پایگاه بصیرت گروه ترجمه ـ پایگاه اینترنتی وال‌استریت ژورنال 14 اکتبر (۲۲ مهر) در مقاله‌ای به سیاست‌های دولت اوباما و کنگره در قبال برنامه هسته‌ای ایران پرداخت و نوشت: آنچه در میانه هرج‌ومرج خاورمیانه[غرب آسیا] پنهان مانده این است که آمریکا و ایران به سرعت به سوی ضرب‌الاجل ماه آینده برای توافق هسته‌ای پیش می‌روند. در این مسیر، بسیار محتمل است که عقب‌نشینی دیگری به هزینه امنیت آمریکا صورت گیرد. پافشاری باراک اوباما بر عدم کسب حمایت کنگره می‌تواند نتیجه گفت‌وگوهای هسته‌ای با ایران را تحت‌تأثیر قرار دهد. دولت آمریکا در حال حاضر در سنا بر دموکرات‌ها تکیه کرده تا از هرگونه تلاش جمهوری‌خواهان برای تأثیرگذاری کنگره در توافق با ایران، جلوگیری کند. اواخر ماه ژوئیه باب کروکر، لیندسی گراهام، مارکو رابیو و جان مک‌کین قانون گفت‌وگوهای هسته‌ای ایران-سال 2014 را پیشنهاد کردند. این قانون، دولت آمریکا را مجبور کرد هر گونه توافقی را برای بررسی در اختیار سنا قرار دهد.
در ادامه مقاله آمده است: در صورتی که ایران بدون توافق از میز مذاکره کنار رود، تحریم‌هایی که نوامبر گذشته اجرایی نشد، بلافاصله دوباره تحمیل می‌شود. همچنین این قانون سازوکاری سریع به‌منظور تحمیل مجدد تحریم‌ها در صورت فریبکاری ایران در توافق پیشنهاد کرده است. برخلاف قانون قبلی تحریم‌ها، این اقدام نتوانسته حمایت حتی یک دموکرات را جلب کند. دموکرات‌های بی‌اعتماد به ایران می‌گویند: آن‌ها به‌دقت منتظر نتیجه گفت‌وگوهای هسته‌ای هستند. باراک اوباما در نخستین سال ریاست‌جمهوری، دست خود را به سوی ایران دراز کرد و توافق هسته‌ای موقت در نوامبر گذشته نخستین گام ملموس برای حرکت به سوی آن هدف بود. ایران کار روی سانتریفیوژهای پیشرفته را متوقف کرد و آمریکا و اتحادیه اروپا از برخی تحریم‌های اقتصادی عقب‌نشینی کردند. طی گفت‌وگوها دولت اوباما اقداماتی انجام داده که اثرگذاری آمریکا در گفت‌وگوها را تضعیف کرده است. اوایل امسال کاخ سفید بر سنا فشار آورد تا از قانون دوحزبی که مورد حمایت 60 تن عضو سنا قرار گرفته بود، صرف‌نظر کند. مطابق این قانون در صورت شکست گفت‌وگوهای هسته‌ای، تحریم‌های شدیدتری علیه ایران صورت می‌گرفت.
در پایان مقاله آمده است: مقامات دولت اوباما با اشاره به مخالفت ایران با لایحه تحریم‌های امسال گفتند با این اقدام به‌دنبال فرستادن پیام حسن‌نیت به ایران بوده‌اند. با وجود تمدید گفت‌وگوهای هسته‌ای، طرف ایرانی همچنان در مقابل چیزی ارائه نکرده است. مطابق قانون اساسی آمریکا، سنا باید پیمان‌های رسمی با سایر کشور را با رأی دو سوم اعضا به تصویب و تأیید برساند؛ اما توافق‌نامه هسته‌ای ایران توافقی چندجانبه است و پیمان به شمار نمی‌رود و بنابراین به تصویب و تأیید سنا نیاز ندارد. بیشتر تحریم‌ها علیه ایران نیز می‌تواند با دستور اجرایی رئیس‌جمهور لغو شود. محتوای گفت‌وگوها نشان می‌دهد که ایرانی‌ها برای کسب امتیازات بیشتر، بر آمریکا و سایر کشورهای گفت‌وگوکننده فشار می‌آورند. عباس عراقچی، معاون وزیر خارجه ایران هفته گذشته گفت «همه‌چیز از جمله تمدید ضرب‌الاجل نوامبر ممکن است.» تأخیری دیگر، به ایران زمان بیشتری برای تکمیل فناوری مرتبط با ساخت بمب می‌دهد و فشار سیاسی لابی‌های تجاری غرب برای لغو تحریم‌ها را افزایش خواهد داد. قانون گراهام-کروکر تمدید گفت‌وگوهای هسته‌ای را منع کرده است. یک سیاستمدار ارشد اروپایی در این باره گفت: پیامی که آمریکا با اقداماتش می‌دهد، این است که «نیاز ما به آن‌ها بیشتر از نیاز آن‌ها به ماست... قانون سنا چماقی است که می‌تواند این تصور بسیار خطرناک را تغییر دهد.»