفاقا دانشجویان زیادی می&zwnj;پرسیدند از من که چطور ایشان با این همه فعالیت&zwnj;هایی که داشتند در هر کاری که وارد می&zwnj;شدند نفر اول بودند هم در کار خودشان موفق بودند هم در ورزش. آن هم نه اینکه محدود شود به یک باشگاه رفتن، بلکه؛ کوه می رفتند، آن&zwnj;هم به سخت&zwnj;ترین شکلش یعنی مشکل&zwnj;ترین قسمت کوه را انتخاب می&zwnj;کردند. دماوند، سبلان و تمام قلل و ارتفاعات را می&zwnj;رفتند. خارج از کشور هم برای اورست برنامه&zwnj;ریزی کرده بود. تمام دفاتر و برنامه&zwnj;ریزی&zwnj;هایش هست اما از لحاظ امنیتی اجازه نداشت. بعد از سال 90 برنامه ریزی کرده بود که به قله اورست صعود کند. این طور نبود که دو ساعت دوچرخه ثابت پا بزنند دائما ورزش می&zwnj;کردند گاهی می&zwnj;گفتم ورزش را کمتر کن. می&zwnj;گفت من با ورزش زنده&zwnj;ام، با ورزش نفس می&zwnj;کشم اگر جسم خودم را آماده نکنم نمی&zwnj;توانم فکرم را راه بیندازم. دو هفته قبل از شهادتشان برف خیلی سنگینی آمد، ایشان تنها رفته بودند کوه وقتی آمدند از شدت سرما تمام صورتش قرمز شده بود. با حال خیلی خسته&zwnj;ای برگشتند منزل. گفتم حاج حسن واقعا انصاف است تنهایی بروید کوه با وجود اینکه این&zwnj;همه محافظ دارید، می&zwnj;گفت نه مشکلی نیست، این ورزش من را نگه می دارد فکرم آنجا کار می کند. وقتی می&zwnj;رفت کوه حتما بعدش یک پروژه سنگین راه می&zwnj;انداخت یعنی تمام این مسیر را در باره پروژه&zwnj;اش فکر می&zwnj;کرد. غیر از کوه&zwnj;نوردی، صخره نوردی، یخ نوردی، شنا و دوچرخه سواری هم می&zwnj;کردند. تو همین پادگان مدرسی که سانحه رخ داد روزی دو ساعت دور پادگان می&zwnj;دوید. اعتقاد داشت با جسم قوی باید برویم سراغ کارهای بزرگ. اگر مسافرت می&zwnj;رفتیم متناسب با آنجا امکانات ورزش را هم همراه می بردند. هر جا بود می&zwnj;رفت می&zwnj;دوید. اما به هیچ عنوان اهل این که دائم گوشی موبایل دستش باشد و کارها را چک کند نبود.وقتی وارد خانه می&zwnj;شد کار خودش را پشت در می&zwnj;گذاشت و می&zwnj;آمد. اگر خیلی کار فوری پیش می&zwnj;آمد تماس می گرفتند که باز هم تذکر می&zwnj;دادند. معمولا آقایانی که خیلی پر کار هستند 3 تا تلفن همراه دارند.در مسائل سیاسی موضع شان چطور بود خصوصا در سالهای اخیر ؟همسرشهید: اوجش در فتنه 88 بود. حاج حسن اعتقاد داشت هر آن چیزی که در مسائل سیاسی اتفاق می&zwnj;افتد باید از مقام معظم رهبری تبعیت کنیم و کسی که مرادش رهبری باشد با گوش دادن دقیق به صحبت&zwnj;های آقا آن چیزی که باید بگیرد، می&zwnj;گیرد. قضیه فتنه 88 دائم با فامیل و بستگان خصوصا جوان&zwnj;هاصحبت می&zwnj;کردند ومی گفتند همه رفتنی هستند، هیچ کس نمی&zwnj;ماند، شما ببینید آقا چه می&zwnj;گویند. دقیق صحبت های ایشان را گوش دهید. تکیه&zwnj;گاهشان رهبر معظم انقلاب بود. من در 28 سالی که با ایشان زندگی کردم هرگز ندیدم از هیچ فرد خاص، گروه خاص و حزب خاصی دفاع کنند. می&zwnj;گفتند همه لغزش دارند. بالاخره مال دنیا یقه افراد را می&zwnj;گیرد همه امتحان پس می&zwnj;دهند. شما فقط مقام معظم رهبری را ببینید که چه می&zwnj;گویند. ملاقات&zwnj;های خصوصی هم با رهبری داشتند. بعضی روزها آن قدر خوشحال می شدند که ما کاملا حس می&zwnj;کردیم و وقتی سؤال می&zwnj;کردیم می&zwnj;گفت امروز با آقا ملاقات داشتم.پس زیاد می&zwnj;رفتند خدمت آقا ؟همسر شهید: هر وقت که نیاز بود. کسی نبود که وقت آقا را بگیرد. مثبت نگر بود. جایگاه رهبری طوری ست که همه می&zwnj;روند منفی&zwnj;ها را می&zwnj;گویند و گله&zwnj;گذاری کنند، یا دنبال حل مشکلی هستن اما ایشان می&zwnj;گفتند من وقتی آقا را ملاقات می کنم که دستم پر باشد، باید ایشان را خوشحال کنم. چون ایشان مشکلات و سختی ها را می&zwnj;داند، هنر آن است که من با دست پر خدمت ایشان برسم. یعنی اگر دست پر نبودند، نمی رفتند ملاقات. من ندیدم در این چند سال که حاج حسن گله ای از جایی داشته باشد و برود این گله را به رهبری کند.دختر شهید: خیلی هم می رفتند پشت سر ایشان به آقا می&zwnj;گفتند. ما بعد از شهادتشان متوجه شدیم. خیلی&zwnj;ها بودند که نمی توانستند این سرعت و پیشرفت را از ایشان ببینند و حتی ...همسرشهید: حالا این حرف ها گفتن ندارد ...متاسفانه بعضی آدمها که می خواستند سریع به جایی برسند جلو راهش سنگ می&zwnj;انداختند.یعنی چه حرفهایی می زدند؟همسر شهید: می&zwnj;گفتند کاری که حسن طهرانی مقدم می&zwnj;کند بودجه مملکت را به هدر می&zwnj;دهد. اصلا چه نیازی هست که کشور موشک داشته باشد. باید پولش جای دیگر صرف شود. در حالی که ایشان سعی می کردند با کمترین نیرو و با حداقل امکانات کار کنند اما باز برخی نمی&zwnj;توانستند موفقیت&zwnj;هایشان را ببینند. اینکه گفتم 6 ماه قبل از شهادت ایشان دلهره&zwnj;های عجیبی داشتم چون حرف&zwnj;هایی می&zwnj;شنیدم که احساسم این بود که عزت ایشان را می خواهند ببرند زیر سؤال. دیگران به ایشان می&zwnj;گفتند شما علم و تخصص ندارید و نمی توانید پیشرفت کنید اما آقادر مورد ایشان فرمودند دانشمند برجسته. در زمینه موشکی ایشان جهادی جلو رفته بودند. زمان برای دانشگاه نگذاشت که بشود پرفسور و وقتی 50 سالش شود تازه برود تجربه کند. پله&zwnj;ها را با مدرک طی نکرد. ایشان فوق لیسانسش را در دانشگاه علم و صنعت بعد از جنگ ادامه دادند. وقتی رفتند دانشگاه بعد از یک ترم می&zwnj;گفتند این دانشگاه برای من خسته کننده و تکراری است. می&zwnj;گفت آن قدر عمر ما کوتاه است که ما باید ثمره&zwnj;های بزرگ و عالی داشته باشیم تا یک جامعه شیعه بتواند پیشرفت کند. اگر ما خودمان را محدود به دانشگاه کنیم نمی&zwnj;شود پیشرفت کرد باید سرعتمان بیشتر باشد دانشگاه هم باید باشد.دخترشهید: به خاطر پژوهش هایی که کرد دکترای افتخاری هوا فضا از تربیت مدرس گرفت، دانشگاه صنعتی شریف هم دکترای افتخاری شیمی دادند. مبدع سوخت جامد موشک بود. سوخت مایع موشک مشکل دارد و بعد از پرتاب سریع عملیاتی نمی شود، می خواستند سوخت جامد را راه اندازی کنند. رفتند استاتید دانشگاه را بیاورند که با تحقیق این سوخت جامد را به دست بیاورند اما به خاطر شرایط مالی که آنها گذاشته بودند امکان همکاری پیش نمی&zwnj;آید. پدرم خودش دست به کار می&zwnj;شود به آزمایشگاه می&zwnj;رود و شروع می&zwnj;کند به تحقیق. دیگران می&zwnj;گفتند از کنار سوله که رد می شدیم به دلیل بوی مواد شیمیایی نمی توانستیم تحمل کنیم. پدرم ماسک می&zwnj;زد و کار می&zwnj;کرد. شب&zwnj;ها که می&zwnj;آمد منزل چشم&zwnj;هایش کاملا قرمز بود ظاهرا مواد کارشان بسیار آزار&zwnj;دهنده بود اما با همه سختی&zwnj;ها بالاخره خودشان توانستند مبتکر سوخت جامد شوند.اطلاع دارید چطور شد که وارد این فضای علمی شد؟ به هر حال او یک نظامی بود.دختر شهید: عمه&zwnj;ام شیمی خوانده بود و می&zwnj;گفت پدرم از نوجوانی به این بحث&zwnj;ها علاقه داشت. زمان انقلاب سؤال می&zwnj;کرد چطور می&zwnj;شود یک کوکتل مولوتوف را تقویت کرد و قدرت انفجارش را بالا برد.بازتاب فعالیت&zwnj;ها و موفقیت&zwnj;های شهید طهرانی مقدم بعد از شهادت ایشان در بین مردم چطور بود؟دختر شهید: همین تازگی ها که مستندی ساخته شد با عنوان مردی با آرزوهای دوربرد که اطلاعات موشک را کامل می&zwnj;داد من پیامک&zwnj;های این برنامه را دیدم تعداد زیادی پیامک آمده بود و مردم گفته بودند که ما روحیه&zwnj;مان از صفر رسید به صد. خیل��&zwnj;ها نوشته بودند ما رشته&zwnj;مان را عوض می&zwnj;کنیم. باعث شده بود اعتماد به نفس و عزت مردم زیاد شود. آن&zwnj;موقع که این پیامک&zwnj;ها را می&zwnj;خواندم یاد حرف پدرم می&zwnj;افتادم که می&zwnj;گفت ما داریم کاری می&zwnj;کنیم که الان قدر ما را نمی&zwnj;دانند کمی بگذرد معلوم می&zwnj;شود ما چه خدمتی انجام می&zwnj;دهیم. یعنی حتی گزارش این کار باعث می شود مردم به این برسند که می&zwnj;توانند پیشرفت کنند و این باعث غرور ملی می&zwnj;شود. ایشان به جوان&zwnj;ها می&zwnj;گفتند شما که کنار من کار می&zwnj;کنید با آن کسی که در هاروارد و آکسفورد کار می&zwnj;کند فرقی نمی&zwnj;کنید. اگر آنها می&zwnj;توانند ما هم می&zwnj;توانیم. ما یک چیزی داریم که آنها ندارند و آن هم تمسک به اهل بیت است. خیلی توسل به حضرت زهرا داشتند و در منزل همیشه مراسم روضه برگزار بود و این ها نشان می داد که عمل و عقیده شان گره خورده است.بازخوردهای خارجی چطور بود ؟دختر شهید: اولین بازخورد در روزنامه&zwnj;های اسرائیلی بود که تیتر اولشان شد. در بی بی سی اعلام کرده بودند بعد از شهادت شهید صیاد هدف اصلی منافقین و امریکا حسن طهرانی مقدم بوده&zwnj;است. از همان سال 76 به بعد ما جای ثابتی زندگی نکردیم من نیمی از سال را در یک مدرسه بودم و نیم دیگر را در مدرسه&zwnj;ی دیگر. خانه به دوش بودیم، گاهی اصلا تهران نبودیم. دشمنان ایشان را بهتر می&zwnj;شناختند تا ما. خیلی ها مأمور شده بودند برای این&zwnj;که ایشان را ترور کنند. بعد از شهادت ایشان هم شادی و خوشحالی شان را نشان دادند. اما چیزی که مستقیما مربوط به ایشان باشد فعالیتشان در بحث کمک به شیعه بود، در هر جای جهان که باشد. خیلی نیرو تربیت کردند و به کشورهای مختلف فرستادند. هم فلسطین هم سوریه هم لبنان. سید حسن اشاره کرد همه این ها از آموزه&zwnj;های حاج حسن است. یعنی تجهیزات ابتدایی و علمش رو منتقل کردند. خیلی&zwnj;ها هم آمدند ایران و آموزش دیدند.کسی که حیاتش پر برکت باشد قطعا بعد از شهادتش هم برکاتی خواهد داشت. بعد از شهادت ایشان بعد معنوی یا فضای جدیدی را حس کردید که برایتان باز شده باشد؟همسر شهید: شهادت ایشان باعث رشد خانواده شد. به ظاهر می&zwnj;گوییم که ایشان الان نیست، اما من خودم شخصا حضور ایشان را درک می&zwnj;کنم.قبلا اگر ایشان نبودند، مثلا چند هفته ماموریت بودند، نبودند ما خیلی با مشکل روبه رو می&zwnj;شدیم. پیچ و خم&zwnj;های زندگی که شاید برایم سخت بود از پس آن بر بیایم اما بعد از شهادت ایشان خللی را حس نکردم. یعنی وجود ایشان را در تمام جریانات زندگی حتی در کمرنگ ترین قسمت&zwnj;ها حس می&zwnj;کردم و دربرهه&zwnj;های مختلف می&zwnj;دانستم که اگر ایشان بودند نظرشان چه بود. ما 28 سال فراز و نشیب&zwnj;های زندگی را با هم طی کردیم و این زمان کمی نبود. شناخت کافی در مورد هم داشتیم به خصوص که ایشان توجه خیلی زیادی نسبت به خانواده داشتند. یعنی با صبوری همه صحبت ها را می شنیدند و به رفتارها توجه داشتند به من اعتماد داشتند و این اعتماد باعث به تکامل رسیدن من می&zwnj;شد. امور زندگی را به من واگذار کرده بودند و این واگذار کردن بعد از شهادتش خیلی به ما کمک کرد. دیگر اینکه ما بعد از شهادتشان شخصیت ایشان را بهتر شناختیم. کسی با این جایگاه شغلی قطعا باید اطرافیانش اشخاص مهم و همسطح خودش باشند اما همکاران ایشان اغلب جوان&zwnj;های بسیجی دهه شصتی بودند و این نشان دهنده این است که نسبت به جوان ها توجه ویژه&zwnj;ای داشت. همیشه می&zwnj;گفت هر کار بزرگی را اگر برای خدا باشد باید چراغ خاموش انجام داد و از در پشتی خارج شد اصلا منتظر نباشید کسی از شما تشکر کند. این صحبت هایی ست که ظاهرا کوچک است اما در کار خیلی ها می خواهند خودشان را نشان دهندو حتی کار دیگران را بگویند ما کردیم چه برسد به کاری که خودشان انجام می دهند.کدام یک از ابعاد شخصیتی و توانمندی&zwnj;های ایشان را کاربردی می&zwnj;دانید برای جامعه؟همسر شهید: حاج آقا می&zwnj;گفت آن قدر توانایی دارم که اگر مرا با هواپیما ببرند وسط یک بیابان بدون هیچ وسیله ای رها کنند سال دیگر بیایند ببیند من چقدر تغییر ایجاد می&zwnj;کنم. آقا هم به این موضوع اشاره کردند. مدیریت جهادی ایشان فوق العاده بود.وقتی در مسئله موشکی یا کلا نظامی یک آدمی اینطوری تحول ایجاد می&zwnj;کند قطعا در اقتصاد هم اگر یک آدمی قوی بیاید متحول می&zwnj;شود. یعنی اصلا این روش مدیریت را پیاده کند. چند نفر از دانشجویان آمده بودند می&zwnj;گفتند می&zwnj;خواهیم تز دکترایمان را نحوه مدیریت ایشان قرار دهیم. با کسانی که زیر دستشان بودند رئیس و مرئوسی نبود دوست بود اما در عین حال قاطع بود شبانه روز پروژکتورها در پادگان مدرس روشن بود و کار می کردند فقط آنجا هم کار نمی کردند جاهای دیگر هم بود.حالا شما ببینید در اقتصاد سیاست فرهنگ اگر امثال حاج حسن باشند و گروهها را با اخلاق تواضع و اخلاص جمع کنند چه اتفاقی در پیشرفت کشور می&zwnj;افتد. خودش هر روز می&zwnj;رفت روی مواد سوختی می ایستاد، نمی&zwnj;ترسید، وقتی همه می&zwnj;دیدند خودش می&zwnj;رود و کار می&zwnj;کند انرژی می&zwnj;گرفتند. خودش می&zwnj;رفت در دل خطر . اینکه حضرت آقا تاکید دارند بر روحیه جهادی، همین است. مردم هم چنین آدم&zwnj;هایی را دوست دارند و کمک می&zwnj;کنند اما تا همه بنشینند و کسی وسط نیاید پیشرفتی هم نخواهد بود. یکی گفته بود بهتر نیست به جای اینکه کارهای موشکی بکنیم اقتصاد را درست کنیم. خوب یکی بود مثل حاج حسن تحول ایجاد کرد در توانایی موشکی.ره صد ساله را پنج- شش ساله طی کرد. این را یکی از امرای ستاد مشترک می&zwnj;گفت که ما به واسطه ایشان ره صد ساله را طی کردیم. حالا اگر کسانی در عرصه های دیگر این پشتکار و جانفشانی را داشته باشند قطعا به نتیجه می&zwnj;رسیم. دختر شهید: هرکس با پدرم بود رشد می کرد به خاطر اینکه آن ویژگی های مثبتی که شاید خودش هم آن را زیاد نمی دید و باور نداشت پدرم به آن ها توجه می&zwnj;کرد و برایش بزرگ می&zwnj;کرد از کارگری که کوچه مان را جارو می&zwnj;کرد تا دژبان جلوی در مجتمع. پدر من سردار بود و سرباز&zwnj;ها باید به او احترام می&zwnj;گذاشتند و رابطه تعریف شده ای داشتند اما همین سردار در اعیاد، توقف می&zwnj;کرد از ماشین پیاده می شد و با دژبان های جلوی در روبوسی و احوالپرسی می&zwnj;کرد.از ابتدای جنگ دوستان خیلی زیادی بودند و کار می&zwnj;کردند اماشما به نحوه شهادتش توجه کنید، با چند بسیجی که مرتبه و منصب نظامی نداشتند با این ها شهید می شود.همسر شهید: موقعی که اوایل دهه شصت در ذهنش طرح رسیدن به خودکفایی در موشک نقش بسته است این ها به دنیا آمده&zwnj;اند بعد به اوج جایی که میرسد این بچه ها می&zwnj;آیند در کنارش همه هم بچه های ملارد و اطراف تهران بودند. بعد از شهادت حاج حسن خانواده&zwnj;های شهدای همراه ایشان را جمع کردیم و ماهیانه جلسه داریم و ارتباط بسیار خوبی برقرار شد.در پایان اگر حرفی هست ...همسر شهید: من از همسر رهبر معظم انقلاب پرسیدم روز شهادت حاج حسن چه اتفاقی افتاد؟ ایشان گفتند آقا آمده بودند منزل برای صرف ناهار که صدای انفجار بلند شد ما از سر سفره بلند شدیم بیرون را نگاه کردیم آقا کمی استراحت کردند وبعد رفتند سرکارشان. شب که برگشتند خیلی ناراحت بودند من گفتم چه اتفاقی افتاده ایشان فرمودند که یکی از بهترین عزیزانم را از دست دادم.روزنامه کیهان توپچی های بی ادعا

صفحه نخست

بین الملل

سیاسی

چند رسانه ای

اقتصادی

فرهنگی

حماسه و جهاد

دیدگاه

آذربایجان غربی

آذربایجان شرقی

اردبیل

اصفهان

البرز

ایلام

بوشهر

تهران بزرگ

چهارمحال و بختیاری

خراسان جنوبی

خراسان رضوی

خراسان شمالی

خوزستان

کهگیلویه و بویراحمد

زنجان

سمنان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

صبح صادق

محرومیت زدایی

صفحات داخلی

ناگفته های خواندنی از شخصیت پدر موشکی ایران