پايگاه بصيرت؛ گروه سياسي / محمدرضا عارف امروز(30/2/93) در ديدار جمعي از اعضاي فراکسيون خط امام(ره) مجلس هشتم با اشاره به نقش مردم در پيروزي انقلاب اسلامي و دفاع مقدس تأکيد کرد: «اگر مردم همراه نظام و انقلاب نبودند مطمئنا با چالش‌هاي مختلفي رو به رو بوديم ولي مردم صاحب اصلي انقلاب هستند و در تمامي دوران‌ها همراه و پشتيبان نظام بودند و اکنون هم تنها راه موفقيت در عرصه بين‌المللي تکيه بر ملت در داخل است.» وي مهمترين راه جذب همراهي و رضايت مردم را عمل به تمامي اصول قانون اساسي دانست و افزود: «متاسفانه ديده مي‌شود عده‌اي که عقبه اي در انقلاب اسلامي ايران نداشتند ميدان‌داري مي‌کنند و اصل جمهوريت نظام را زير سوال مي‌برند مگر اين عده خود در برخي از انتخابات با راي مردم به عضويت برخي مجالس درنيامده‌اند حال چگونه مدعي کم اهميت بودن راي مردم مي‌شوند؟» رئيس بنياد اميد ايرانيان با اشاره در پيش بودن ايام سالگرد ارتحال امام خميني با گراميداشت ياد و خاطره رهبر فقيد انقلاب، يادآور شد: «امام(ره) با توجه به اعتقادي که به جمهوريت نظام داشتند با کساني که طرح خلافت اسلامي را در آغاز پيروزي انقلاب مطرح مي‌کردند برخورد کردند و به رأي مردم احترام ‌گذاشتند.» اين اظهارات به خوبي دغدغه عضو مجمع تشخيص مصلحت نظام و نامزد انتخاباتي جريان اصلاح‌طلب را در دفاع از جمهوريت نظام و صيانت از راي ملت را آشکار مي‌سازد. دغدغه‌اي ارزشمند که بايد به دغدغه فراگير همه دلسوزان نظام و دوستان سياسي آقاي عارف نيز بدل گردد. آقاي عارف همانطور که از سياق کلامشان حاصل مي‌شود خود را متعلق به جرياني مي‌داند که عقبه‌اي طولاني در انقلاب اسلامي داشته و سال‌ها در نظام اسلامي فعال بوده و مسئوليت داشته‌اند و همين پيشينه و ديرينه خود حجتي است براي اين جريان که بيش از ديگران مدافع حقوق ملت و جمهوريت نظام باشند. اما نکته قابل تامل در اين ميان آن است که علي‌رغم چنين اظهارات و ادعاهايي در مورد گذشته جريان اصلاح‌طلبي و توقع و انتظاري که ملت از آنان و بالاخص از بزرگانشان داشتند، حوادثي در انتخابات سال 88 به وقع پيوست که بزرگترين ضربه به راي ملت و کودتايي عليه "جمهوريت نظام اسلامي" بود! و متاسفانه کساني سردمدار اين فتنه عميق بودند که خود به هويت جريان اصلاح طلبي تبديل شده و بزرگان اين جريان در دهه 60 محسوب مي‌شدند! همانطور که تاريخ نيز مويد اين ادعاست؛ همواره انحراف بزرگان، تاثير و عواقب بيشتري داشته و آثار سوء آن در اجتماع نيز بيشتر از انحراف کساني است که چندان وزني در اجتماع ندارند! لذا مساله اصلي مساله انحراف عده‌اي که به تعبير آقاي عارف "عقبه‌اي در انقلاب اسلامي ايران نداشتند" نيست، اينان اگر عقبه‌اي ندارند، در جامعه نيز چندان تاثيرگذار نيستند، و منطقا نبايد به دغدغه‌اي براي آقاي عارف و دوستانشان تبديل شود، بلکه آنچه مهم است انحراف "صاحبان عقبه"‌اي! است که متاسفانه در درون اردوگاه اصلاح طلبان ريشه داشته و حماسه بزرگ 40 ميليوني ملت را زيرسوال بردند! ديگر منسوبين به اين اردوگاه نيز يا به حمايت از سران فتنه به ميدان آمدند و يا آنکه ترجيح دادند با سکوتشان نظاره‌گر فتنه دوستانشان باشند! و در اين بين تنها تعدادي انگشت شمار بودند که صف خود را از فتنه‌گران جدا کرده و به اقدامات غيرقانوني دوستانشان اعتراض کردند. متاسفانه گذر زمان حوادث سال 88 را براي دوستان آقاي عارف در جناح اصلاح طلب به وادي فراموشي کشانده است! و يا آنکه آنان آگاهانه دوست دارند تا خطاي دوستانشان را به فراموشي بسپارند! اما ملت ايران به اين زودي جنايات بزرگ سران فتنه و عملکرد سياه اصلاح‌طلبان در نفي جمهوريت نظام و زيرپاگذاشتن راي ملت را از ياد نخواهند برد.