پایگاه بصیرت، گروه حماسه و جهاد/ پس از پیروزی انقلاب اسلامی و بویژه پس از اجرای عملیات الی بیت المقدس و فتح الفتوح خرمشهر، دیگر انقلاب اسلامی منحصر در ایران نبود و جرقه های اولیه صدور انقلاب زده شد. این شرایط در حالی بود که رژیم صهیونیستی با حمله به لبنان در همان زمان محیطی را پدید آورد که می توان آن را به یک انبار باروت تشبیه کرد که جرقه های مقاومت بعد از فتح خرمشهر به آن جا رسید و این انبار باروت را به حالت انفجار رساند. در این میان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با توجه به این که وظیفه اش پاسداری از ارزش ها و صیانت از انقلاب اسلامی بود در بعد خارجی نیز وارد عمل شد و با کمک به نهضت های آزادی بخش اسلامی و غیر اسلامی به کمک مستضعفان جهان شتافت، اما این اندیشه شیعه نگاه عاشورایی بود که می توانست نیروهای مبارز و مجاهد را در صحنه های مختلف سخت و پیچیده پیروز دارد. در پی حمله رژیم اشغالگر قدس به لبنان و درخواست کمک دولت لبنان از کشورهای اسلامی، انگار تنها فرزندان روح الله بودند که باور داشتند ارتش صهیونیستی قابل شکست است و در شرایطی که کشورهایی که تا پیش از انقلاب در جنگ اعراب و اسرائیل مقابل این رژیم ایستاده بودند هیچ اقدامی نکردند، زبده ترین لشکر از پاسداران و نیز تیپی از ارتش جمهوری اسلامی به سوریه برای اعزام به جنگ لبنان رفتند، اما تدبیر امام خمینی(ره) و پیش بینی ایشان نسبت به عدم همکاری دیگر کشورها در این جنگ باعث شد این نیروهای بازگردند و خود جوانان لبنانی وظیفه دفاع از کیان خویش را برعهده گیرند و عده ای ماندند تا آن ها را آموزش دهند. این شد مقدمه اولین نیروهای مقاومت غیرایرانی در منطقه یعنی حزب الله لبنان. بعدها در رابطه با فلسطین هم فعالیت هایی شد و دو گروه حماس و جهاد اسلامی از فلسطینیان شکل گرفت. سال 2000 درست در زمانی که مردم ایران سالروز اخراج ارتش بعث از مرزهای کشور را در سوم خرداد سال 61 جشن می گرفتند، رزمندگان حزب الله لبنان هم موفق شدند ارتش رژیم صهیونیستی را تا پشت مرزهای بین المللی خود مجبور به عقب نشینی کنند. در طی این سال ها یعنی دوران دفاع مقدس تا چند سال اخیر نیز با تدبیر فرماندهان و تایید رهبران انقلاب اسلامی، عده ای از مردم مسلمان و شیعه عراق که مخالفان رژیم بعث عراق بوده و از این کشور گریخته و در ایران حضور داشتند به همراه عده ای از اسرای عراقی که توبه کرده بودند اقدام به تشکیل لشکری برای مقابله با ارتش بعث عراق کردند که لشکر بدر نام گرفت. بعد از حمله دوم آمریکا به عراق و سرنگونی رژیم بعث این نیروها که در ایران مستقر بودند به موطن خود بازگشتند. از طرفی روابط نزدیک ایران و دولت سوریه هم در دوران دفاع مقدس و بعد از آن خیلی قوی شد و تمام این ها باعث می شد تا خیلی از دولت های مرتجع منطقه و نیز دشمنان فرامنطقه ای احساس خطر خود را نسبت به گسترش نگرش مقاومت نشان دهند، چرا که مقاومت در جنگ های 33 روزه لبنان، 22 روزه و هشت روزه غزه و در مقابله با ارتش آمریکا کارآیی خود را نشان داده بود. در این میان بویژه پس از بیداری اسلامی و احساس خطر دشمنان موضوع ایجاد اغتشاش و نا امنی در سوریه شروع شد که رهاورد آن چیزی جز صدور الگوی بسیج به این کشور و پذیرش این الگو از سوی سران آن نبود. همین امر قبلا در تفکرات حزب الله در لبنان وارد شده و عامل موفقیت حزب الله بود. با آغاز بحران عراق این مدل دوباره اجرا شد و تا امروز توانسته الگوی موفقی باشد. همین امر در رابطه با گروه های فلسطینی مستقر در باریکه غزه هم تصدیق می کند. اما در این میان به نظر می آید موضوعات امنیتی و دفاعی بزرگترین اولویت هایی باشد که متوجه این کشورها است. یعنی در اتفاقات اخیر نمی توان تنها به همین الگوی ایجاد بسیج مردمی اکتفا کرد، چراکه دشمن در دو جبهه وارد شده است، یکی از طریق ارتش های خود و دیگری از طریق نیروهای تکفیری که فریب خورده آن ها هستند. این یعنی گسترش تهدیدات و تهدیدی که از سوی این گروه های تروریستی صورت می گیرد در حد مرزها و حدود کشورها نیست بلکه حتی دیده می شود که در وسعت چند کشور بوده و ادعای تشکیل حکومت و کشور جدید را هم مطرح می کنند. لذا کشورهایی که در این رابطه مورد تهدید و هجمه قراردارند نیاز به یک پیمان مشترک نظامی، دفاعی و امنیتی دارند تا در سایه این پیمان مشترک در خصوص منافع مشترک خود بتوانند از تمام توان دفاعی منطقه ای موجود استفاده کنند، چیزی که بنظر می آید امروز نیاز اساسی عراق است. البته اگر چه در گذشته تجربه بسیج مردمی در این کشورها از انقلاب اسلامی به عاریت گرفته شده است اما با توجه به این که این کشورها در یک راستا قرار گرفته و اراده حاکمان و مردم آن ها هم راستا با هم بر محور مقاومت است، لذا لزوم هماهنگی نیروهای رسمی نظامی این کشورها و دستگاه های امنیتی آن ها هم احساس می شود چرا که به ضرس قاطع کشورهای محور مقاومت تا چند سال از اهداف اصلی گروه های تروریستی تحت حمایت کشورهای مرتجع و استکباری خواهند بود.