سایت بصیرت گروه ترجمه ـ روزنامه لس‌آنجلس‌تایمز 18 دسامبر 2013 (۲۷ آذر) در مقاله‌ای به چشم‌انداز توافق هسته‌ای ژنو و روابط ایران و آمریکا پرداخت و نوشت: سه هفته پس از آنکه باراک اوباما از توافق هسته‌ای برای تعلیق بخش مهم برنامه هسته‌ای ایران طی شش ماه آینده استقبال کرد، حال و هوای مقامات آمریکایی در مورد دور بعدی گفت‌وگوها تغییر کرده و خوشحالی آن‌ها به نگرانی تبدیل شده است. وندی شرمن، مذاکره‌کننده ارشد آمریکا در گفت‌وگوهای هسته‌ای هفته پیش گفت که مقامات آمریکایی بسیار تردید دارند که ایران درخواست‌های غرب را بپذیرد. اوباما نیز هفته پیش گفته بود که «نمی‌توانم بگویم شانس موفقیت بیش از پنجاه‌پنجاه است.» مقامات می‌گویند این تغییر دیدگاه‌ها نتیجه افزایش اهمیت مصالحه دو طرف در مورد یک دهه سوء‌ظن غرب به برنامه هسته‌ای ایران و در مقابل، درخواست ایران برای لغو تحریم‌های فلج‌کننده است.
در ادامه مقاله آمده است: مسائل تاکنون هویدا شده‌اند. گفت‌وگوهای فنی در وین با هدف اجرای توافق اولیه روز پنج‌شنبه متوقف شد و مذاکره‌کنندگان ایرانی به‌طور غیرمنتظره به تهران بازگشتند که ظاهراً در واکنش به تصمیم دولت اوباما برای افزایش اسامی فهرست سیاه شرکت‌های خارجی و افراد ناقض قانون تحریم‌ها بوده است. محمدجواد ظریف، وزیر خارجه ایران، روز یکشنبه در مصاحبه با سی‌بی‌اس گفت که «در مورد اقدام آمریکا به وی اطلاع داده نشده؛ اما ناخشنودی ایران از این اقدام، احتمالاً گفت‌وگوها را متوقف نخواهد کرد... روند، از مسیر خارج شده است... اما نمرده است. تلاش می‌کنیم آن را به مسیر اصلی بازگردانیم و مسیر اصلاح شود و گفت‌وگوها ادامه یابد، زیرا معتقدم برای دو طرف مسائل و مخاطرات بسیاری وجود دارد.» حتی پیش از توقف گفت‌وگوها در روز پنج‌شنبه، کارشناسان تلاش کرده بودند نحوه اجرای گام‌های پیچیده بعدی را تنظیم کنند: از جمله خنثی‌سازی ذخایر اورانیوم با غنای متوسط و توقف بیشتر عملیات‌های غنی‌سازی در ازای دسترسی ایران (به طور قسطی) به ۲/۴ میلیارد دلار منابع مالی خود که در بانک‌های خارجی بلوکه شده است. در عین حال، کاهش تحریم‌های پتروشیمی و صادرات خودرو نیز مد نظر قرار داشت. تدوین توافقی فراگیر که طیف‌های سیاسی قدرتمند در ایران و نیز آمریکا و شرکای گفت‌و‌گوکننده آمریکا (بریتانیا، چین، فرانسه، آلمان و روسیه) را راضی کند، بسیار پرچالش خواهد بود. با وجود این، چارچوب و مرزهای یک توافق بالقوه مشخص است.
در پایان مقاله آمده است: دیوید آلبرایت، بازرس هسته‌ای سابق سازمان ملل و رئیس کنونی مؤسسه علوم و امنیت بین‌الملل در واشنگتن می‌گوید: «می‌توانیم حال تمام مسائل مهم دخیل در توافق نهایی را شناسایی کنیم... البته به این معنا نیست که می‌توانیم آن‌ها را حل‌وفصل کنیم... ما همچنان نمی‌دانیم که ایران به دنبال چه اقداماتی است؛ همکاری یا فریب.» ایران به‌دنبال ادامه غنی‌سازی حداقل در سطوحی مناسب برای تولید برق، تولید ایزوتوپ‌های پزشکی و تأمین سایر نیازهای تجاری است. در عین حال، لغو تحریم‌های نفتی، اقتصادی، کشتی‌رانی و سایر تحریم‌ها را نیز دنبال می‌کند. حتی مسئله جدی‌تر اینکه دو طرف نیاز خواهند داشت در مورد مدت اجرای توافق به اجماع برسند. خط پایانی توافق موقت که ماه گذشته در ژنو امضا شد، می‌گوید با ایران در نهایت باید مانند سایر امضاکنندگان ان‌پی‌تی رفتار شود. رابرت اینهورن، عضو ارشد مؤسسه بروکینگز، می‌گوید: «بنابراین مطمئناً آمریکایی‌ها خواهند خواست این توافق‌نامه بسیار بسیط باشد و ایرانی‌ها تمایلی به چنین چیزی ندارند.»