پایگاه بصیرت، گروه سیاسی/ عبور فتنه گران از خطوط قرمز اعتقادی، سیاسی نظام اسلامی و اقدامات ساختار شکنانه آنان از یک سو و بعد از گذر زمان و روشن شدن ماهیت براندازانه و خائنانه آنان و حاضر نشدن آنان به پذیرش اشتباهات خود و عذرخواهی از پیشگاه رهبر معظم انقلاب و ملت ایران از سوی دیگر، سبب شد که مقام معظم رهبری، فتنه را خط قرمز اعلام کنند. از این روعلاوه بر آنچه گفته شد، نوشتار حاضر می کوشد تا بر اساس رهیافت پارادایم قدرت به چرایی خط قرمز بودن فتنه بپردازد. بر اساس این رهیافت، هر پارادایم قدرتی دارای دو عنصر اساسی عاملیت(شامل سرآمد، شارحان اصلی، کارورزان و نیروهای پارادایمی) و ساختار(شامل ساختارهای انباشت، هژمونی، هویت و مشروعیت) می باشد. سرآمد پارادایم قدرت، موسس و پایه گذار آن پارادایم قدرت است. نظرات مبنایی سرآمد پارادایم قدرت در زمینه ساختار مطلوب «انباشت، هژمونی، هویت و مشروعیت» بتدریج هسته مرکزی و سخت آن پارادایم قدرت را تشکیل می دهند و این نظریات مبنایی به مرور توسط شارحان اصلی تشریح، تفسیر و بسط داده می شود و بدین ترتیب، شناخت و دانش در مورد کنش در میان کارورزان(سیاستگذاران و بوروکرات ها) آن پارادایم قدرت تولید می شود. از سوی دیگر ساختار انباشت، تعیین کننده حدود مالکیت خصوصی و میزان نقش دولت و بازار در جامعه است. ساختار هژمونی تعیین کننده آن است که کدام نیروها و عاملان باید قدرت تعیین شکل های مسلط معنا و رفتار را در دست داشته باشند. ساختار هویت، تعیین کننده دیگرها بوده و و تعریف ساختار هویت یک پارادایم قدرت اساسا از طریق ترسیم مرزهای سیاسی ان پارادایم قدرت با دیگر پارادایم های قدرت صورت می گیرد. ساختار مشروعیت یک پارادایم قدرت نیز تعیین کننده و توجیه گر دلایل حقانیت سلطه ی آن پارادایم قدرت در جامعه است. نکته مهم در رهیافت پارادایم قدرت که به بحث حاضر ربط وثیقی دارد این است که اساسا در هر پارادایم قدرت نوعی «جاذبه ی ساختی و دافعه ی ساختی» وجود دارد که براساس جذب نخبگان و نیروهای سازگار با نظم پارادایمی و دفع نخبگان و نیروهای ناسازگار با آن عمل می کند. از این رو، هر پارادایم قدرتی فقط نیروهای پارادایمی خود را رشد می دهد. به عبارت دقیق تر، فرایند سیاستگذاری و منطق کنش در هر پارادایم قدرت تحت تأثیر دو هنجار بزرگ "اسطوره ی چارچوب" و "معمای بازتولید" قرار دارد، یعنی انتخاب یک سیاست اولا مستلزم تناسب و سازگار بودن آن سیاست با هسته ی مرکزی و سخت آن پارادایم قدرت است و ثانیا مستلزم کارآمدی بیشتر آن سیاست در بازتولید آن هسته ی مرکزی در پارادایم قدرت است. در تطبیق آنچه گفته شد با فتنه 88 و خط قرمز بودن آن، باید گفت که در این فتنه، فتنه گران نه تنها به چارچوب های پارادایم حاکم(جمهوری اسلامی) بی توجه بودند، بلکه حتی با اقدامات ساختارشکنانه و خلاف قانون خود بسیاری از این چارچوب ها را زیر سوال بردند و در نتیجه، اساسا بازتولید هسته های سخت پارادایم جمهوری اسلامی ایران نیز اساسا مطرح نبود. بنابراین، باید به پارادایم قدرت حاکم(جمهوری اسلامی) حق داد که بر اساس منطق "جاذبه ی ساختی و دافعه ی ساختی"، فتنه و فتنه گران را که با اقدامات خود نشان دادند که با چارچوب مورد نظر این نظام سر سازگاری ندارند، خط قرمز معرفی و اعلام کند. استدلال عرضه شده در بالا را می توان به بیانی دیگر اینگونه عرضه کرد: در سراسر دنیا و در تمام نظام های سیاسی، نیروها و نخبگان سیاسی را به دو دسته "در" و "بر" نظام تقسیم می کنند. نیروهای "بر" نظام آنهایی اند که چارچوب نظام سیاسی کنونی را نمی پذیرند و درصدد براندازی آن هستند. قاعده در این خصوص آن است که هیچ نظامی به نیروهای "بر" نظام اجازه بروز و ظهور و رشد نمی دهد.