پایگاه بصیرت / گروه پرسمان : در آمریکا دو مکانیسم برای تحریمها وجود دارد. شیوه اول کنگره خود راساً اقدام به وضع قوانینی میکند شیوه دوم گاهی اوقات رئیسجمهور دستور اجرایی آن را صادر میکند. اما هر دو مورد منجر به اعمال تحریمها میشود.زمانی که قانونی از سوی کنگره تصویب میشود رئیسجمهور ملزم به اجرای آن است و باید در گزارشهای ششماهه یا یکساله از روند کار گزارش دهد که این قانون به منویاتی که بر اساس آن وضع شده است، رسیده است یا خیر؟ هرچند در قوانین کنگره استثناهایی نیز وجود دارد مبنی بر اینکه اگر رئیسجمهور تشخیص دهد که اعمال یک قانون با منافع ملی و حیاتی آمریکا در تضاد است میتواند به مدت 120 یا 180 روز که در مورد تحریمهای مختلف متفاوت است از اجرای قانون موردنظر خودداری کند و یا بخواهد که قانونگذاران آمریکایی استثناهایی قائل شوند. این زمان قابل تمدید است و میتواند تا مدت زمان نامعلومی حتی 10 تا 20 سال است ادامه داشته باشد. اما در مورد تحریمهایی که با دستور رئیسجمهور به مرحله اجرا گذاشته میشود نیز روال به این شکل است که بنا به خواست رئیس دستگاه مجریه آمریکا این محدودیتهای اقتصادی اعمال میشود و اشخاص حقیقی و حقوقی این کشور ملزم به رعایت آن هستند. این مکانیسمی است که در آمریکا به منظور اجرای محدودیتهای اقتصادی مورد استفاده قرار میگیرد و افراد، شرکتها و کشورها را محدود میکند. در اروپا نیز سیستمی کم و بیش مشابه وجود دارد به این شکل که ابتدا شورای سیاست خارجی و امنیتی اروپا تحریمی را پیشنهاد میکند و پس از تصویب این تحریمها در اتحادیه اروپا تمامی اعضای اتحادیه آن را اجرا میکنند.البته در مورد ایران برخی از کشورهای اروپایی، خود نیز به صورت انفرادی تحریمهایی را اعمال کردهاند.