آیا غمگین هستیم؟/ احسان آیتی

آیا غمگین هستیم؟ احسان آیتی به نظر باید ایرانی&zwnj;ها جز شادترین مردم دنیا دانست. ایرانی&zwnj;ها طناز هستند و روزی نیست که احساس شادی نکنند، ایرانی&zwnj;ها از سخت&zwnj;ترین و شدیدترین حوادث زندگی&zwnj;شان لبخند می&zwnj;سازند. برای نمونه یکی از سهمگین&zwnj;ترین توفانها می&zwnj;آید فوری صدها پیامک طنز و شعر تولید و دست به دست می شود و در شبکه&zwnj;های اجتماعی پستهای نشاط آور بسیار می&zwnj;شود. می&zwnj;خواهند برای یارانه ثبت نام کنند با خنده و لطیفه گویی این کار را می&zwnj;کنند. به نظر می&zwnj;آید نظرسنجی موسسه گالوپ زیاد به درد جامعه ایران نمی&zwnj;خورد گرچه به درد برخی رسانه های خاص می&zwnj;خورد تا به این بهانه برخی نظرات خود را بیان کنند! مردم ایران با دور هم فوتبال دیدن و به ورزشگاه رفتن و در پارک رقصیدن و ... شاد نمی شوند. معیارهای شادی مردم مسلمان ایران با مردم دنیا متفاوت است و عجیب است که این موضوع بدیهی را برخی رسانه&zwnj;ها نمی بینند و به نظر سنجی موسسه گالوپ که معیارهایی کاملا مادی و غربی استناد می کنند. آیا در کنار قرار دادن وضع خشنودی و شادی مردم ایران در کنار مردم عراق و مصر و سوریه را کسی باور میکند؟ آیا ایران همچون کشورهای جنگ زده که روزانه در آنها آوارگی و کشتار و خونریزی و ترور صورت می گیرد و نا امنی بیداد می کند، می باشد؟ چگونه است که سایت خبری عصرایران (کد خبر: ۳۴۷۳۱۴) معتقد است مردم ایران این مطلب را که موسسه گالوپ بیان کرده با گوشت و پوست خود لمس میکنند؟ آیا نویسنده خود را جای مردم ایران می گذارد و سخنکوی ملت است؟ عصر ایران نوشته است: «اگر امکان نظرسنجی&zwnj;ها و بررسی های علمی ندارید، کافی است همین امروز در خیابان به چهره آدم ها نگاه کنید تا ببینید که چه اندوهی در آنها موج می زند.» و برای اثبات حرف خود از پخش نشدن فوتبال در سینماها ویا توجه به امر پوشش و حجاب مثال می آورد؟ آیا انجام این کارها باعث شادی مردم می شود؟ به نظر این گونه می رسد که به خاطر فرهنگ دینی مردم ایران این گونه کارها حتی سبب ناراحتی متدینین و والدین جوانان نیز می شود و و قتی جلوی چنین کارهایی گرفت می شود اتفاقا مردم متدین و مسلمان کشور خوشحال هم می&zwnj;شوند و مسئولین باید به این دغدغه مردم توجه کنند. از سوی دیگر خانواده عنصر اصلی جامعه ایرانی است یقینا اینکه یک مرد در کنار خانواده خود تخمه بشکند و فوتبال ببیند برایش جذابتر و شادی اورتر است تا انکه خانواده خود را بردارد و در سینما فوتبال ببیند. متاسفانه نویسنده گویا از وضع عمومی جامعه ایرانی اطلاع ندارد. او می نویسد: «مشکلات حاد اقتصادی که تاب و توان از مردم گرفته است و حسرت یک سفر کوتاه را بر دل بسیاری از خانواده ها گذاشته است؛» آیا این سخن با آمار سفرهای عید نوروز و تعطلات مناسبتی و حتی تعطیلا ت اخر هفته تطابق دارد یا اینکه ایشان نی داند یا نمی خواهد ببیند؟ مردم بارها در اخبار سیما به مناسبتهای تعطیلی شنیده اند جاده چالوس یک طرفه شده است و کثرت سفر به شمال امروز به یکی از مشکلات اساسی مسئولین استانهای شمالی بدل شده است. نویسنده در ادامه با ادعایی عجیب می نویسد: «بماند که رادیو و تلویزیون ایران از هر فرصتی برای گریاندن مردم استفاده می کند» ؛ « آیا واقعا این چنین است شبکه های 22 گانه سیما و دهها شبکه رادیویی بیشتر مردم را گره می اندازند؟ اگر هم انتقادی می شود به پخش بسیار برنامه&zwnj;های طنز و موسیقی است. در ضمن مگر هر گریه ای علامت حزن و غم است؟ چ بسا گریه ای گریه عشق و شوق باشدو این همان چیزی است که موسسه گالوپ از درک آن عاجز است که مردم مسلمان ایران در زیارت و توسل و عزای اهل بیت گرچه در ظاهر اشک میریزند اما این اشک غم که مورد نظر گالوپ است نیست. آنچه سایت عصر ایران بیان میکند که بیشتر سیاه نمایی و بزرگنمایی و یه نوعی سیاست بازی است و یقینا این موارد در معیارهای موسسه گالوپ نبوده است چرا که مشکلات اقتصادی و اجتماعی در همه جای دنیا هست. یقینا آن گونه که نویسنده همراه با موسسه امریکایی گالوپ مدعی شده مردم ایران در انبوهی از غم زندگی نمیکنند. کافی است نویسنده سری به اماکن زیارتی بزند تا ببیند مردم سرور و آرامش خود را در جوار امام رضا علیه السلام و امامزاده ها دنبال میکنند. حضور میلیونی افراد در عید نوروز درکنار مضجع نورانی امام رضا علیه السلام و سایر اماکن متبرکه چیزی است که گالوپ آن را نمی بیند و نمی فهمد چرا که اصولا جنس بهجت و شادی مردم ایران با دنیا تفاوت دارد. صله رحم و کمک به همنوع که شادی آفرین است، شرکت فعال و پرشور در راهپیمایی ها و انتخاباتها که نشان از نشاط سیاسی مردم ایران است را موسسه گالوپ مهم نمی داند و تعجب اینجاست چگونه افرادی که خود در ایران هستند همان حرفها را تکرار می کنند. شاید این افراد غمهای خود را به همه ملت تعمیم می دهند! البته اگر هم غمی هست غم مردم فلسطین و ظلمهای امریکاست و بهتر است برخی رسانه&zwnj;ها جای پخش فوتبال در سینما، این مسایل را بررسی کند تا معلوم شود چرا مرد عراق و سوریه و مصر غمگین هستند. اگر امروز به ادعای گالوپ در کانادا و امریکا مردم شاد زندگی می کنند به قیمت خونهای ریخته شده کودکان و جوانان بی&zwnj;گناه کشورهای اسیا و افریقایی است. البته می توان چشمها را بست و قبول نکرد که «که گالوپ مجری توطئه های دشمنان است» و نپذیرفت که « گالوپ توجه به اهداف سیاسی و اقتصادی آمریکا را نیز در نظر می&zwnj;گیرد» این هم راه مجربی است!

صفحه نخست

بین الملل

سیاسی

چند رسانه ای

اقتصادی

فرهنگی

حماسه و جهاد

دیدگاه

آذربایجان غربی

آذربایجان شرقی

اردبیل

اصفهان

البرز

ایلام

بوشهر

تهران بزرگ

چهارمحال و بختیاری

خراسان جنوبی

خراسان رضوی

خراسان شمالی

خوزستان

کهگیلویه و بویراحمد

زنجان

سمنان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

صبح صادق

محرومیت زدایی

صفحات داخلی

آیا غمگین هستیم؟/ احسان آیتی