پایگاه بصیرت؛ گروه فرهنگی؛همزمان با اعمال تحریم‌های جدید غرب علیه ایران، موج جدید فضاسازی تبلیغاتی جشنواره‌های غربی نیز علیه ایران آغاز شده است. به‌طوری‌که به‌تازگی، دو جشنواره ونیز و تورنتو به محلی برای رونمایی از فیلم‌های ضدایرانی و حمایت از مجرمان امنیتی در ایران تبدیل شده‌اند.در هفتادویکمین دوره جشنواره فیلم ونیز دو فیلم «رئیس‌جمهور» ساخته محسن مخملباف و «کلماتی با خدا» به کارگردانی بهمن قبادی به نمایش درآمد. هر دو، فیلم‌سازانی هستند که طی سال‌های اخیر به خارج از کشور گریخته و مشغول ساخت فیلم‌هایی علیه ایران هستند. آنها باوجودی که از نظر هنری و تکنیکی حرفی برای گفتن ندارند، اما به دلیل پرداختن به مضامینی علیه انقلاب و نظام اسلامی ایران در آثارشان، از حمایت محافل و جشنواره‌های غربی برخوردار هستند. البته در این دوره از جشنواره فیلم ونیز، دو فیلم «ملبورن» ساخته نیما جاویدی و «قصه‌ها» ساخته رخشان بنی‌اعتماد نیز از ایران حضور یافتند. این دو فیلم اگرچه با مجوز دولت در ایران ساخته شده‌اند، اما تصویری منفی و غیرواقعی از ملت ایران نشان می‌دهند به‌طوری که پس از نمایش فیلم «قصه‌ها» در ونیز، خبرگزاری رویترز در تحلیلی بر این فیلم نوشت: «آنچه تهران را تاریک و متروک نشان می‌دهد، زندگی مردمی است که تنها پول‌شان کفایت زنده ماندن‌شان را می‌دهد و مجبور به تحمل شرایط دهشتناک بروکراسی، بیکاری، اعتیاد به مواد مخدر و همچنین خیانت همسر هستند.«در جشنواره فیلم ونیز همچنین برای مستندسازی که به جرم تبلیغ علیه نظام بازداشت شده است، یک صندلی خالی تعیین کردند. تعیین صندلی خالی برای مجرمان امنیتی، یکی از تمهیدات جشنواره‌های غربی برای تبلیغ و فضاسازی علیه ایران است.اما بلافاصله پس از جشنواره ونیز ایتالیا، این بار در کانادا جشنواره فیلم تورنتو از دو فیلم ضدایرانی دیگر رونمایی کرد. نکته قابل‌تأمل این است که هر دو فیلم به نمایش درآمده درباره ایران در این دوره از جشنواره تورنتو درباره فتنه سال 88 هستند!یکی از این فیلم‌ها «رز قرمز» نام دارد که کارگردانی ایرانی به نام سپیده فارسی آن را ساخته است. فیلمی که به روایتی تحریف شده و غیرواقعی از وقایع سال 88 در ایران می‌پردازد و مملو از کینه و نفرت از نظام جمهوری اسلامی است.همچنین فیلم «گلاب» تازه‌ترین محصول هالیوود علیه ایران نیز در جشنواره تورنتو به نمایش درآمده است. این فیلم به کارگردانی جان استوارت، از مجریان تلویزیون ایالات متحده تولید شده و در آن، بازیگرانی چون شهره آغداشلو و گلشیفته فراهانی نقش‌آفرینی کرده‌اند. فیلمی که براساس خاطرات یکی از جاسوس‌های انگلیس در جریان فتنه 88 ساخته شده است و بر این اساس می‌توان حدس زد که چه محتوایی دارد. جالب این است که اغلب منتقدان رسانه‌های غربی، این فیلم را ضعیف دانسته‌اند. البته از جشنواره‌های غربی که با بودجه سرمایه‌دارهای صهیونیست برگزار می‌شوند، نمی‌توان انتظاری جز فعالیت علیه ایران داشت و اگر غیر از این بود جای تعجب داشت، اما آنچه تأسف‌آمیز است، انفعال سینمای ایران در برابر دشمنان کشورمان است. جای شگفتی است که چرا مدیریت سینمایی کشور، حاضر به مقابله به مثل نیست و روی فیلم‌های راهبردی و ضدغربی سرمایه‌گذاری نمی‌کند؟ و اصولاً چرا ما درباره فتنه ۸۸ و واقعیات آن فیلم نمی‌سازیم؟!